Η φιλολογία για κατάργηση των περιπολιών των ιρανικών αρχών κυριάρχησε μετά από τις δηλώσεις του Ιρανού γενικού εισαγγελέα, όταν ρωτήθηκε για το ζήτημα. Η πραγματικότητα που βιώνουν όσοι ζουν στο Ιράν όμως λίγο απέχει από το παρελθόν, καθώς το θεοκρατικό καθεστώς που κυβερνά τη χώρα παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο, προσπαθώντας να εκμεταλλευθεί τον αντιπερισπασμό.
Σε μία συνέντευξη τύπου, ο γενικός εισαγγελέας Τζαφάρ Μονταζερί απάντησε σε μία ερώτηση ΄για την απουσία περιπολιών της αστυνομίας ηθών στη χώρα, πως το σώμα δεν άπτονταν της αρμοδιότητας του χαρτοφυλακίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, αλλά της αστυνομίας. O Μονταζερί ανέφερε πως η Αστυνομία Ηθών ξεκίνησε από τις δυνάμεις διατήρησης της τάξης κι η αστυνομία είναι εκείνη που ήταν υπεύθυνη για την παύση της. Πάνω σε αυτή τη δήλωση στηρίχθηκε όλη η πανηγυρική ατμόσφαιρα στη Δύση.
Είναι αλήθεια πως ο αγώνας των γυναικών στο Ιράν αποτελεί μία σημαντική εξέλιξη. Είναι από τις φορές που οι γυναίκες είχαν τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μία εξέγερση που κινητοποίησε πολλές δυνάμεις της κοινωνίας, ώστε να εκφράσουν την αντίθεση τους σε ένα οπισθοδρομικό καθεστώς. Κατά συνέπεια, η κατάργηση της Αστυνομίας Ηθών προβλήθηκε ως μία μεγάλη νίκη τους, ένα απτό επίτευγμα των μαχών τους. Ωστόσο, η συνέχεια των δηλώσεων του Μονταζερί δεν έλαβαν την ίδια σημασία.
Ο Γενικός Εισαγγελέας του Ιράν διευκρίνισε πως το δικαστικό σώμα θα συνεχίσει να επιτηρεί τη συμπεριφορά των ανθρώπων στην κοινωνία. Ταυτόχρονα τα καθεστωτικά μέσα του Ιράν διέψευσαν πως θα σταματήσουν οι ενέργειες της αστυνομίας για τη διατήρηση των ηθών, όπως σκοταδιστικά τις εφαρμόζει το θεοκρατικό σύστημα του Ιράν. Η νίκη των γυναικών πανηγυρίστηκε περισσότερο στη Δύση, παρά στο εσωτερικό της χώρας.
Σίγουρα πολλοί άνθρωποι περίμεναν μία ελπιδοφόρα είδηση, που τη βρήκαν στη δήλωση περί κατάργησης της διαβόητης αστυνομίας ηθών. Ωστόσο, μία τέτοια κίνηση δεν ήταν ούτε αίτημα του κινήματος εναντίον της μαντίλας, ούτε απαραίτητα κάτι θετικό για την κατάσταση στο εσωτερικό. Το καθεστώς παραμένει το ίδιο που φαίνεται να εκτέλεσε περισσότερους από 500 ανθρώπους το 2022, ξεπερνώντας κατά πολύ τον αριθμό των εκτελέσεων το 2021. Στην Τεχεράνη πάντως αναγκάστηκαν να παραδεχθούν πως οι ανθρώπινες απώλειες κυμαίνονται σε εκατοντάδες, ενώ όσο κι αν προσπαθεί δεν μπορεί να πείσει πως όλα στην χώρα βαίνουν καλώς.
Οι μετριοπαθείς καθεστωτικές αναφορές ενδεχομένως να έχουν ως στόχο να μειώσουν τις αντιδράσεις που συνεχίζουν να υφίστανται. Οι απεργίες, οι συγκεντρώσεις, οι διαμαρτυρίες εναντίον του σκοταδισμού που εκπροσωπεί το σημερινό ιερατικό σύστημα του Ιράν διατηρούν ζωντανό το αίτημα για μία αλλαγή. Βέβαια, η επιτυχία του κινήματος που ξεκίνησε με τον τραγικό θάνατο της νεαρής Κούρδισσας Τζίνα Αμινί δεν θεωρείται σε καμία περίπτωση δεδομένη.
