Photo by REUTERS/Carlos Jasso
Μια ημέρα μετά την εκλογή του Donald Trump ως ο 45ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, τα εξώφυλλα των ξένων εφημερίδων και περιοδικών μαρτυρούν ότι η δυσπιστία απέναντι στο πρόσωπό του παραμένει.
Χαρακτηριστικότερο, ίσως, όλων είναι το εξώφυλλο της Liberation σε μαύρο φόντο και επηρεασμένο από την ταινία «American Phycho».
Τα εξώφυλλα:
Liberation
A la une de Libe demain : American Psycho https://t.co/lrnuoCHq7b pic.twitter.com/4jExZuqqRr
— Liberation (@libe) 9 Νοεμβρίου 2016
Daily Telegraph
Tomorrow''s Daily Telegraph front page today: ''Trump''s American revolution'' pic.twitter.com/7QF3zpPMhS
— Telegraph Politics (@TelePolitics) 9 Νοεμβρίου 2016
Daily Mirror
Tomorrow''s Daily Mirror front page: It''s President Trump, what have they done? #tomorrowspaperstoday #PresidentTrump https://t.co/lO35RU7SOH pic.twitter.com/0mMrqZYyA9
— Daily Mirror (@DailyMirror) 9 Νοεμβρίου 2016
The Sun
Tomorrow''s front page: The Simpsons'' most absurd prediction in its 27-year history has come true https://t.co/dvpjgCQwMH pic.twitter.com/PYINTerjlL
— The Sun (@TheSun) 9 Νοεμβρίου 2016
Financial Times
Guardian
Guardian front page, Thursday 10 November 2016: Trump wins. Now the world waits pic.twitter.com/MXqJQ9Aw4r
— Guardian news (@guardiannews) 9 Νοεμβρίου 2016
Ο ιταλικός Τύπος και η «άσπρη φυλή» που οδήγησε στην νίκη τον Donald Trump
Ο ιταλικός Τύπος κάνει εκτενή αναφορά στην αμερικανική ψήφο και στις αιτίες που οδήγησαν στην απρόσμενη εκλογή του Donald Trump. «Το 1994 ήταν η σειρά του Silvio Berlusconi, μια λάιτ έκδοση, σε στυλ σκαπανέα, ενώ σήμερα ζούμε την επανάληψη, με τον επιχειρηματία αυτόν ο οποίος βρυχάται και μόλις εξελέγη πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών», γράφει ο Βίρμαν Κουζέντσα, διευθυντής της εφημερίδας της Ρώμης Il Messaggero.
Σύμφωνα με τον Κουζέντσα όμως, «το να προσφεύγουμε πάντα σε γενικεύσεις και σχήματα της παλιάς πολιτικής» κάποιες φορές είναι επικίνδυνο και «πρέπει να προσπαθούμε να το αποφεύγουμε».
Σε ανταπόκρισή της από την Νέα Υόρκη, με την υπογραφή του Φεντερίκο Ραμπίνι, η εφημερίδα La Repubblica επικεντρώνεται στις αντιδράσεις και στις διαμαρτυρίες, λίγες ώρες μετά την ολοκλήρωση της εκλογικής διαδικασίας:
«Οι νέοι είναι οι πρωταγωνιστές των διαμαρτυριών, οι οποίες δεν έχουν οργανωθεί από το Δημοκρατικό Κόμμα, ως μια ενδεχόμενη ρεβανς μετά την εκλογική ήττα», γράφει ο Ραμπίνι.
Ο έμπειρος Ιταλός αναλυτής θεωρεί όμως πως «οι νέοι αυτοί δείχνουν να ξυπνούν με καθυστέρηση, να εκδηλώνουν μια ξαφνική ανησυχία, τώρα που βρίσκονται αντιμέτωποι με το άγνωστο μέλλον της Αμερικής του Trump». «Είναι οι νέοι, όμως», συμπληρώνει, «που πριν δυο ημέρες πρόδωσαν την Χίλαρι Κλίντον, με συμμετοχή στην ψήφο, σαφώς χαμηλότερη απ΄ ότι αναμενόταν».
O Έτσιο Μάουρο, σχολιαστής και επί δυο δεκαετίες διευθυντής της La Repubblica, θεωρεί ότι «κέρδισε ο θυμός των ξεχασμένων», διότι «οι ξεχασμένοι άνθρωποι είναι ο νέος άγνωστος Θεός της Αμερικής, τον οποίο ο Trump κατάφερε να βγάλει από το σκοτάδι της περιφρόνησης και να φέρει στο προσκήνιο, σημαίνοντας τις καμπάνες της δικής του απελευθέρωσης».
«Όταν η εργασία δεν προσφέρει αυτό που κανείς θα περίμενε, δεν υπάρχει πλέον ο κοινωνικός ρόλος που συνδέεται με την δουλειά μας και ούτε η αυτογνωσία -με τις υποχρεώσεις προς την οικογένειά μας- τότε νιώθεις πως η πολιτική σε έχει εγκαταλείψει ή και κάτι περισσότερο. Ότι σε έχουν αποβάλει από το σύστημα, ότι σε διώχνουν», γράφει ο Μάουρο αναφερόμενος στην κοινωνική πραγματικότητα που εκμεταλλεύθηκε ο Trump για να κερδίσει την μάχη για τον Λευκό Οίκο.
O διευθυντής της εφημερίδας La Stampa Μαουρίτσιο Μολινάρι υπογραμμίζει στην ανάλυσή του ότι πρόκειται για τη «νίκη της άσπρης φυλής». Μια φυλή η οποία «θεωρεί πως τα οικονομικά δικαιώματα αξίζουν περισσότερο από τα κοινωνικά, δεν ενοχλείται από τις χυδαιότητες του Trump και ελπίζει συγχρόνως να αναστήσει "την παλιά, προπατορική Αμερική"».
Ο Μολινάρι πάντως θεωρεί ότι πρέπει έστω να αναλύσει και να παρακολουθήσει κανείς το φαινόμενο αυτό με μεγάλη προσοχή χωρίς εύκολες ειρωνικές προσεγγίσεις, και υπογραμμίζει σχετικά:
«από την στιγμή που η Αμερική είναι μια επαναστατική χώρα, στην οποία ο λαϊκισμός επικράτησε ήδη με την εκλογή του Andrew Jackson το 1829, πρόκειται για φαινόμενο το οποίο αξίζει σεβασμό και από όποιον δεν το συμμερίζεται. Ακόμη περισσότερο, από την στιγμή που μας αφορά από κοντά, διότι έχει πολλές ομοιότητες με την δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η μέση αστική τάξη μετά το Βrexit, η οποία τροφοδοτεί μια ετερογενή σειρά κινημάτων διαμαρτυρίας, από την Γαλλία, μέχρι την Γερμανία και την Ιταλία».
