Δουλεύουμε εδώ και μήνες με ζημιές. Καμία βιομηχανία δεν είναι πλέον σε θέση να ανταποκριθεί, όχι στα ποσά που καλούμαστε να πληρώσουμε για ενέργεια και πρώτες ύλες, αλλά ούτε καν σε μέρος των αυξήσεων αυτών. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία κρίση που κάθε μέρα γιγαντώνεται, χωρίς να διακρίνουμε φως στο τούνελ.
Αναγνωρίζουμε τις μέχρι τώρα προσπάθειες της κυβέρνησης, όμως χρειάζονται πολύ πιο γενναία μέτρα. Από την επείγουσα αλλαγή του ενεργειακού μείγματος, δηλαδή την απεξάρτηση της χονδρικής τιμής στο ρεύμα με τις διακυμάνσεις του φυσικού αερίου (κάτι που φυσικά πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα για την Κομισιόν), έως τη μεγαλύτερη στήριξη των πιο ενεργοβόρων βιομηχανιών, το έδαφος για παρεμβάσεις είναι μεγάλο. Τέτοιες παραδείγματος χάρη πρέπει να είναι η απόφαση της κυβέρνησης να παρατείνει, πέραν του Μαρτίου την αναστολή Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ) για την υψηλή και μέση τάση, εφόσον απαιτηθεί σε περίπτωση που οι τιμές διατηρηθούν ψηλά, και όλα αυτά σε μία συγκυρία όπου οι τιμές σε δικαιώματα CO2 σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
Ειδικά στο ζήτημα του CO2 απαιτούνται γενναίες παρεμβάσεις από την ελληνική κυβέρνηση, ακόμη και αν χρειαστεί να διαφωνήσει με την Ευρώπη. Ανάγκη είναι επίσης να επιμείνει η ελληνική κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη για το μέτρο της διακοψιμότητας.
Τα νούμερα τρομάζουν: Η βιομηχανία δουλεύει με αυξημένο κατά 200% ενεργειακό κόστος, με ανατιμήσεις κατά 30% στις πρώτες ύλες και αύξηση κατά 20-25% στα μεταφορικά κόστη. Δίνουμε καθημερινό αγώνα να συγκρατήσουμε την πελατεία μας, να μην κλείσουμε μέρος της παραγωγής μας και να απορροφήσουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι από τις αυξήσεις.
Η μείωση της ρευστότητας αναδεικνύεται σταδιακά στο νούμερο ένα πρόβλημα για μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εξυπηρέτηση του δανεισμού τους και την τραπεζική τους εικόνα. Εφόσον συνεχιστεί η εκρηκτική αυτή κατάσταση τότε θα υπάρξουν συνέπειες σε όλη την εφοδιαστική και οικονομική αλυσίδα. Οι πάντες θα επηρεαστούν.
Κυρίως όμως αυτό που φοβίζει την μέση ελληνική επιχείρηση είναι κατά πόσο τα σκληρά αυτά νούμερα θα παγιωθούν στο ισολογισμό της, τι θα συμβεί αν βγει εκτός μια μηχανή και δεν βρίσκει ανταλλακτικά, ποια θα είναι η διάρκεια της ενεργειακής ακρίβειας. Τι θα συμβεί αν η κρίση δεν εκτονωθεί μέχρι το καλοκαίρι;
*H Λένα Κολιοπούλου είναι Πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας (ΣΒΘΣΕ) και μέλος του ΔΣ της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας «Ελληνική Παραγωγή – Συμβούλιο Βιομηχανιών για την Ανάπτυξη»
