Ελευθερία, ελευθερία, ελευθερία. Όταν μιλάει η Ισαβέλ Αγιούσο, μπορείς κάποιος να την καταλάβει ακόμα κι δεν γνωρίζει ισπανικά. Υπερδιπλασιάζοντας τις έδρες του Λαϊκού Κόμματος στη Μαδρίτη, έχει βρεθεί στις επικεφαλίδες των νέων παγκοσμίως.
Ένα μήνα πριν βέβαια τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η στροφή των εταίρων της, κεντρώων Θιουδαδάνος, προς την αντίθετη κατεύθυνση στην περιφέρεια της Μούρθια και η πίεση για αποχώρηση από τη συμμαχία που της έδινε την πλειοψηφία στη Μαδρίτη, απειλούσε την κυριαρχία του Λαϊκού Κόμματος στην πιο κομβική περιφέρεια της Ισπανίας.
Η ίδια επέλεξε τη ζαριά των πρόωρων εκλογών σε καιρό πανδημίας. Άλλωστε, αγωνίστηκε σθεναρά για να κρατήσει ανοικτούς ακόμα και τους χώρους αναψυχής στη Μαδρίτη, απέναντι στις απαιτήσεις της κεντρικής κυβέρνησης για αντιμετώπιση της πανδημίας.
Το ρίσκο της φαίνεται να απέδωσε καρπούς. Οι σφαίρες που δέχθηκε σε φάκελο αποδείχθηκε μία υποσημείωση στην πορεία της. Οι δικές της επιθέσεις παραμένουν οξείες στους αντιπάλους της, από τον καιρό που υπερασπιζόταν μέχρι και την κληρονομιά του στρατηγού Φράνκο.
Στους στριμωγμένους καιρούς της καραντίνας όμως, μπόρεσε να κερδίσει την προτίμηση των Μαδριλένων, διατυμπανίζοντας την ελευθερία του καθενός παντού, από το να βγαίνει κάποιος έξω, να απολαμβάνει το «ιερό δικαίωμα» ενός ποτού μετά τη δουλειά, να πληρώνει λιγότερους φόρους, να αναπτύσσει την οικονομία της περιοχής χωρίς φραγμούς.
Τώρα το άγχος μετατοπίζεται στη μεριά των σοσιαλιστών. Για τον πρωθυπουργό Πέδρο Σάντσεθ, η περίοδος της φαινομενικής ηρεμίας που χρειάζεται η Ισπανία για να επανέλθει στην κανονικότητα μάλλον τελειώνει. Η επιλογή στήριξης ενός σεβαστού καθηγητή πανεπιστημίου έφερε τους σοσιαλιστές στην μάλλον ταπεινωτική τρίτη θέση.
Το αδιέξοδο τους μάλλον συνοψίζεται σε μία από τις φράσεις του υποψηφίου τους, Άνχελ Γκαμπιλόντο, πως έχει περισσότερα να πει στους πολίτες, απ’ όσα χωράνε σε ένα tweet στο διαδίκτυο. Στον καιρό της πανδημίας και της συνεχούς ροής γεγονότων, δεν βρέθηκαν αρκετοί που να θέλουν να ακούσουν τον πρώην Υπουργό Παιδείας ή να τον ψηφίσουν.
Αντίθετα, οι εξτρεμιστές του «Βοξ» πέτυχαν να γίνουν οι ρυθμιστές της επόμενης μέρας, ως ο νούμερο ένα πιθανός συνεταίρος του Λαϊκού Κόμματος. Η πρόσδεση τους στο «ένδοξο παρελθόν» και οι διαρκείς επιθέσεις, κυρίως στους αδύναμους χωρούν σίγουρα στις «φωνές» του διαδικτύου. Οι προβοκατόρικες δηλώσεις, οι ακροδεξιές κορώνες αλλά και πρακτικές δεν τους έχουν απομακρύνει από το συντηρητικό ακροατήριο.
Η προεκλογική «παρέλαση» τους στις λαϊκές γειτονιές του Βαγιέκας, έφερε συγκρούσεις με την εργατική τάξη, όπου κανείς δεν μπορούσε να τους δεχθεί και σημάδεψε τις εκλογές του 2021. Εκεί, διάλεξε να τους αντιμετωπίσει και ο Πάμπλο Ιγκλέσιας, ο περιβόητος αρχηγός των ακροαριστερών Ποδέμος.
Ο Ιγκλέσιας νόμισε πως φέρνοντας στις γειτονιές της Λαμάντσα τον λαϊκισμό που τον είχε ανεβάσει στο πρώτο πλάνο της Ευρώπης, θα μπορούσε να κερδίσει τον χαμένο σεβασμό.
Τα διλήμματα του πως οι Ποδέμος αποτελούν την απάντηση στον φασισμό δεν εισακούγονται όμως πλέον. Όπως ανέφερε η Ισαβέλ Αγιούσο, το να σε αποκαλούν φασίστα πλέον στην Ισπανία, σημαίνει πως έχεις πετύχει στην πολιτική.
Στην ουσία ο Ιγκλέσιας δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην ήρεμη επιρροή που έχουν εγκαθιδρύσει στην περιοχή οι αριστεροί οικολόγοι της «Περισσότερης Μαδρίτης», του σχηματισμού που αποτέλεσε τον σιωπηλό νικητή της βραδιάς στη δεύτερη θέση.
Η υποψήφια τους, Μόνικα Γκαρσία, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της αντιμετώπισης της πανδημίας ως αναισθησιολόγος στην περιφέρεια με ρεκόρ κρούσματων κορωνοϊού στις ΜΕΘ κι έφερε το δημόσιο σύστημα υγείας στο προσκήνιο.
Η Γκαρσία τόνιζε στους ψηφοφόρους πως αυτές οι εκλογές δεν είναι σαν τις σειρές του Netflix. Οι ψηφοφόροι πρέπει να τις αντιμετωπίσουν σοβαρά. Αυτός που το αντιμετώπισε σοβαρά σίγουρα ήταν τo πρώην alter ego του Ιγκλέσιας στους Ποδέμος, Ινίγκο Ερεχόν, και νυν ιθύνων νους της «Περισσότερης Μαδρίτης».
Στους διαφορετικούς καιρούς της εποχής μας, κατάλαβε πως οι οικολόγοι είναι προτιμότερο να δοξαστούν κρυπτώμενοι, παρά να ρίχνουν νερό στο μύλο των αντιπάλων τους.
H «Περισσότερη Μαδρίτη» δεν τόνισε ούτε τον ριζοσπαστισμό των ηγετικών στελεχών της, ούτε τις κομμουνιστικές καταβολές τους, αλλά εστίασαν αντ’ αυτού σε λύσεις για το περιβάλλον και την προβολή μίας διαφορετικής ζωής.
Με την προσέγγιση τους, εκτόπισαν τους σοσιαλιστές και άφησαν ελάχιστο ζωτικό χώρο στον Ιγκλέσιας, αναγκάζοντας τον να ενδυθεί πάλι τον λαϊκισμό του παρελθόντος. Το πολωτικό σκηνικό, στο οποίο συμμετείχε, μπορεί να έφερε περισσότερους ψηφοφόρους στην κάλπη, αλλά δεν έκρυψε την αμυδρή πλέον εκλογική επιρροή του.
Στον καιρό του Netflix, ο επιθανάτιος ρόγχος των Θιουδαδάνος σε μια περιφέρεια, προκαλεί πολιτικό σεισμό στην πρωτεύουσα. Η νίκη βέβαια της Ισαβέλ Αγιούσο και του Λαϊκού Κόμματος στη Μαδρίτη δεν είναι ολοκληρωτική, καθώς χρειάζεται έναν εταίρο για να επιτύχει πλειοψηφία.
Τώρα η Αγιούσο έχει μπροστά της μία επιλογή. Θα συγκυβερνήσει με τους εξτρεμιστές του «Βοξ», όπως είναι το πιο πιθανό σενάριο, ελπίζοντας πως θα τους καταπιεί, όπως τους κεντρώους Θιουδαδάνος την προηγούμενη φορά; Να συγκυβερνάς με τους συμμάχους της Λε Πεν και άλλων ακροδεξιών ίσως είναι αποδεκτό στη Μαδρίτη. Δεν είναι όμως το καλύτερο διαβατήριο, εάν ο στόχος είναι η κεντρική κυβέρνηση.
Η Ισαβέλ Αγιούσο ενδεχομένως να νιώθει τόσο δυνατή για να προχωρήσει με έναν σχηματισμό μειοψηφίας, σκεπτόμενη πως ίσως θα έχει την ελευθερία να εναλλάσσει εταίρους ανάλογα με την περίσταση. Αν τα καταφέρει, θα έχει αποδείξει πως είναι έτοιμη για τις πιο δύσκολες αποστολές της κεντρικής πολιτικής σκηνής.
