Γίνεται σαφέστερο όσο περνάει ο χρόνος πως το θεοκρατικό σύστημα του Ιράν δεν θα αρκεστεί στη βίαια καταστολή του «κινήματος της μαντίλας», στους δρόμους και τους χώρους των διαδηλώσεων, από τις δυνάμεις ασφαλείας.
Οι νέες καταδίκες σε θάνατο, από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, σε άτομα που κατηγορούνται για αντίσταση στις δυνάμεις ασφαλείας, κατά τη διάρκεια των επεισοδίων που συγκλόνισαν τη χώρα πριν από λίγο καιρό, δείχνει πως το ζήτημα αποτελεί προτεραιότητα στους κόλπους του καθεστώτος.
Βέβαια, ο επικεφαλής του θεοκρατικού κατεστημένου, Αλί Χαμενεΐ έχει υιοθετήσει μία τακτική μαστιγίου και καρότου, προσπαθώντας να συγκρατήσει τις αντιδράσεις που υπάρχουν πλέον σε όλο το πολιτικό φάσμα.
Από τη μία ευλογεί τις εκτελέσεις όσων ενεπλάκησαν στις συγκρούσεις των διαδηλωτών με τις δυνάμεις ασφαλείας, ακόμα και όταν πρόκειται για νεαρά άτομα, γνωστά τις κοινότητες του.
Ταυτόχρονα, έχει προφανώς εγκρίνει την επανέναρξη των περιπολιών από την αστυνομία του Ιράν για τη σωστή εφαρμογή της μαντίλας σε γυναίκες εντός των αυτοκινήτων, αποδεικνύοντας πως η φιλολογία για την κατάργηση της διαβόητης Αστυνομίας Ηθών ήταν αστήρικτη. Η μόνη αλλαγή φαίνεται να είναι στα πρόσωπα, με την αλλαγή του επικεφαλής της αστυνομίας του Ιράν, που ωστόσο φαίνεται πως θα εφαρμόζει την ίδια πολιτική.
Από την άλλη μεριά, ο Χαμενεΐ προσπαθεί να φανεί διαλλακτικός απέναντι στις γυναίκες, καθώς για το καθεστώς του είναι σημαντική η περίληψη των γυναικών στο ευρύτερο αφήγημα, τόσο στο εσωτερικό όσο και ευρύτερα στο διεθνές στερέωμα. Χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές του Χαμενεΐ σε οργανώσεις γυναικών, στις οποίες απεύθυνε ομιλία την περασμένη εβδομάδα.
Ο ανώτατος ηγέτης της ιρανικής θεοκρατίας ανέφερε πως η μαντίλα είναι μία αναγκαιότητα, αλλά όποιος δεν την τηρεί ευλαβικά δεν θα πρέπει να κατηγορείται πως δεν είναι θρήσκος ή ότι αντιτίθεται στο καθεστώς. Το θεοκρατικό σύστημα του Ιράν θέλει να παρουσιάζεται πως τηρεί τα δικαιώματα των γυναικών σε σχέση με άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα στη Σαουδική Αραβία.
Για το καθεστώς, όλη η εξέγερση της μαντίλας οφείλεται στη Δύση, που λειτουργεί συχνά -πυκνά ως ο αποδιοπομπαίος τράγος για ότι κακό συμβαίνει στη χώρα. Αυτό φαίνεται πως θα συνεχιστεί, όσο η καταδίωξη όσων αντιστέκονται στην καταστολή του εντείνεται, όπως φαίνεται από τους δημόσιους απαγχονισμούς και τις θανατικές καταδίκες. Το ζήτημα είναι για πόσο καιρό θα είναι σε θέση το καθεστώς να συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο.
