«Αυτό που ζούμε είναι ο εγκεφαλικός θάνατος του ΝΑΤΟ», είχε δηλώσει πριν από 6 χρόνια ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν στο περιοδικό «The Economist» περιγράφοντας την κατάσταση που είχε δημιουργήσει στη συμμαχία η στάση των ΗΠΑ και η συμπεριφορά της Τουρκίας.
Πέντε χρόνια αργότερα, προχθές, ο νεοεκλεγείς καγκελάριος της Γερμανίας Φρίντριχ Μέρτς ανέφερε πως δεν είναι σίγουρος πως το ΝΑΤΟ θα επιβιώσει το ερχόμενο καλοκαίρι.
Οι ΗΠΑ του Τραμπ με αυτοκρατορικό και αποικιακό ύφος διαπραγματεύονται απευθείας με τον Πούτιν τη διανομή της Ουκρανίας και των φυσικών της πόρων, χωρίς τη συμμετοχή της ΕΕ στην οποία ο Τραμπ σχεδιάζει να φορτώσει το κόστος εγγύησης των νέων συνόρων της πολύπαθης χώρας.
Αρκετοί αναλυτές πιθανολογούν πως με το σχέδιο προσέγγισης των ΗΠΑ με τη Ρωσία στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης με την Κίνα, οι ΗΠΑ θα ανοίξουν τον δρόμο για την επάνοδο της επιρροής της Ρωσίας στις χώρες της Αν. Ευρώπης, οι οποίες αποτελούσαν άλλοτε δορυφόρους της ΕΣΣΔ. Μερικοί δε δεν αποκλείουν να έχουν και κάποιες χώρες της υπόλοιπης Ευρώπης την ίδια τύχη.
Οι ΗΠΑ του Τραμπ κάνουν γνωστό σε κάθε ευκαιρία πως περιφρονούν την Ευρώπη, αδιαφορούν για την τύχη της και υποδηλώνουν πως το ενδιαφέρον τους στρέφεται στην Ασία.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μεταπολεμικά οι ΗΠΑ δημιούργησαν το ΝΑΤΟ με αποκλειστικό στόχο την εγγύηση της ασφάλειας της Δυτικής Ευρώπης έναντι της Ρωσίας.Τώρα το διαλύουν και αγκαλιάζουν τη Ρωσία.
Μια από τις πρώτες δηλώσεις λοιπόν του νεοεκλεγέντα καγκελάριου της Γερμανίας Φρίντριχ Μέρτς ήταν πως η Ευρώπη δεν πρέπει να υπολογίζει στο ΝΑΤΟ και θα πρέπει να σταθεί στα δικά της πόδια. Λίγες ημέρες νωρίτερα ο ίδιος είχε μιλήσει για πυρηνική συνεργασία με τη Γαλλία και τη Βρετανία, επειδή η εγγύηση από τις ΗΠΑ μπορεί να μην αποτελεί πλέον επιλογή. Όλα αυτά είναι λογικά αλλά μοιάζουν φιλόδοξα.
Ακόμη και αν οι χώρες της Ευρώπης ομονοούσαν τάχιστα στη δημιουργία κοινής πυρηνικής αποτροπής και τη δημιουργία ενιαίου αμυντικού βραχίονα, θα χρειάζονταν χρόνια και χρήμα μέχρι να αναπτύξουν ισχύ ανάσχεσης.
Η Ρωσία και οι ΗΠΑ διαθέτουν περίπου από 5.000 πυρηνικές κεφαλές η κάθε μία, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο με τη Γαλλία διαθέτουν από κοινού περίπου 550.Τουτέστιν μας λείπουν άλλες 4.500 για να αποκτήσουμε μια ισόρροπη αποτρεπτική ισχύ.
Η ΕΕ όμως είναι πλούσια και εκτός από υψηλής ειδίκευσης έμψυχο υλικό διαθέτει μερικά από τα καλύτερα πανεπιστήμια και τεχνολογικά ιδρύματα. Η ΕΕ αθροίζει ΑΕΠ κοντά 18 τρισ. ευρώ και η διάθεση του 3% για την άμυνα σημαίνει πως κάθε χρόνο θα μπορούσε να δαπανά περί τα 550 δισ. Ευρώ. Πρόκειται για ποσό πενταπλάσιο από αυτό που δαπανά η Ρωσία και σχεδόν διπλάσιο από αυτό που δαπανά η Κίνα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρώπης είναι πως την πιο κρίσιμη περίοδο για το μέλλον της οι Ευρωπαίοι δεν ξέρουν τι θέλουν.
Ο νέος καγκελάριος της Γερμανίας κέρδισε προχθές τις εκλογές με 28,5% και θα αναγκαστεί να συγκυβερνήσει με τους σοσιαλδημοκράτες που λόγω της αποτυχημένης προηγούμενης θητείας συνετρίβησαν εκλογικά. Αμφότερα τα δυο μεγάλα κόμματα σημείωσαν από τα μικρότερα ποσοστά στην ιστορία τους.
Το ευρωσκεπτικιστικό, φιλοτραμπικό και φιλοπουτινιστικό AfD που είναι ο μεγάλος κερδισμένος διπλασίασε τη δύναμή του και ξεπέρασε το 20%. Το αριστερίστικο Die Linke διπλασίασε επίσης το ποσοστό του παρά το γεγονός πως το φιλορωσικό κόμμα της αποσχισθείσας Ζάρα Βαγκενκνεχτ πλησίασε το 5%.
Όλα τα κόμματα των άκρων αύξησαν σημαντικά τη δύναμή τους στη Γερμανία φαλκιδεύοντας τη μελλοντική σταθερότητα της χώρας και δια μέσου αυτής ολόκληρης της Ευρώπης.
Επί της ουσίας, στη Γερμανία έχουμε έναν πολιτικά αδύναμο και υπό προθεσμία καγκελάριο, ο οποίος θα προσπαθήσει μαζί με τον υπό περιορισμό Μακρόν και την πανταχόθεν βαλλόμενη κυβέρνηση των εργατικών στο Η.Β. να ανατάξουν την Ευρώπη.
Ευκολότερα θα γινόταν η ανάσταση του Λαζάρου ή το θαύμα της Κανά.
Το πλέον πιθανό είναι στη Γαλλία στο δεύτερο εξάμηνο του τρέχοντος έτους η Λεπέν να ανατρέψει την κυβέρνηση και να επιδιώξει πρόωρες εκλογές. Το διεθνές ρεύμα αυτήν την περίοδο την ευνοεί.
Τα μεγαλύτερα κόμματα στη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα της Λεπέν και του Φάρατζ.
Το συμπέρασμα στο οποίο μπορεί να καταλήξει κάποιος είναι πως η νίκη του μετριοπαθούς συντηρητικού Μερτς στη Γερμανία είναι ισχνή και οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες θα μπορούσε να στηριχτεί η Ευρώπη μοιάζουν «εγκεφαλικά» νεκρές.
Η Γαλλία και το Η.Β. που αρχίζει να επανεξετάζει την επάνοδο στην ΕΕ σαν μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις πολιτικά και οικονομικά αυτή την περίοδο είναι «παράλυτες».
Με τον απρόβλεπτο Τραμπ στις ΗΠΑ και την Ευρώπη «παράλυτη» είναι θέμα χρόνου να ξεσπάσουν μικρές και μεγάλες κρίσεις στην ευρύτερη και εγγύτερη περιοχή.
