Του Θοδωρή Δραγκιώτη*
Υπάρχει ένας δοκιμασμένος και απόλυτα πετυχημένος τρόπος, για να σαμποταριστεί η ανάπτυξη μιας χώρας. Θα αναρωτηθεί κανείς: μα πώς θα μπορούσε να συμβαίνει αυτό; Ποιές πολιτικές ή κοινωνικές δυνάμεις θα είχαν στόχο να εμποδίσουν την άνοδο του βιοτικού επιπέδου ενός λαού, και μάλιστα του σοφότερου παγκοσμίως (κατά πως βαυκαλίζεται ο ίδιος); Και κυρίως γιατί;
Στο πρώτο σκέλος της ερώτησης,η απάντηση είναι προφανής – χωριό δα που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει! Kαι το γιατί, εξ ίσου εύκολα θεωρώ ότι απαντιέται: το καταλαβαίνει όποιος έχει έστω κι ελάχιστα εντρυφήσει στην λενινιστική πρακτική εφαρμογή του Μαρξισμού, μιάς πολιτικοοικονομικής θεωρίας, που εμφανίστηκε και ανδρώθηκε τον 19ο αιώνα, για να καταρρεύσει εν μέσω παγκόσμιου καγχασμού αλλά και προς μεγίστη ανακούφιση όσων τυραννήθηκαν από αυτήν, κοντά στα τέλη του 20ου.
Κοντολογής, αν καταφέρουμε να μετατρέψουμε μια χώρα σε «ψωροκώσταινα», έχουμε κάνει το πρώτο μεγάλο βήμα για να την κάνουμε και επισήμως δημοκρατία της μπανάνας, και να διαιωνίσουμε την εξουσία μας.
Ας δούμε λοιπόν τον τρόπο: αδρανοποιώντας τον πολίτη, στερώντας του την δυνατότητα να βελτιώσει την θέση και την ζωή του. Κόβοντας αρχικά τον ιμάντα της Κοινωνικής ανόδου, μέσω της συμπίεσης της Παιδείας στον ζουρλομανδύα της προς τα κάτω εξίσωσης. Έτσι, φωτίζουμε με προβολείς τον μοναδικό ανοιχτό δρόμο για την άνοδο: μέσα από τις κομματικές δράσεις και την αφισοκόλληση, αφού άλλωστε «η αριστεία είναι ρετσινιά» και «η καριέρα είναι χολέρα».
Πρέπει όμως να πείσουμε κάπως τα πειραματόζωα μας να μην αντιδράσουν (Όπως είπε κι ο Brecht, κανένας δεν μπορεί ν ανέβει στην πλάτη σου, αν δεν κρύψεις τον αυχένα). Αποφορτίζουμε λοιπόν την παιδεία από το ουμανιστικό της υπόβαθρο, καταργώντας κάθε πεδίο που σπουδαζόμενο σωστά, οδηγεί τον εκπαιδευόμενο να διαμορφώνει χαρακτήρα και κριτική σκέψη – θανάσιμο συνδυασμό για τους ιμάμηδες της αχρειοκρατίας, μια και κάνει τον πολίτη απολύτως μη δεκτικό στο παραμύθιασμα , την σανοφαγία κατά πως κοινά λέγεται.
Μέτρο δεύτερο στην αντιαναπτυξιακή φαρέτρα, το δηλητήριο του κακόβουλου φόρου. Τι εννοώ; Του φόρου που λειτουργεί με τρόπο που αποτρέπει την προσπάθεια, τιμωρώντας το ευτυχές αποτέλεσμα. Όσο περισσότερο δουλεύει και αποδίδει κανείς, τόσο μικραίνει το μερίδιο του στο προσωπικό του εισόδημα. Αναλογιστείτε πώς δουλεύει ο σημερινός αισχρός φορομπηχτισμός - δέστε τα στοιχεία για την ημερομηνία οικονομικής ελευθερίας στην χώρα μας (αν και η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι η ημερομηνία είναι μάλλον στον 9ο παρά στο τέλος του 7ου μήνα).
Αναλογιστείτε με πόσο μεγαλύτερη όρεξη θα δουλεύατε, αν ξέρατε ότι αυτό θα συνέβαλε στην δική σας ευημερία και όχι στην άκοπη επιβίωση των τρόλ του 60λεπτου ή των διοικητών οργανισμών, που το βιογραφικό τους περιορίζεται σε καταλήψεις ή προσφυγές στο ΣΤΕ κόντρα σε ο,τιδήποτε πήγαινε να γίνει!
Θα με ρωτήσετε: μα γιατί τα λες αυτά; Υποτίθεται ότι θα μας έλεγες κάτι θετικό για την ανάπτυξη. Και πώς δηλαδή θα μπορούσε η χώρα να μπει στον ενάρετο οικονομικά δρόμο προς την ανάκαμψη, αν πρώτα δεν σπάσει τα δεσμά και δεν διαλύσει τα εμπόδια που έχουν σπείρει συστηματικά οι δυνάμεις της οπισθοδρόμηση , οι δυνάμεις που η ιδεολογία τους είναι τόσο βαθιά συντηρητική, που ανάγεται δυο αιώνες πίσω; Είναι λοιπόν απαραίτητο να μιλήσει κανείς και για το τι πρέπει να γίνει εφεξής, αλλά και για το τι πρέπει να πάψει να γίνεται.
Ας πάμε τώρα και σε λίγο πιο ελπιδοφόρες περιοχές, με το βλέμμα μας στο αύριο που χρωστάμε στην νεολαία μας, με λίγες σκέψεις για την τουριστική ανάπτυξη της χώρας μας δυτικά από την Πίνδο ή πιο συγκεκριμένα για Αιτωλοακαρνανία – Ευρυτανία - Ήπειρο και Δυτική Μακεδονία . Σε τι στηρίχτηκε ο Τουρισμός των νησιών; Θα συμφωνήσετε μαζί μου, ότι η βάση ήταν το πεντάπτυχο ήλιος – θάλασσα – πανέμορφα τοπία - καλό φαγητό - Αρχαιολογικοί χώροι, με διαφορετικές βέβαια δόσεις από τον κάθε πόρο, κατά περίπτωση.
Στην περιοχή που αναφερόμαστε υπάρχει ένα διαφορετικό πακέτο δραστηριοτήτων που μπορεί να υποστηριχθούν: ορεινή πεζοπορία, καγιάκ, κωπηλασία, rafting, mountain bike, αλεξίπτωτο πλαγιάς, birdwatching, ορειβασία - δηλαδή ένα σύνολο πιο κοντά στον φυσιολατρικό Τουρισμό . Υπάρχουν στην περιοχή υπέροχα μνημεία της φύσης σαν τις Πρέσπες, τη Βάλια Κάλντα, την Αμβρακία, τη λιμνοθάλασσα της Κορωνησίας, την ορεινή Ναυπακτία, τον Προυσό, τα Τζουμέρκα, τα Άγραφα, την Κόνιτσα, την Σιάτιστα, την Σαμαρίνα, την Βασιλίτσα, τις πηγές του Αλιάκμονα,τις λίμνες Καστοριάς και Ιωαννίνων - και πολύς Αρχαιολογικός πλούτος (μνημονεύω μερικές μόνο περιπτώσεις,όπως μου έρχονται στο νου, αποσπασματικά και χωρίς καθόλου να εξαντλώ το θέμα): χώρος Δωδώνης, Νικόπολη, Στράτος, Καλυδώνα, Αιανή, Δισπηλιό, διάσπαρτα αξιόλογα Βυζαντινά μνημεία της Άρτας κλπ.) .
Νομίζω πως μια πρωτοβουλία των ενώσεων των ξενοδόχων της ευρείας περιοχής σε συνεργασία με άλλες επιχειρήσεις που τις ενδιαφέρει ο Τουρισμός σαν π.χ. την Fraport, θα μπορούσε να κάνει θαύματα . Βέβαια, εκτός από πολλή και δημιουργική δουλειά, χρειάζονται και διαπεριφερειακές συνεργασίες, που δεν είναι και το δυνατό μας σημείο σ αυτό τον τόπο! Γνωρίζοντας πάντως μερικούς από τους Αυτοδιοικητικούς Άρχοντες της περιοχής, πιστεύω ότι και με την στήριξη τους πολλά μπορούν να γίνουν.
Μέχρι πρόσφατα η περιοχή αυτή είχε ένα σχετικό πρόβλημα πρόσβασης, που πλέον με την προσθήκη στις ήδη υπάρχουσες υποδομές της Εγνατίας, της Ιόνιας και του υπό αναβάθμιση αεροδρομίου τού Άκτιου σύντομα θα είναι παρελθόν, αν μάλιστα δημιουργηθούν μία -δύο επιπλέον μαρίνες στην περιοχή, πιστεύω σε απογείωση της Τουριστικής ζήτησης.
Σ αυτή την περιοχή, ιδιαίτερα στα πιο ορεινά της τμήματα, θα μπορούσε να επιδιωχθεί η δημιουργία προπονητικού χώρου για ομάδες ποδηλασίας πίστας, κάτι που η Κύπρος έχει ήδη πετύχει. Ο στόχος αυτός είναι βέβαια δύσκολος, αλλά εξασφαλίζει τεράστια προβολή στην τυχερή περιοχή. Σε κουβέντα με ειδικούς του Σπόρ, πήρα την πληροφορία ότι οι περιοχές Φλώρινας, Καστοριάς και Ευρυτανίας φαντάζουν κατ αρχήν ιδανικές.
Μια ακόμα σκέψη (τελευταία για σήμερα) που έχει να κάνει με την Τουριστική ανάπτυξη, είναι η δημιουργία ξενοδοχειακών μονάδων που θα προσφέρουν υπηρεσίες υγείας π.χ. ανάρρωσης και αποκατάστασης ασθενών, γηριατρική, κέντρα αποτοξίνωσης. Το ήπιο κλίμα, η υψηλή ποιότητα του Ελληνικού Ιατρικού προσωπικού (σκεφτείτε πόσοι συμπατριώτες μας γιατροί κουράρουν σήμερα Γερμανούς, Αμερικανούς, Βρετανούς, Σουηδούς, Αυστραλούς κ.α.), και το σχετικά χαμηλό κόστος υπηρεσιών σε συνδυασμό με την διάσημη πλέον μεσογειακή διατροφή, μπορούν να βοηθήσουν στην επιτυχία μια τέτοια σοβαρή και καλά οργανωμένη προσπάθεια.
Σας υπόσχομαι επιστροφή με μερικές ακόμα σκέψεις. Ελπίζοντας ότι δεν σας έκανα να βαρεθείτε, σας χαιρετώ (προσωρινά)
*Ο κ. Θεόδωρος Δραγκιώτης είναι πολιτικός μηχανικός, πρώην .ΓΓ. ΤΕΕ, πρώην Πρόεδρος Δ.Σ. του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας
