Την τελευταία προειδοποίηση έλαβε το βράδυ της Κυριακής η Άγκυρα με το πλήγμα που επέφεραν «αγνώστου ταυτότητας» μαχητικά, στην βάση Αλ Βατίγια της Λιβύης όπου σταθμεύουν τουρκικές δυνάμεις. Η επιδίωξη της Τουρκίας να κυριαρχήσει στην Λιβύη προσφέροντας στήριξη στην κυβέρνηση Σάρατζ για την τελική μάχη, προκαλεί την Μόσχα και παραβιάζει τις κόκκινες γραμμές της Αιγύπτου, αλλά και της Γαλλίας.
Χωρίς να έχει γίνει γνωστή η ταυτότητα και η προέλευση των «αγνώστου ταυτότητας» μαχητικών, αραβικά ΜΜΕ έκαναν λόγο είτε για μαχητικά των Εμιράτων, είτε για Rafale που διαθέτουν τόσο η Γαλλία όσο και η Αίγυπτος καθώς η βάση Αλ Βατίγια είναι εντός του βεληνεκούς και των γαλλικών και των αιγυπτιακών μαχητικών.
Σύμφωνα με το "The Arab Weekly" στην Αλ Βατίγια σταθμεύουν τουρκικά F16, Drones Bayraktar TB2 και Anka-S, ενώ είχαν αναπτυχθεί και αντιαεροπορικά συστήματα MIM-23 Hawk με τα ραντάρ τους, τα οποία και φαίνεται ότι αποτέλεσαν τον στόχο της επίθεσης.
Το πλήγμα που δέχθηκε η αεροπορική βάση, σημειώθηκε ένα εικοσιτετράωρο μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψης του τούρκου υπουργού Άμυνας Χουλουσι Ακαρ στην Τρίπολη, όπου και είχε συνομιλίες με την κυβέρνηση Σάρατζ για τον συντονισμό και συνεργασία ενόψει της τελικής αναμέτρησης στην οποία οδηγείται η λιβυκή κρίση.
Η Τουρκία έχει προαναγγείλει ότι θα στηρίξει την κυβέρνηση Σάρατζ για την κατάληψη της Σύρτης που είναι κρίσιμη όχι μόνο για τον έλεγχο σημαντικών ενεργειακών υποδομών και κοιτασμάτων της Λιβύης αλλά και γιατί η πτώση της Σύρτης ανοίγει τον δρόμο για να προελάσουν οι δυνάμεις του Σάρατζ προς την Βεγγάζη. Κίνηση που θα σηματοδοτήσει την οριστική ήττα των δυνάμεων που αντιτίθεται στην κυβέρνηση GNA του Σάρατζ, δηλαδή του λιβυκού κοινοβουλίου και του Στρατηγού Χαφτάρ.
Σχεδόν τρεις ώρες πριν από την επίθεση, η Άγκυρα σε ανώτατο επίπεδο, με ανάρτηση της Διεύθυνσης Επικοινωνίας της Προεδρίας της Τουρκίας είχε αναγγείλει τον επόμενο στόχο της, την αεροπορική βάση Al -Jufra η οποία ελέγχεται από τις δυνάμεις του Χαφτάρ και είναι καθοριστικής σημασίας για τον έλεγχο της Ανατολικής και Νότιας Λιβύης.
Εκτός του χάρτη η ανάρτηση περιέγραφε την στρατηγική σημασία της αεροπορικής βάσης Al Jufra : «Η αεροπορική βάση έχει καθοριστεί ως ο νέος στρατιωτικός στόχος μαζί με την πόλη της Σύρτης, μετά την εκκαθάριση της περιοχής γύρω από την Τρίπολη ,από τις δυνάμεις του πραξικοπηματία Χαφταρ».
Η Διεύθυνση Επικοινωνίας της Προεδρίας της Τουρκίας ανέφερε ακόμη ότι η βάση αυτή είναι αναγκαία για τον έλεγχο των γραμμών μεταφοράς πετρελαίου ενώ σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση η βάση αυτή χρησιμοποιείται από την Ρωσία για την μεταφορά μισθοφόρων αλλά και την στάθμευση ρωσικών μαχητικών.
Ο Αιγύπτιος πρόεδρος Αλ Σίσι είχε χαρακτηρίσει «κόκκινη γραμμή» την όποια προσπάθεια προέλασης των δυνάμεων Σάρατζ / Τουρκίας στην γραμμή Σύρτης- Al Jufra δηλώνοντας ότι μια τέτοια κίνηση θα νομιμοποιούσε την στρατιωτική παρέμβαση της Αιγύπτου.
Είναι επίσης προφανές ότι και η Μόσχα δεν θα επιτρέψει να πληγεί η βασική αεροπορική βάση μέσω της οποίας και η ίδια παρεμβαίνει στην λιβυκή κρίση.
Εξάλλου το γεγονός ότι τα «αγνώστου ταυτότητας» μαχητικά διέσχισαν το έδαφος της Λιβύης για να πλήξουν στόχους στην βάση Αλ Βατίγια που είναι δυτικά της Τρίπολης σημαίνει ότι αφενός δεν λειτούργησε η τουρκική αεράμυνα και επίσης ότι τουλάχιστον οι Ρώσοι που έχουν δυνατότητα παρακολούθησης με ραντάρ της περιοχής, επέτρεψαν να πραγματοποιηθεί η επίθεση εναντίον του τουρκικού στόχου.
Για την Τουρκία η προχθεσινή εξέλιξη είναι ιδιαίτερα αρνητική, καθώς μέχρι τώρα είχε συνηθίσει να παίζει χωρίς αντίπαλο. Καθώς όμως η κρίση κλιμακώνεται ο τουρκικός ηγεμονισμός έχει ερεθίσει τα αντανακλαστικά όλων των άλλων περιφερειακών παικτών.
Η Ρωσία δεν είναι διατεθειμένη να εγκαταλείψει την Λιβύη που αποτελεί ένα γερό «πάτημα» στην Β.Αφρική, στην Μεσόγειο και στον Αραβικό κόσμο, η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία, θεωρούν ζωτικής σημασίας απειλή την επικράτηση στην Λιβύη του καθεστώτος Σάρατζ και των Αδελφών Μουσουλμάνων με την κηδεμονία της Τουρκίας, ενώ η Γαλλία διεκδικώντας ρόλο ηγέτιδας δύναμης στην Ε.Ε. αλλά και στην περιοχή της παραδοσιακής επιρροής της (Μεσόγειος ,Β. Αφρική και Μέση Ανατολή) δεν πρόκειται να ανεχθεί την περιθωριοποίηση της από την Τουρκία στην Λιβύη.
Όμως για τον Τ. Ερντογάν το μεγάλο παιχνίδι στην Λιβύη έχει ένα ακόμη πιο σημαντικό χαρακτηριστικό: Ηδη κρατικές τουρκικές εταιρείες συνάπτουν συμφωνίες με το καθεστώς Σάρατζ για ανάληψη των έργων ανοικοδόμησης, της επισκευής και ανάδειξης των έργων υποδομής για την εκμετάλλευση και εξαγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου και την μετατροπή της Λιβύης σε «οικονομική ζώνη» της Τουρκίας. Ηδη σύμφωνα με ρεπορτάζ που δεν έχουν επιβεβαιωθεί επισήμως σχεδόν 10 δισ δολάρια από τα αποθεματικά της Λιβύης έχουν μεταφερθεί στην Τουρκία και έχουν κατατεθεί με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο σε τουρκικές τράπεζες σε μία προσπάθεια να στηριχθεί η καταρρέουσα και διψασμένη για συναλλαγματικά αποθέματα,τουρκική οικονομία.
Η Λιβύη όμως έχει αναδειχθεί σε καθοριστικό παράγοντα για το πιο σημαντικό και εμβληματικό σχέδιο του Τ.Ερντογάν, αυτό της τουρκικής επέκτασης μέσω της «Γαλάζιας Πατρίδας» που στηρίζεται σε αρχικό στάδιο τουλάχιστον, αποκλειστικά στο τουρκολυβικό μνημόνιο. Και γνωρίζει ο Ερντογάν ότι η μη απόλυτη επικράτηση στον λιβυκό εμφύλιο, πιθανότατα θα συμπαρασύρει και το μνημόνιο...
Καθώς όμως η «μάχη της Λιβύης» αναδεικνύεται σχεδόν σε «Μητέρα των μαχών» για το τουρκικο καθεστώς, τόσο περισσότερο η Τουρκία μπαίνει ολοένα και πιο βαθιά στην παγίδα μιας στρατιωτικής εμπλοκής, έχοντας όλους απέναντι, με μοναδικό «στήριγμα» τον Σάρατζ και τα ολοένα και μειούμενα δολάρια του Κατάρ..
