Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που ο Donald Trump εξελέγη πρόεδρος, σε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην πολιτική ιστορία των ΗΠΑ. Αυτό όμως που αρχικά χαρακτηρίστηκε ως «απάντηση» του «παραδοσιακού» Αμερικανού πολίτη στην επέλαση της παγκοσμιοποίησης έχει εξελιχθεί σε ανοιχτή πληγή για τις ΗΠΑ τόσο στο εσωτερικό μέτωπο όσο και για τον διεθνή ρόλο της χώρας.
Μαχητικός, απρόβλεπτος, αδηφάγος για εξουσία. Ο Donald Trump άλλαξε τις πολιτικές ισορροπίες στις ΗΠΑ και προκαλεί αναταραχή στη διεθνή πολιτική σκηνή, 365 ημέρες μετά την εκλογή του. Το ερώτημα, όμως, που τίθεται ολοένα και πιο συχνά πλέον είναι αν τελικά θα μπορέσει να ολοκληρώσει τη θητεία του. Αυτό θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο θα ανταποκριθεί στις προεκλογικές δεσμεύσεις του. Και τα έως τώρα «επιτεύγματα» των πολιτικών που έχει εφαρμόσει κάθε άλλο παρά αισιόδοξα είναι.
Καταρχήν έχει έρθει σε ρήξη με πολλά μέλη του ρεμπουπλικανικού κόμματος παρόλο που χρειάζεται τις ψήφους τους για να περάσει τις νομοθετικές πρωτοβουλίες για τις οποίες έχει δεσμευτεί. Οι Ρεμπουπλικανοί σχεδόν στασίασαν απέναντι στη νομοθετική πρωτοβουλία Trump για την κατάργηση του Obamacare, με πρωτεργάτη μια εμβληματική μορφή του κόμματος, τον γερουσιαστή John McCane. Την ίδια στιγμή η ηγετική ομάδα που έφερε τον Donald Trump στο Οβάλ Γραφείο έχει «ξεδοντιαστεί»: Reince Priebus, Steve Bannon και μια σειρά άλλα στελέχη αποτελούν παρελθόν από το επιτελείο του D. Trump.
Παράλληλα οι ψίθυροι γύρω από ενδεχόμενη συνωμοσία με συμμετοχή της Ρωσίας εις βάρος των Δημοκρατικών όχι μόνο δεν σώπασαν αλλά πλέον έχουν φουντώσει. Το προεδρικό διάταγμα για την απαγόρευση εισόδου Μουσουλμάνων από συγκεκριμένες χώρες στις ΗΠΑ δέχεται συνεχή δικαστικά πλήγματα ενώ η χώρα είναι πιο διχασμένη από ποτέ στη σύγχρονη ιστορία της σύμφωνα με τους περισσότερους αναλυτές της αμερικανικής πολιτικής σκηνής. Επιπλέον, σε όλες τις δημοσκοπήσεις, η προεδρία Trump συγκεντρώνει τη χαμηλότερη βαθμολογία από οποιαδήποτε σύγχρονη προεδρία. Κανείς δεν αποκλείει πλέον το ενδεχόμενο να βρεθεί η κυβέρνηση Trump απέναντι σε γενικευμένη αμφισβήτηση εκ των έσω.
Όμως και στη διεθνή σκηνή τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Η ένταση με τη Βόρεια Κορέα βρίσκεται στο ζενίθ και τώρα ο D.Trump είναι αναγκασμένος να ζητήσει τη βοήθεια της Κίνας για να πιέσει το καθεστώς της Πιονγιάνγκ. Αν όμως επιλέξει αυτό τον δρόμο θα πρέπει να ξεχάσει κάθε συζήτηση για «ομαλοποίηση» του εμπορικού ελλείμματος των ΗΠΑ έναντι της Κίνας, κάτι που αποτελούσε μία από τις βασικές προεκλογικές του δεσμεύσεις.
Ταυτόχρονα έχει βρεθεί αντιμέτωπος με τους στενότερους συμμάχους των ΗΠΑ. Η πρόθεση του D. Trump να επαναδιαπραγματευτεί τη συμφωνία για τα πυρηνικά Ιράν καθώς και η απόσυρση των ΗΠΑ από τη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, έχει προκαλέσει την αντίδραση των Ευρωπαίων. Όλοι οι ηγέτες της Ευρώπης έχουν δηλώσει ότι οι συγκεκριμένες συμφωνίες δεν είναι επαναδιαπραγματεύσιμες και ο D. Trump έχει βρεθεί πρακτικά απομονωμένος, να υποστηρίζει θέσεις που κανείς άλλος ηγέτης δεν υιοθετεί.
Τέλος, το μεγάλο στοίχημα για σύσφιξη των σχέσεων με τη Ρωσία μοιάζει οριστικά χαμένο. Μόλις πριν λίγες ημέρες η Ρωσία κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι προσποιούνται πως πολεμούν το Ισλαμικό Κράτος και πως σκοπίμως περιορίζουν τις αεροπορικές τους επιδρομές στο Ιράκ προκειμένου να επιτρέψουν στους τζιχαντιστές να εισέλθουν στη Συρία για να καθυστερήσουν την προέλαση του συριακού στρατού που στηρίζεται από τη Μόσχα.
Εν κατακλείδι αυτή τη στιγμή η προεδρία Trump μοιάζει να βρίσκεται σε αδιέξοδο και δεν σηματοδοτεί τίποτα νέο, όπως υποστήριζε προεκλογικά. Ο D. Trump αποδεικνύεται ο επιθανάτιος ρόγχος ενός συστήματος, το οποίο ακόμα δεν μπορεί να βρει τη λύση για την επόμενη ημέρα. Μία λύση που σίγουρα δεν είναι ο νυν πρόεδρος, τέως τηλεστάρ της αμερικανικής τηλεόρασης.
Γιάννης Παλιούρης