Η υπόθεση Ντρέιφους διήρκεσε 12 χρόνια μέχρι το 1906 και συγκλόνισε την Γαλλική Δημοκρατία. Η υπόθεση Γεωργίου διαρκεί 10 χρόνια και όμως αφήνει δυστυχώς αδιάφορη την πλειοψηφία των ΜΜΕ. Ο Κάφκα αν ζούσε θα βελτίωνε την «Δίκη», έγραψε ο Στέφανος Μάνος.
Ο Ανδρέας Γεωργίου συνεχίζει να αποτελεί για μερίδα του πολιτικού κόσμου, κινηματίες και καθημερινούς πολίτες που τρέφονται ακόμη από την ψεκασμένη ιδέα ότι τα μνημόνια οδήγησαν την Ελλάδα στην κρίση, το απόλυτο «εξιλαστήριο θύμα».
Όσες φορές και να αθωωθεί, και πάλι θα βρεθεί κάποιος να τον στείλει στο δικαστήριο, μέχρι να υπάρξει μια καταδικαστική απόφαση που θα αποδεικνύει πέρας πάσης αμφιβολίας ότι τα μνημόνια επιβλήθηκαν όχι λόγω πολιτικών επιλογών που κατέστησαν την οικονομία μας βαθιά αναξιόχρεη, αλλά επειδή υπήρξε κρυφή συμπαιγνία με τους δανειστές για να αλυσοδεθεί η Ελλάδα σε αλλεπάλληλα μνημόνια.
Αρχικά κατηγορήθηκε για παράβαση καθήκοντος και κακουργηματική ψευδή βεβαίωση διότι «φούσκωσε» το έλλειμμα του 2009, οδηγώντας τη χώρα στα Μνημόνια (παρότι ανέλαβε πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ τρεις μήνες μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου τον Μάιο του 2010). Το Εφετείο απέρριψε τρεις φορές τις κατηγορίες, αλλά οι δύο πρώτες απαλλακτικές αποφάσεις αναιρέθηκαν από τον Άρειο Πάγο επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ το 2016-17, με αποτέλεσμα ο κ. Γεωργίου να αντιμετωπίζει την απειλή ισόβιας κάθειρξης για κακούργημα.
Τελευταίο περιστατικό η πρόσφατη καταδίκη του από το Εφετείο, το οποίο έκρινε ότι ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ «εξύβρισε» παλαιό στέλεχος της στατιστικής υπηρεσίας, προκειμένου να υπερασπιστεί τα διορθωμένα στοιχεία για το έλλειμμα του 2009, όπως απαιτούν οι κανονισμοί στατιστικής της ΕΕ.
Τι είχε συμβεί ; Το 2014 το Συμβούλιο Εφετών, κάλεσε να καταθέσουν στην υπόθεση δύο παλαιά στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ, παρ' ότι αμφότεροι είχαν συμβάλει στην κατάρτιση στατιστικών στοιχείων για τα δημοσιονομικά ελλείμματα, τα οποία η Eurostat είχε αρνηθεί να επικυρώσει, προτού ο ίδιος αναλάβει καθήκοντα.
Σε τότε ανακοίνωσή του, ο Αν.Γεωργίου εξέφραζε την απογοήτευσή του για το ότι διώκεται για στατιστικά που είχαν πλήρως και επανειλημμένα επικυρωθεί ως ακριβή από την Eurostat, ενώ καμία έρευνα δεν είχε διενεργηθεί για τα Greek Statistics, δηλαδή τα ανακριβή στοιχεία της περιόδου προτού τοποθετηθεί επικεφαλής της Αρχής.
Την έκπληξή του εκείνη για την απόφαση των δικαστών να καλέσουν ως ειδικούς μάρτυρες ανθρώπους που ήταν οι υπεύθυνοι για στοιχεία που η Eurostat δεν είχε δεχθεί να εγκρίνει, την πλήρωσε με μια σε βάρος του καταγγελία και αγωγή για συκοφαντική δυσφήμιση.
Για εκείνη την αγωγή, το Εφετείο έκρινε πρόσφατα ότι ο Αν.Γεωργίου προσέβαλε την προσωπικότητα του ενάγοντος. Επέβαλε στον πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ χρηματική ποινή 10.000 ευρώ για ηθική βλάβη και η συνέχεια της υπόθεσης θα δοθεί πιθανότατα στον Άρειο Πάγο, όπως συνέβη και με τις 3 προηγούμενες.
Η χρηματική ποινή είναι το λιγότερο. Η ουσία είναι ότι ο άνθρωπος που αποκατέστησε την αξιοπιστία των ελληνικών στατιστικών στοιχείων, συνεχίζει επί δέκα και πλέον χρόνια να βρίσκεται σε μια διαρκή δικαστική περιπέτεια. Είναι όχι μόνο διωκόμενος, αλλά και υπόλογος καταβολής αποζημίωσης για εξύβριση!
Κάθε φορά, ανεξαρτήτως για ποια υπόθεση πρόκειται, καλείται να απαντήσει στο ίδιο ερώτημα, ότι δεν ήταν ο υπαίτιος για το μνημόνιο, καθώς αυτό υπεγράφη πριν από την ανάληψη των καθηκόντων του.
Το παράδοξο των διώξεων είναι προφανές. Όπως και ότι τα μνημόνια δεν έφεραν την κρίση, αλλά η κρίση τα μνημόνια. Όσο για την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, αυτή συνεχίζει να πλήττεται από μια υπόθεση που έχει κάνει τεράστια ζημιά στην αξιοπιστία μας ως κράτους με ανεξάρτητο δικαστικό σύστημα.
Αλλά στην Ελλάδα όλα αυτά είναι λεπτομέρειες. Από την Δεξιά μέχρι την Αριστερά, για μερίδα του πολιτικού συστήματος, η καταδίκη του Γεωργίου εξισώνεται με την «δικαίωση» των υπευθύνων για την δημοσιονομική πολιτική που οδήγησε στην κρίση.
Ο επικεφαλής του γραφείου στην Αθήνα της Wall Street Journal Μάρκους Γουόκερ, προτού επιστρέψει μόνιμα στο Βερολίνο το 2017, είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στην Καθημερινή (“K” 1/5/2017): «Η υπόθεση Γεωργίου δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια προσπάθεια να ξεπλύνουν τις κυβερνήσεις προ μνημονίου και να επιστρέψουν με την πρώτη ευκαιρία στις παλιές καλές συνήθειες. Δεν νομίζω ότι έχετε καταλάβει πόσο κακό έχει κάνει στην αξιοπιστία της Ελλάδας αυτή η ιστορία [...] Αν μη τι άλλο, η υπόθεση αυτή για εμένα δείχνει τη σιωπηρή συμμαχία μεταξύ Τσίπρα και Καραμανλή».
