Του Γιώργου Παυλόπουλου
Στη Νότιο Κορέα υπάρχουν, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, 17.501 καταφύγια για την περίπτωση πολέμου. Από αυτά, τα 3.321 βρίσκονται στην πρωτεύουσα Σεούλ και, με συνολική έκταση 23,69 τετραγωνικών χιλιομέτρων (περίπου πενταπλάσια από το Central Park της Νέας Υόρκης), προσφέρουν σε καθένα από τα 10,2 εκατομμύρια πολίτες της πρωτεύουσας χώρο της τάξης των 2,31 τετραγωνικών μέτρων.
Δεν πρόκειται, φυσικά, για ευρύχωρο και πολυτελές σαλόνι, είναι όμως επαρκής για να επιβιώσει κανείς χωρίς να στέκεται όρθιος τις κρίσιμες στιγμές που η Σεούλ θα δέχεται επίθεση από τη γειτονική Βόρεια Κορέα. Αυτός ήταν και ο λόγος, άλλωστε, για τον οποίο κατασκευάστηκε ένα τόσο εκτεταμμένο δίκτυο καταφυγίων, που ξεπερνά ακόμη και εκείνο που υπήρχε στο Βερολίνο για να προστατεύει τα 4 περίπου εκατομμύρια των κατοίωκν του κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Θα έχουν, άραγε, σύντομα τα καταφύγια της Σεούλ την ίδια τύχη με εκείνα του Βερολίνου; Θα μετραπούν σε μουσεία, αίθουσες εκδηλώσεων και άλλους κοινόχρηστους χώρους, καθώς δεν θα υπάρχει ανάγκη προστασίας των πολιτών, αφού θα έχει εκλείψει ο κίνδυνος μιας πολεμικής σύρραξης με την γείτονα; Θα είναι αυτή μία από της (ευεργετικές) συνέπειες της σημερινής συνάντησης κορυφής του Μουν Τζάε-ιν και του Κιμ Γιονγκ-ουν, της τρίτης ανάμεσα σε ηγέτες των δύο όμορων χωρών από το τέλος του Πολέμου της Κορέας, 1950-''53;
AP Photo/Lee Jin-man
Η αλήθεια είναι πως ούτε οι μεν ούτε οι δε τολμούν να βάλουν τον πήχη πολύ ψηλά. Ειδικά καθώς υπάρχει η οδυνηρή εμπειρία των δύο προηγούμενων συνόδων κορυφής, που πραγματοποιήθηκαν το 2000 και το 2007 στην Πιονγκγιάνγκ, με οικοδεσπότη τον πατέρα του νυν μονάρχη της, Κιμ Γιονγκ-ιλ. Δύο συνόδων οι οποίες είχαν και τότε χαρακτηριστεί ως ιστορική ευκαιρία -μάλιστα, το 2007 είχε απονεμηθεί και το Νόμπελ Ειρήνης στον τότε Νοτιοκορεάτη πρόεδρο. Αμφότερες, όμως, δεν κατάφεραν ούτε να οδηγήσουν σε συμφωνία για την αντικατάσταση της εκεχειρίας του 1953 με μια συνθήκη ειρήνης ούτε και να αποτρέψουν την Βόρεια Κορέα από το να αποκτήσει διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους και πυρηνικά όπλα.
Με τις ευλογίες μας!
Βεβαίως, τόσο ο Κινέζος πρόεδρος (τον οποίο επισκέφθηκε ο Κιμ τον προηγούμενο μήνα) όσο και ο Αμερικανός ομόλογός του έχουν δώσει την... ευλογία τους στη σημερινή συνάντηση, ευχόμενοι να πετύχει. Ο Ντόναλντ Τραμπ, μάλιστα, όχι απλώς έχει πάψει να θεωρεί τον Κιμ «τρελό πυραυλάνθρωπο» και να απειλεί να τον αφανίσει από προσώπου γης, αλλά τον χαρακτήρισε πρόσφατα «αξιότιμο και αξιόπιστο», προαναγγέλλοντας ουσιαστικά τη δική του συνάντηση μαζί του, μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού (γι'' αυτό και έστειλε τον νέο υπουργό Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, να τον επισκεφθεί το Πάσχα).
Παρ'' όλα αυτά, ο δρόμος προς την ειρήνη είναι ανώμαλος και επικίνδυνος, ενώ δεν θα πρέπει να αναμένονται θεαματικά αποτελέσματα. Πολύ περισσότερο καθώς οι βασικές απαιτήσεις των δύο πλευρών -από τη μία η καταστροφή των πυρηνικών όπλων της Πιονγκγιάνγκ και από την άλλη η αποχώρηση όλων των αμερικανικών δυνάμεων από το νοτιοκορεατικό έδαφος- είναι μάλλον απίθανο να γίνουν επί της ουσίας δεκτές.
Άλλωστε, το πραγματικό διακύβευμα δεν είναι οι σχέσεις Βόρειας και Νότιας Κορέας, αλλά οι σχέσεις των ΗΠΑ με την ανερχόμενη υπερδύναμη, την Κίνα, η οποία διεκδικεί ηγεμονικό ρόλο στην περιοχή της ανατολικής Ασίας και του Ειρηνικού. Κι αυτό αποτελεί ένα γόρδιο δεσμό, που δύσκολα θα λυθεί ειρηνικά.
AP Photo/Lee Jin-man
