Σε πλήρη επιβεβαίωση του Liberal, ο υπουργός εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, δήλωσε χθες στο MEGA ότι προγραμματίζεται Τριμερής συνάντηση Μέρκελ, Ερντογάν ή Νταβούτογλου και Τσίπρα, πιθανότατα τον Φεβρουάριο, στη Χίο, καθώς η Αθήνα είχε σπεύσει ήδη από τον Νοέμβριο να πέσει στην παγίδα των Γερμανών που απειλεί να μετατρέψει την Ελλάδα στη μόνιμη «Ζώνη Ασφαλείας» της Ευρώπης και «αποθήκη» χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών.
Όπως είχε αποκαλύψει το Liberal στις 29 Νοεμβρίου, (http://www.liberal.gr/arthro/22849/epikairotita/2015/krufes-upochoriseis-stis-apaitiseis-tou-berolinou-.html), η Αθήνα, αφού αποδέχθηκε τις απαιτήσεις των Γερμανών, έσπευσε να ξεκινήσει και διάλογο με την Τουρκία για τη «συνεργασία» των δυο χωρών στο προσφυγικό και της ελληνικής ομάδας που συμμετείχε σε διαπραγματεύσεις με την τουρκική πλευρά στην Κωνσταντινούπολη επικεφαλής ήταν ο διευθυντής ευρωπαϊκών υποθέσεων του ΥΠΕΞ, Δημήτρης Καραμήτσος-Τζιράς.
Η Τριμερής αλλά και ο τρόπος με τον οποίο μεθοδεύεται δημιουργεί σοβαρό προβληματισμό, τόσο για το ενδεχόμενο περαιτέρω επιβάρυνσης της χώρας από το προσφυγικό, αλλά όσο και για τον τρόπο με τον οποίο θα δομηθεί η «συνεργασία» με την Τουρκία.
Λάθος η διμεροποίηση...
Για λόγους αρχής αλλά και ουσίας, είναι απολύτως λανθασμένη η επιλογή διμεροποίησης του προσφυγικού προβλήματος, καθώς η διαπραγματευτική θέση της χώρας είναι πολύ ισχυρότερη όταν παραμένει στο πλαίσιο της Ε.Ε. των 28.
Εάν υπάρχει και εφαρμόζεται κοινή ευρωπαϊκή πολιτική για τη διαχείριση του προσφυγικού, τότε δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος για συναντήσεις αυτού του είδους. Εξάλλου, χωρίς απόφαση της Ε.Ε., όπου θα υπάρχει καταμερισμός των προσφύγων που θα δέχεται η κάθε χώρα, μόνο κινδύνους κρύβει για την Ελλάδα αυτή η διμεροποίηση του προσφυγικού και η παράκαμψη του ευρωπαϊκού πλαισίου.
Η Ελλάδα εμφανίζεται να είναι ο ενδιάμεσος μεταξύ των χωρών της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης που περιορίζουν όλο και περισσότερο τους μετανάστες και πρόσφυγες που είναι έτοιμα να δηχθούν, με την κ. Μέρκελ μάλιστα να βλέπει να δοκιμάζεται η συνοχή του κόμματος της και η δημοτικότητα της λόγω του προσφυγικού.
Και από την άλλη μεριά μια αλαζονική και απρόβλεπτη Τουρκία, η οποία χρησιμοποιεί τις προσφυγικές ροές ως όπλο έναντι της Ευρώπης.
Η Ελλάδα αποδεχόμενη να εμπλακεί μέσα σε αυτήν τη διελκυστίνδα και να συμμετέχει σε εξωθεσμικές διαδικασίες κινδυνεύει να βρεθεί να διασώζει χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που θα περνούν από τη στρόφιγγα που κρατά η Τουρκία και τους οποίους δεν θα δέχεται καμία χώρα της Ευρώπης και δεν θα έχουν καν Βαντοτάρα να περάσουν στα Σκόπια...
...λάθος και η τοποθεσία
Συγχρόνως δίνεται ένα απολύτως λανθασμένο μήνυμα με την πραγματοποίηση της τριμερούς στη Χίο.
Ακόμη κι αν η κυβέρνηση θελήσει να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της κ. Μέρκελ, η συνάντηση θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί στην Τουρκία και στα μικρασιατικά παράλια ή στα στρατόπεδα προσφύγων στα τουρκοσυριακά σύνορα, όπου είναι η πηγή του προβλήματος, και να ασκηθεί έτσι και πίεση προς την Τουρκία, και όχι να δίνεται η εντύπωση ότι το πρόβλημα ξεκινά από τα… ελληνικά νησιά.
Οι... γκρίζες περιοχές μιας συνεργασίας με την Άγκυρα
Σοβαρό θέμα επίσης εγείρεται με το πώς ακριβώς θα οργανωθεί η «ελληνοτουρκική συνεργασία» που θέλει να προωθήσει το Βερολίνο αλλά και η Άγκυρα, καθώς, πέραν της εφαρμογής της Συμφωνίας επανεισδοχής (της Τουρκίας με την Ε.Ε. αλλά και με την Ελλάδα) την οποία ενώ έχει υπογράψει αρνείται να υλοποιήσει η τούρκικη πλευρά και της ανταλλαγής πληροφοριών, κάθε άλλο πεδίο «συνεργασίας» οδηγεί σε γκρίζες ζώνες και σε κίνδυνο αποδοχής των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο.
Ακόμη και η απλή συνεργασία των Λιμενικών των δυο χωρών στη διάσωση είναι προβληματική, καθώς η Τουρκία θεωρεί και επαναλαμβάνει καθημερινά με την έκδοση NAVTEX ότι η δική της Ζώνη ευθύνης SAR εκτείνεται μέχρι το μέσο του Αιγαίου, αμφισβητώντας πλήρως την αναγνωρισμένη από τον ICAO Ζώνη Ευθύνης SAR για την Ελλάδα που συμπίπτει με τα όρια του FIR Αθηνών.
Συγχρόνως η Τουρκία αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία επί νησιών και βραχονησίδων, αλλά και το εύρος του ελληνικού εναέριου χώρου.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι για ποια «συνεργασία» γίνεται η συζήτηση, καθώς κάθε ναυάγιο, κάθε διάσωση, κάθε αποστολή αστυνόμευσης θα δίνει την ευκαιρία στην Τουρκία να προβάλλει το πλαίσιο των διεκδικήσεων της και την Ελλάδα να βρίσκεται καθημερνά σε θέση άμυνας υπό την πίεση μάλιστα κατηγοριών για… μη εποικοδομητική στάση σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα.
Η ελληνική κυβέρνηση, με συνεχείς λανθασμένους χειρισμούς, που πρόβαλλαν την Ελλάδα ως την «ασφαλή και εγγυημένη» είσοδο προς την Ευρώπη και κατέστησαν τη χώρα μας δελεαστικό πόλο για τα κυκλώματα δουλεμπόρων, έπεσε στην παγίδα της αποδοχής μετατροπής της χώρας σε δεξαμενή προσφύγων που ανεξέλεγκτα έρχονται από την Τουρκία και απολύτως ελεγχόμενα θα κατευθύνονταν προς ευρωπαϊκές χώρες.
Δυστυχώς υπό την πίεση των Γερμανών και εγκλωβισμένη σε ιδεολογήματα, δεν μπόρεσε να προωθήσει από την αρχή την ιδέα που εφαρμόζει με επιτυχία ο Καναδάς, τη μετεγκατάσταση δηλαδή προσφύγων προς την Ευρώπη μόνο από τα στρατόπεδα που βρίσκονται στην Ιορδανία και στον Λίβανο, και φυσικά στην Τουρκία.
Τώρα η Αθήνα και ο κ. Τσίπρας, ενόψει και της Συνόδου Κορυφής την Πέμπτη, θα πρέπει να εξασφαλίσουν σαφή συμφωνία για τη μετεγκατάσταση των προσφύγων στις χώρες μέλη και πρόβλεψη για τους παράνομους μετανάστες, καθώς και συγκείμενο πλαίσιο εντός του οποίου θα λειτουργεί η FRONTEX με τη σύμφωνη πάντοτε γένη του κράτους, ώστε να μετριασθούν τουλάχιστον οι συνέπειες από μια καταστροφική εξέλιξη στο μεταναστευτικό.
