Στις τηλεοπτικές οθόνες με αφορμή το άνοιγμα των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, παρακολουθούμε απίστευτους διαλόγους ανάμεσα σε δημοσιογράφους και σε επιχειρηματίες του χώρου της εστίασης. Στους διαλόγους κυριαρχούν θέματα όπως, το αν θα εμβολιαστεί το προσωπικό, το πως θα γίνεται ο έλεγχος στην είσοδο των καταστημάτων και άλλα σχετικά, για τα οποία οι απαντήσεις είναι δεδομένες.
Ο επιχειρηματίας που σέβεται την επιχείρηση του, τους πελάτες του, τους προμηθευτές του, τους συνεργάτες και τους εργαζόμενους του, θα πρέπει να κάνει οτιδήποτε χρειαστεί, έτσι ώστε όσοι συμμετέχουν σε αυτό το επιχειρηματικό οικοσύστημα να νιώθουν ασφάλεια και σιγουριά. Εμβολιασμένο προσωπικό ως συμπλήρωμα στα υποχρεωτικά βιβλιάρια υγείας, συσκευές ανανέωσης και καθαρισμού του αέρα, τήρηση του Covid πρωτόκολλου και έλεγχος των εισερχομένων με ψηφιακό ή μη τρόπο.
Οτιδήποτε έξω από αυτά τα βασικά και λογικά μέτρα είναι «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε». Ενστάσεις περί διαχωρισμού, περί ρατσισμού, περί αδυναμίας ελέγχου και άλλα, αποτελούν επιχειρηματολογία βρεφονηπιακού σταθμού. Εντύπωση κάνει, ότι οι συζητήσεις δεν προσέγγισαν το θέμα της έλλειψης προσωπικού, που απλώς ανέφεραν αρκετοί από τους επιχειρηματίες. «Δεν βρίσκω άτομα να δουλέψουν στην κουζίνα και στη σάλα», ανέφερε ο ένας επιχειρηματίας. «Τα παιδιά δεν έρχονται να δουλέψουν», ανέφερε ο άλλος.
Στην έλλειψη καταρτισμένου προσωπικού με δεξιότητες, αλλά και γενικότερα στη δυσκολία εύρεσης προσωπικού, αναφέρθηκαν και αρκετοί ομιλητές στην ετήσια γενική συνέλευση του ΣΕΒ, που έγινε προ ημερών.
Στην μετά Covid εποχή φαίνεται ότι τα πράγματα αλλάζουν. Και αυτό δεν αποτελεί αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Ακόμα και στις ΗΠΑ παρά την κάλυψη 850.000 νέων θέσεων εργασίας την περασμένη εβδομάδα, παρατηρείται μια σημαντική υστέρηση στην ανταπόκριση των δυνητικών εργαζομένων στις θέσεις απασχόλησης που ανοίγουν.
Για παράδειγμα, στο χώρο της εστίασης, της διασκέδασης και της ψυχαγωγίας, οι εργαζόμενοι υπολείπονται κατά 13% από τις ανοικτές θέσεις απασχόλησης πριν από τη πανδημία. Σαν απάντηση, οι προσφερόμενοι μισθοί στον συγκεκριμένο κλάδο αυξήθηκαν κατά 15,1%, σε μια προσπάθεια προσέλκυσης νέων εργαζομένων.
Σύμφωνα με την Morgan Stanley, σήμερα παρατηρείται ένα πρωτοφανές φαινόμενο. Αυτό της αύξησης των μισθών, της προσφοράς νέων θέσεων εργασίας σε επίπεδα ρεκόρ και του υψηλού ρυθμού παραιτήσεων και συνταξιοδοτήσεων των εργαζομένων από τις εταιρείες στις οποίες απασχολούνται.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείο Εργασίας των ΗΠΑ, η μέση αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, κατά τη διάρκεια του τελευταίου τριμήνου, ανερχόταν σε ετήσια βάση στο 5,9%.
Στο χώρο των μεταφορών, της αποθήκευσης και της διακίνησης αγαθών η αύξηση έφτασε στο 17,7%, στο χώρο της εστίασης, της φιλοξενίας και της ψυχαγωγίας στο 15,1%, στο χώρο του εμπορίου στο 8,9%, στο χώρο της βιομηχανίας στο 6,7% και στο χώρο της πληροφορικής στο 6,5%.
Σε επίπεδα κάτω από το μέσο όρο κινούνται οι αυξήσεις των αποδοχών στον χώρο της εκπαίδευσης με 5,3%, των εταιρειών κοινής ωφέλειας με 3,8% και του χρηματοοικονομικού τομέα με 3%.
Με δυο λόγια βλέπουμε ότι οι εταιρείες αναγκάζονται να προσφέρουν υψηλότερες αποδοχές για να καλύψουν τις θέσεις εργασίας με το κατάλληλο προσωπικό. Μάλιστα οι χαμηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, έχουν δει και τις μεγαλύτερες αυξήσεις.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η απροθυμία για εργασία ερμηνεύεται από τις εβδομαδιαίες ενισχύσεις των επιδομάτων ανεργίας, που αφήνουν ικανοποιημένους τους αποδέκτες τους. Έτσι ελπίζουν ότι η διακοπή της χορήγησης των επιπλέον επιδομάτων από την κυβέρνηση των ΗΠΑ θα επαναφέρει ισορροπία στην αγορά εργασίας.
Οτιδήποτε γίνεται στις ΗΠΑ, έρχεται και εδώ, με μια χρονική υστέρηση. Η απάντηση στην ένσταση ότι οι επιχειρήσεις δεν βρίσκουν τους κατάλληλους εργαζόμενους, δίνεται με δυο τρόπους. Ο πρώτος, είναι η αύξηση των προσφερόμενων αποδοχών.
Ο δεύτερος, είναι η δημιουργία μηχανισμών εσωτερικής επιμόρφωσης των εργαζομένων στον χώρο των επιχειρήσεων, έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να αποκτήσουν τις απαραίτητες δεξιότητες.
Άλλωστε αυτό πράττουν οι ψηφιακοί κολοσσοί στις ΗΠΑ, οι οποίοι αφού προσλάβουν την αφρόκρεμα των πανεπιστημίων, εντάσσουν τους νεοπροσληφθέντες σε μια ενδοεπιχειρηματική διαδικασία εκπαίδευσης σύμφωνα με τη φιλοσοφία και τις ανάγκες της επιχείρησης.
Η πρόκληση είναι εδώ. Περιμένουμε την ανταπόκριση του επιχειρηματικού κόσμου.
