Πολλοί εσχάτως κατηγορούν την κυβέρνηση και τη στάση της στον πόλεμο της Ουκρανίας. Η προσέγγιση των ΗΠΑ του Τραμπ με τη Ρωσία του Πούτιν με στόχο ένα νέο σύμφωνο «Ρίμπεντροπ- Μολότοφ» που αυτή τη φορά να μοιράζει την Ουκρανία, αφήνει μετέωρη την τελευταία, την ΕΕ και όσους (όπως η Ελλάδα) την υποστήριξαν.
Η προσωπική μου άποψη είναι πως η Ελλάδα και μόνη να είχε μείνει, θα έπρεπε να υποστηρίξει την Ουκρανία. Οι λόγοι είναι δύο και απλοί.
α) Η Ουκρανία είναι μια ανεξάρτητη χώρα και έχει το δικαίωμα της εθνικής κυριαρχίας και της αυτοδιάθεσης. Εθνική Κυριαρχία σημαίνει πως μπορεί να ελέγχει την εδαφική της επικράτεια και αυτοδιάθεση σημαίνει πως αν η πλειοψηφία αποφασίσει να προσεγγίσει την ΕΕ, την Κίνα ή να συγχωνευτεί με τη Ρωσία, έχει το δικαίωμα να το κάνει.
Η υποστήριξη στην Ουκρανία λοιπόν έχει ηθική υπόσταση.
β)Η Ουκρανία είναι μια μικρή χώρα δίπλα σε μια μεγάλη και ισχυρότερη, η οποία έχει εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος της, με αιτιολογία κάποιες ρωσικές μειονότητες που διαβιούν στην επικράτειά της.
Επειδή στην ίδια κατάσταση βρίσκεται και η Ελλάδα, έχει κάθε λόγο να στηρίζει την ουκρανική προσπάθεια απόκρουσης των εισβολέων έτσι ώστε σε κάποια ανάλογη περίπτωση να τύχει και η ίδια διεθνούς υποστήριξης. Ποια είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας λοιπόν για το ουκρανικό, αυτή που υποστηρίζει την Ουκρανία με κάθε κόστος ή αυτή που υποστηρίζει την πλευρά Πούτιν και Τραμπ;
Με τη Δημοκρατία
Επιπλέον, για την Ελλάδα η σωστή πλευρά της ιστορίας πέραν της πλευράς της Ουκρανίας είναι και η πλευρά της Δημοκρατίας.
Μέχρι τώρα η ισχυρότερη δημοκρατία ήταν αυτή των ΗΠΑ με 250 περίπου χρόνια ιστορία. Μετά ακολουθούσαν οι δημοκρατίες της Ευρώπης.
Αν παρατηρήσει κάποιος οι δημοκρατίες τα τελευταία 20-30 χρόνια έχουν αλλάξει 5-10 προέδρους και πρωθυπουργούς η κάθε μία. Στη Ρωσία, την Τουρκία κλπ την ίδια χρονική περίοδο παραμένουν τα ίδια πρόσωπα όπως συνέβαινε στο μεσαίωνα με τις μοναρχίες.
Μην μπερδεύεστε που κάποιες δημοκρατίες έχουν βασιλείς. Διατηρούν το θεσμό ως διακοσμητικό για λόγους φολκλόρ και παράδοσης. Αυτό που χαρακτηρίζει τις δημοκρατίες από τις απολυταρχίες είναι ποιος και με ποιο τρόπο παίρνει τις αποφάσεις.
Ποια είναι λοιπόν τα χαρακτηριστικά που διακρίνουν μια δημοκρατία από μια απολυταρχία, ένα φασιστικό ή κομμουνιστικό κράτος;
Το βασικό χαρακτηριστικό είναι η εκλογή της κυβέρνησης απευθείας από τη λαϊκή βάση και ο διαρκής έλεγχός της.
Μια κυβέρνηση που εξελέγη δημοκρατικά στη Δύση δεν μπορεί να κάνει ότι θέλει. Υπάρχουν όρια στην εξουσία και κανόνες μέσω των οποίων μπορεί να παίρνει αποφάσεις. Στις απολυταρχίες η «κλίκα» που βρίσκεται στην εξουσία μπορεί να κάνει ότι θέλει.
Οι θεσμοί μέσω των οποίων ελέγχεται η εκτελεστική εξουσία (κυβέρνηση) σε μια δημοκρατική χώρα είναι η Βουλή (νομοθετική εξουσία), η Δικαιοσύνη, το Σύνταγμα (με τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα), η ανεξάρτητη Κεντρική Τράπεζα, ο Τύπος (ελευθεροτυπία) και οι διάφορες ανεξάρτητες αρχές.
Αυτοί είναι οι «αρμοί» των οποίων η σωστή λειτουργία διακρίνει μια δημοκρατία από μια δικτατορία.
Υπενθυμίζω πως το 2016 η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σχεδίαζε να πλήξει την ελευθερία του Τύπου περιορίζοντας τις τηλεοπτικές άδειες σε τέσσερις προκειμένου να ελέγχει την παροχή τους και κατά συνέπεια και τις θέσεις των ενημερωτικών τους δελτίων. Η Δικαιοσύνη αποφάνθηκε πως ο νόμος ήταν αντισυνταγματικός και η απόφαση ακυρώθηκε.
Από την άλλη πλευρά βέβαια ο Τσώρτσιλ έλεγε πως «Η καλύτερη απόδειξη ότι η Δημοκρατία δεν λειτουργεί είναι να έχεις μια πεντάλεπτη συζήτηση με τον μέσο ψηφοφόρο». Τούτο εμπεριέχει αλήθειες. Συχνά οι ψηφοφόροι ιδίως σε περιόδους κρίσεων χειραγωγούνται και εκλέγουν δημαγωγούς με καταστροφικές συνέπειες.
Όμως η ιστορία των τελευταίων 2-3 αιώνων και ιδίως η ιστορία των ΗΠΑ και των αγγλοσαξονικών χωρών έχει αποδείξει πως η Δημοκρατία μαζί με την ελεύθερη αγορά και τη δημιουργική καταστροφή αποτελούν τους κυριότερους μοχλούς προόδου ευημερίας και ισχύος. Ανάλογα παραδείγματα μπορούμε να βρούμε και στην αρχαιότητα την περίοδο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και την περίοδο της ανόδου και κυριαρχίας της Ρώμης πριν μετεξελιχθεί σε κληρονομική μοναρχία.
Εμείς εδώ στη μικρή Ελλάδα είμαστε πάντα με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ γιατί πιστεύουμε πως εκφράζουν καλύτερα τις δημοκρατικές αξίες. Επιπλέον, οι χώρες της Ευρώπης και της Δύσης στήριξαν την Ελληνική Επανάσταση, την εδραίωση του ελληνικού κράτους και υποδέχτηκαν την Ελλάδα σε δυτικές συμμαχίες όπως η ΑΝΤΑΝΤ παλαιότερα και το ΝΑΤΟ μεταπολεμικά.
Αν οι ΗΠΑ του Τραμπ μετεξελιχθούν π.χ. σε μια αυτοκρατορική ολιγαρχία είναι προφανές πως πρέπει να επανακαθορίσουμε τους προσανατολισμούς μας. Το ίδιο αν και δύσκολο λόγω γεωγραφίας, αν κάτι ανάλογο συμβεί στην ΕΕ.
Η σωστή πλευρά της ιστορίας σε σχέση με το πολίτευμα τόσο για ηθικούς όσο και λόγους συμφέροντος είναι λοιπόν να είμαστε με τις δημοκρατίες.
Μήνυμα 1: Αναρχοασυδοσία
Αγαπητέ κε Στούπα
Καλή αρχή στο liberal
Σχολιάσατε ότι η Ευρώπη και μετά η Ελλάδα πιθανόν να θυσιαστούν ένεκα του οικονομικού πολέμου Αμερικής - Κίνας - ΕΣΣΔ.
Θεωρώ υπερβολή η Ευρώπη…. Αλλά η χώρα μας μοιάζει πολύ με Ουκρανία ειδικά μετά τις απαιτήσεις της Τουρκίας αλλά περισσότερο λόγω εκμαυλισμού της ελληνικής κοινωνίας!!!
Αυτός είναι ο λόγος με δεύτερο τον εκφυλισμό των πολιτικών ανεξαιρέτως!
Αλλά η δημοκρατία παραμένει το χειρότερο πολίτευμα εξαιρουμένων όλων των υπολοίπων…. Και αυτή η κακή ελληνική δημοκρατία μας έγινε αναρχοασυδοσία. Άρα μία εθνική καταστροφή μπορεί να αφυπνίσει και τον λαό της αστακομακαρονάδας.
Σε ότι αφορά την κυβέρνηση, δυστυχώς ο κος πρωθυπουργός αποδείχτηκε ολιγοστός!!!
ΥΓ. Αν δημοσιευτεί παρακαλώ ΜΟΝΟΝ ΑΡΧΙΚΑ
ΠΣ
Απάντηση: Διαφωνώ για το χειρότερο πολίτευμα όμως διαφωνώ και για τον Μητσοτάκη, τουλάχιστον σε σχέση με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό. Συμφωνώ για τον λαό της αστακομακαρονάδας (άνθρωπο από βούτυρο τον περιγράφω στο βιβλίο μου) αλλά δεν είμαι βέβαιος πως μια καταστροφή θα τον αφυπνίσει ή θα τον αφανίσει απλά...
Μήνυμα 2: Όταν κοιμάται η λογική γεννιούνται τέρατα
Αγαπητέ Κώστα,
Ένα χαρακτηριστικό του Γκόγια χίλιες λέξεις.
Καλή δύναμη!!
Με εκτίμηση.
Πέτρος Τσιρώνης
