Η πολιτική αντιπαράθεση με την Τουρκία μπορεί να αποδειχθεί προεκλογικό δώρο της τελευταίας στιγμής για τον ολλανδό πρωθυπουργό Mark Rutte. Η απαγόρευση προεκλογικών ομιλιών δύο τούρκων υπουργών σε ολλανδικό έδαφος τις προηγούμενες ημέρες ενόψει του τουρκικού δημοψηφίσματος για την αναθεώρηση του Συντάγματος βοήθησε τον Rutte να καλλιεργήσει την εικόνα ενός ισχυρού πολιτικού.
Αν και επισήμανε ότι η Ολλανδία επιθυμεί την αποκλιμάκωση, κατέστησε παράλληλα σαφές ότι «δεν δεχόμαστε εκβιασμούς» από την τουρκική πλευρά. Λόγια που ενδέχεται να δώσουν περαιτέρω ώθηση στο συντηρητικό φιλελεύθερο Λαϊκό Κόμμα για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία (VVD), το οποίο προηγείτο στις τελευταίες δημοσκοπήσεις ενόψει των αυριανών κοινοβουλευτικών εκλογών με 16% -ποσοστό που του έδινε την πρώτη θέση στο εξαιρετικά κατακερματισμένο ολλανδικό πολιτικό τοπίο.
«Πόντοι» για τον Rutte
Ωστόσο, η στάση του απέναντι στην Τουρκία δεν είναι το μοναδικό διαπιστευτήριο για τον Mark Rutte. Ο ολλανδός πρωθυπουργός οδήγησε τη χώρα του εκτός οικονομικής κρίσης, η οικονομία κινείται με ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 2% και η ανεργία κυμαίνεται μόλις στο 5%. Ωστόσο, η δημοτικότητα του Rutte είναι εξαιρετικά χαμηλή, γεγονός που αποτελεί τροχοπέδη και για το κόμμα του. Αιτία για την κακή δημόσια εικόνα του είναι οι δεσμεύσεις για κοινωνικές παροχές στη διάρκεια της δεύτερης θητείας του, τις οποίες όμως αθέτησε. Οι περικοπές για την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών τα προηγούμενα χρόνια είχαν επίσης σοβαρό πολιτικό κόστος για τον Rutte.
Ο βασικός ανταγωνιστής του ολλανδού πρωθυπουργού, ο ακροδεξιός Geert Wilders, φαίνεται πάντως να έχει χάσει τη δυναμική που είχε το προηγούμενο διάστημα. Στο τέλος του περασμένου μήνα τα ποσοστά δημοτικότητάς του άρχισαν να πέφτουν και το Κόμμα για την Ελευθερία (PVV) υποχώρησε τρεις ποσοστιαίες μονάδες πίσω από το κυβερνών φιλελεύθερο κόμμα του ολλανδού πρωθυπουργού. Η στρατηγική που επέλεξε ο Wilders να μην πραγματοποιεί δημόσιες προεκλογικές εμφανίσεις με το επιχείρημα της προσωπικής του ασφάλειας και ακεραιότητας φαίνεται ότι δεν λειτούργησε υπέρ του. Πάντως έσπευσε να αντλήσει οφέλη από την αντιπαράθεση με την Τουρκία. Με τον Mark Rutte να είναι όμως το δρων πρόσωπο σε αυτή την υπόθεση, ο Wilders περιορίστηκε σε ρητορικές επιθέσεις.
Η ελπίδα των λαϊκιστών και ο… Ολλανδός Trudeau
Πάντως, ο διεθνής τύπος χάρισε με πλήθος άρθρων του -για το αμφιλεγόμενο παρελθόν του Wilders, τις ύποπτες πηγές χρηματοδότησής του και τη σταδιακή ριζοσπαστικοποίησή εντός των τελευταίων ετών- μεγάλη δημοσιότητα στον ακροδεξιό πολιτικό, ο οποίος παρουσιάστηκε ως απειλή για την Ευρώπη και μεγάλη ελπίδα για τους ευρωπαίους λαϊκιστές. Ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι 87% των Ολλανδών εναντιώνονται στον Geert Wilders, γεγονός που καθιστά σαφές ότι η δυναμική του δεν επαρκεί για να γίνει καταλύτης ανατρεπτικών εξελίξεων στην Ευρώπη.
Βάσει δημοσκοπήσεων έξι κόμματα μπορούν να ελπίζουν σε διψήφιο ποσοστό ψήφων. Για τον σχηματισμό κυβέρνησης θα χρειαστεί η σύμπραξη τουλάχιστον τεσσάρων από αυτά. Αξιοσημείωτο είναι ότι κανένα κόμμα δεν είναι πρόθυμο να συνασπιστεί με τον Wilders. Ένας πιθανός συνασπισμός είναι η συνεργασία του κεντρώου κόμματος D66, των Χριστιανοδημοκρατών, των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων (GroenLinks). Οι τελευταίοι μάλιστα ξεχωρίζουν για τη ραγδαία αύξηση της δημοτικότητάς τους, η οποία πιστώνεται στον επικεφαλής τους Jesse Klaver, τον νέο πολιτικό αστέρα στην Ολλανδία με ρίζες από το Μαρόκο και την Ινδονησία. Ο Klaver μοιάζει εξαιρετικά με τον Καναδό πρωθυπουργό Justin Trudeau, τάσσεται εμφατικά υπέρ μιας ανοιχτής και φιλόξενης Ολλανδίας, και κατά του Geert Wilders. Με το μήνυμά του για ειρηνική συμβίωση έχει καταφέρει να κινητοποιήσει κατά κύριο λόγο ψηφοφόρους νεαρής ηλικίας.
Πηγή: skai.gr
Φωτογραφία: SOOC
