Ο Ερντογάν μπορεί να ακολουθήσει το παράδειγμα του Πούτιν στην Ουκρανία και να επιτεθεί στην Ελλάδα για να μην χάσει τις εκλογές, προβλέπει ο Νουριέλ Ρουμπινί σε συνέντευξη του στο γερμανικό Spiegel όπου παραθέτει τις δέκα «μεγα-απειλές» τις οποίες αντιμετωπίζει ο πλανήτης.
«Οι δημοκρατίες είναι εύθραυστες όταν υπάρχουν μεγάλα σοκ. Υπάρχει πάντα κάποιος “σκληρός άνδρας” τότε που λέει “Θα σώσω τη χώρα” και κατηγορεί για όλα τους ξένους. Αυτό ακριβώς έκανε ο Πούτιν με την Ουκρανία. Ο Ερντογάν θα μπορούσε να κάνει το ίδιο με την Ελλάδα του χρόνου και να προσπαθήσει να δημιουργήσει κρίση γιατί διαφορετικά μπορεί να χάσει τις εκλογές. Εάν ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ξανά υποψήφιος και χάσει τις εκλογές, θα μπορούσε να καλέσει ανοιχτά τους υποστηρικτές του να εισβάλουν στο Καπιτώλιο αυτή τη φορά. Θα μπορούσαμε να δούμε βία και έναν πραγματικό εμφύλιο πόλεμο στις ΗΠΑ. Στη Γερμανία, τα πράγματα φαίνονται συγκριτικά καλά προς το παρόν. Τι γίνεται όμως αν τα πράγματα πάνε στραβά οικονομικά και ο κόσμος ψηφίσει περισσότερο τη δεξιά αντιπολίτευση;», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Star Economist Nouriel Roubini on the Global Crises: "World War III Has Already Effectively Begun" https://t.co/ppaQbCdowK via @derspiegel
— Nouriel Roubini (@Nouriel) November 2, 2022
Αναφερόμενος στις 10 μεγαλύτερες απειλές που περιγράφει και στο βιβλίο του κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι οι σύμβουλοι εθνικής ασφάλειας είναι ανήσυχοι για τυχόν εμπλοκή του ΝΑΤΟ στον πόλεμο Ρωσίας -Ουκρανίας ενώ και Ιράν -Ισραήλ είναι σε τροχιά σύγκρουσης. «Ειλικρινά, ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει πρακτικά, σίγουρα σε Ουκρανία και κυβερνοχώρο», τόνισε ο Αμερικανός οικονομολόγος.
Οι απειλές είναι πραγματικές, λέει ο Ρουμπινί και τονίζει ότι στις περασμένες δεκαετίες δεν ανησυχούσε για πράγματα όπως ένας πόλεμος μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων ή ένας πυρηνικός χειμώνας, δεν είχε ακούσει λέξεις όπως πανδημία ή κλιματική αλλαγή και κανείς δεν ανησυχούσε για την πιθανότητα να χάσει ο κόσμος τις δουλειές του εξαιτίας της ανάπτυξης των ρομπότ. «Είχαμε πιο ελεύθερο εμπόριο και παγκοσμιοποίηση, ζούσαμε σε σταθερές δημοκρατίες, ακόμα κι αν δεν ήταν τέλειες. Το χρέος ήταν πολύ χαμηλό, ο πληθυσμός δεν ήταν υπερηλικιωμένος. Αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο μεγάλωσα. Και τώρα πρέπει να ανησυχώ για όλα αυτά τα πράγματα – όπως και όλοι οι άλλοι», είπε.
