Η Ελλάδα είναι μια χώρα στην οποία τίποτα πλέον δεν μας εκπλήσσει. Η πολιτική καθημερινότητα μοιάζει πολλές φορές με φάρσα. Που άλλοτε προσφέρει πικρό γέλιο και άλλοτε βαθιά θλίψη. Το φθηνό πολιτικό θέαμα και η διαρκής ανάγκη υπερδιέγερσης του θυμικού των πολιτών, από την πλευρά της Αριστεράς, έδωσαν μια ακόμα παράσταση στο κλείσιμο του 2023.
Η παράσταση αφορούσε μια εικόνα από τα γραφεία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, το γνωστό Σπίτι του Λαού, όπου ο Γενικός Γραμματέας Δημήτρης Κουτσούμπας, δεχόταν τις ευχές για τη νέα χρονιά από την Παλαιστινιακή Παροικία Ελλάδος, η παιδική χορωδία της οποίας, έψαλλε το Πρωτοχρονιάτικα χριστιανικά κάλαντα.
Φυσικά, το όλο σκηνικό είχε στηθεί για να βρει μια ακόμα αφορμή το ΚΚΕ να καταδικάσει τους «καπιταλιστές των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και το κράτος δολοφόνο», δηλαδή το Ισραήλ.
Θα μπορούσε αυτή η παράσταση να αποτελέσει μέρος επιθεώρησης στο Δελφινάριο; Θα μπορούσε. Θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει ένα ακόμα βήμα στα ωσμωτικά φαινόμενα που παρατηρούνται έντονα ανάμεσα στον χώρο της ακροαριστεράς και της ακροδεξιάς.
Είδαμε λοιπόν τον άθεο γραμματέα του ΚΚΕ, να ακούει τα χριστιανικά κάλαντα για την Πρωτοχρονιά, από παιδιά που φορούσαν παλαιστινιακές μαντίλες «καφίγια» και «χιτζάμπ». Ο απόλυτος σουρεαλισμός. Παλαιστινιακές μαντίλες φορούσαν οι Παλαιστίνιοι στις τρομοκρατικές επιθέσεις που είχαν πραγματοποιήσει επί ελληνικού εδάφους και στις αεροπειρατείες σε ελληνικούς στόχους. Παράλληλα, Χιτζάμπ φορούν μόνο οι φανατικές Μουσουλμάνες.
Ας το ξανασκεφτούμε. Μουσουλμάνοι, ψέλνουν τα πρωτοχρονιάτικα χριστιανικά κάλαντα με αναφορές στον Άγιο Βασίλειο, στον άθεο αρχηγό του κομμουνιστικού κόμματος της χώρας μας. Είναι προφανές ότι οι Παλαιστίνιοι κάνουν τη δουλειά τους, προσπαθώντας να συγκινήσουν τον δυτικό κόσμο. Κάτι το οποίο δεν έχουν καταφέρει όμως να επιτύχουν απευθυνόμενοι στον Αραβικό κόσμο. Αλλά το ΚΚΕ;
Λησμονεί τη ρήση του Μαρξ, στο έργο του «Κριτική της Εγελιανής Φιλοσοφίας του Κράτους και του Δικαίου», στο οποίο ανέφερε ότι η θρησκεία είναι το όπιο τού λαού;
Λησμονεί την εκστρατεία του Στάλιν κατά του μουσουλμανικού στοιχείου της Σοβιετικής Ένωσης το 1924, τη γνωστή «χουτζούμ», που σημαίνει καταιγίδα ή επίθεση;
Λησμονεί το τραγικό τέλος, που επιφύλαξε το Θεοκρατικό καθεστώς που επικράτησε στο Ιράν μετά την Ισλαμική Επανάσταση στα μέλη και στελέχη του Τουντέχ, δηλαδή του Κομμουνιστικού Κόμματος του Ιράν, το 1979;
Όμως όπως φαίνεται όλα χωράνε στο «μπλέντερ» της ελληνικής Αριστεράς. Και Χριστιανισμός και μαρξισμός και Ισλάμ και κόκκινα σφυροδρέπανα και χιτζάμπ. Διότι μοναδικός στόχος είναι η καταγγελία της Δύσης και η αέναη προσπάθεια της ανατροπής του ελεύθερου κόσμου. Και είναι αυτό ακριβώς το σημείο που η εγχώρια σταλινική αριστερά, τέμνεται με τη θρησκόληπτη, αντισημιτική και αντιδημοκρατική ακροδεξιά.
Ένα φαινόμενο που συναντάται και σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, όπως για παράδειγμα στη Γερμανία που στις πρώην περιοχές της Λαοκρατικής Γερμανίας με την κομμουνιστική κουλτούρα κυριαρχεί πλέον το AfD, και στη Γαλλία όπου οι μετακινήσεις από την Αριστερά στη Λεπενική Ακροδεξιά λαμβάνουν τεκτονικές διαστάσεις.
Το θέαμα που αντικρίσαμε στους τηλεοπτικούς δέκτες μας από τα γραφεία του ΚΚΕ ήταν σίγουρα γελοίο. Ταυτόχρονα όμως, ήταν και επικίνδυνο, σαν πολιτικό μήνυμα με ισχυρό αντιδυτικό συμβολισμό.
