Στην Ελλάδα, εκτός των εθνομηδενιστών, ως «χρήσιμοι ηλίθιοι» λειτουργούν και οι κατ’ επάγγελμα «πατριώτες», αυτοί δηλαδή που βιοπορίζονται επικρίνοντας φανταστικούς ενδοτισμούς και εθνικές μειοδοσίες.
Παρεπιδημούν δε, και αρκετοί που στο δίλημμα: Ευημερία της χώρας με τους ίδιους στο περιθώριο ή ευκαιρία για εξουσία και εθνική καταστροφή δεν θα είχαν καμιά αναστολή να επιλέξουν το δεύτερο.
Τούτα σημαίνουν πως σε γενικές γραμμές θα πρέπει να είμαστε σκεπτικοί και επιφυλακτικοί στις διάφορες ερμηνείες όσων λαμβάνουν χώρα γύρω από τα εθνικά μας ζητήματα.
Η εξωτερική πολιτική μιας μικρής χώρας μοιάζει με παρτίδα σκάκι και όχι διαγωνισμό «κερκίδων» για το ποια θα κάνει τον μεγαλύτερο θόρυβο.
Πριν λίγες μέρες, σύμφωνα με τουρκικές πηγές ασφαλείας που επικαλέστηκε η φιλοκυβερνητική εφημερίδα Τουρκιγιέ, η γειτονική χώρα εξέφρασε σαφή αντίθεση για το έργο του υποθαλάσσιου ηλεκτρικού καλωδίου που προωθούν Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ.
Όπως ανέφεραν κυπριακά ΜΜΕ, τουρκικές διπλωματικές και στρατιωτικές πηγές χαρακτηρίζουν τις εν λόγω δραστηριότητες ως «μονομερή τετελεσμένα» και υπογραμμίζουν πως «δεν θα επιτραπούν».
Η ίδια εφημερίδα ανέφερε, επίσης, πως αναμένεται η επιστροφή τουρκικών ερευνητικών σκαφών στα διεθνή ύδατα στα ανατολικά της Κάσου και της Καρπάθου, στο πλαίσιο της τουρκικής αντίδρασης.
Λίγες μέρες αργότερα, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας όπου κατά τα ειωθώτα οι δημόσιες υπηρεσίες υπολειτουργούν, η ελληνική πλευρά αιφνιδίασε, προχωρώντας στον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, καταθέτοντας επίσημα τον σχετικό χάρτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Την ίδια μέρα επισημοποιήθηκε η ανακήρυξη της ΑΟΖ με την Ιταλία.
«Η σημερινή ημέρα επελέγη πρωτίστως, διότι σήμερα εξεδόθη και το πρακτικό επεξεργασίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, με το οποίο ενσωματώνεται, ουσιαστικά, στην ελληνική έννομη τάξη η ελληνο-ιταλική συμφωνία. Και για αυτόν τον λόγο δεν θα μπορούσε ούτως ή άλλως να είναι νωρίτερα», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης, σε συνέντευξη του στον SKAI, αναφερόμενος στη συμφωνία για οριοθέτηση ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) που έχει υπογράψει η Ελλάδα με την Ιταλία, όπως αντίστοιχα έχει πράξει και με την Αίγυπτο.
Αναμφίβολα, δεν πρόκειται για τυχαίες συμπτώσεις αποφάσεων και κινήσεων που σχεδιάζονται χρόνια και απαιτούν τη συμμετοχή πολλών υπηρεσιών, πολλών Υπουργείων και ενδεχομένως τη σύμφωνη γνώμη αρκετών εκ των συμμάχων της χώρας.
Μια μέρα αργότερα, τη Μεγάλη Παρασκευή των χριστιανών η οποία φέτος συνέπεσε για ορθόδοξους και καθολικούς, η κυβέρνηση της Γερμανίας άσκησε βέτο (ως συμπαραγωγός χώρα) στην απόκτηση από την Τουρκία των ευρωπαϊκού μαχητικού Eurofighter.
Την ίδια μέρα με τη δημοσιοποίηση του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού ο υπουργός Εξωτερικών, με δηλώσεις του τόνισε πως ο χάρτης με τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό της χώρας μας εκφράζει τη δυνητική ΑΟΖ.
Η αντίδραση της Τουρκίας ήταν άμεση. Την ίδια μέρα έσπευσε να δημοσιεύσει μια ανεπίσημη μελέτη-χάρτη με τον δικό της Θαλάσσιο Χωρικό Σχεδιασμό, με βάση τις μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις της «Γαλάζιας Πατρίδας». Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών μίλησε για «μονομερείς ενέργειες» της Ελλάδας, που «παραβιάζουν τις περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας της τόσο στο Αιγαίο Πέλαγος όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο» σημειώνοντας ότι «δεν έχουν καμία νομική συνέπεια για την Τουρκία».
Η πρώτη παρατήρηση που μπορεί να κάνει κάποιος είναι πως είναι, αν όχι η πρώτη, μια σπάνια φορά που η ελληνική πλευρά αιφνιδιάζει και δεν αιφνιδιάζεται.
Η ελληνική πλευρά παραδοσιακά προτιμούσε να αιφνιδιάζεται και στη συνέχεια να αντιδρά.
Η δεύτερη παρατήρηση είναι πως είναι η πρώτη φορά που η ελληνική πλευρά δεν απευθύνεται στην Τουρκία, ζητώντας την παρέμβαση κάποιου τρίτου.
Αν όλα τα συνδυάσουμε με τις εξελίξεις στη Συρία και τη στρατηγική πλέον αντιπαράθεση της γείτονος με το Ισραήλ, τη συνάντηση Νετανιάχου-Μητσοτάκη, τις διαπραγματεύσεις Τουρκίας - ΗΠΑ για την επανένταξη της τελευταίας στο πρόγραμμα των F-35, σημαίνει πως βρισκόμαστε στο μέσον μιαρ παρτίδας σκάκι με πολλούς παίκτες και πολλές στρατηγικές…
Με την κατάθεση του χάρτη η Ελλάδα αναγκάζει την Τουρκία να συρθεί στην έναρξη συνομιλιών για οριοθετήσεις σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Τούτο συμβαίνει σε μια περίοδο που η Τουρκία εκλιπαρεί ευρωπαϊκές χώρες και τις ΗΠΑ για την άρση του εμπάργκο σε αμυντικό εξοπλισμό και βρίσκεται στα πρόθυρα μιας θερμής αναμέτρησης με το Ισραήλ στο έδαφος της Συρίας.
Το συμπέρασμα είναι πως, εν αντιθέσει με αυτά που υποστηρίζει ο συρμός, η ελληνική εξωτερική πολιτική κινείται δραστήρια, συντονισμένα και αποτελεσματικά.
Μήνυμα 1: Σχετικά με ενοποίηση Ευρώπης
Αγαπητέ Κώστα,
Σε διαβάζω ανελλιπώς από την εποχή του Καγκελάριου και συμφωνώ τις περισσότερες φορές με τις απόψεις σου.
Σχετικά με την ενοποίηση της Ευρώπης νομίζω ότι δεν θα γίνει ποτέ.
Οι βασικοί λόγοι κατά τη γνώμη μου είναι:
1. Δεν υπάρχει κοινή γλώσσα. Επομένως, σε ποια γλώσσα θα γίνονται οι συνεννοήσεις; Η κοινή γλώσσα εμπεριέχει κοινή κουλτούρα και κοινές αντιλήψεις των καταστάσεων.
2. Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι ξεκίνησαν στην Ευρώπη. Οι παλιές έριδες δεν έχουν σβήσει. Σήμερα για λόγους εμπορικούς και μόνο έχει δημιουργηθεί και υπάρχει η Ε.Ε.
3. Δεν έχουμε κοινά δίκτυα μεταφορών, ηλεκτρισμού, παρόχων τηλεπικοινωνιών κλπ.
4. Δεν έχουμε τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις, ως πολίτες, σε κάθε χώρα
5. Δεν υπάρχει κοινή νομοθεσία
Και πολλά άλλα που είναι προαπαιτούμενο να υπάρχει σύγκλιση και κοινός τόπος ώστε να δημιουργηθούν οι Η.Π.Ε.
Με εκτίμηση
Δημήτρης Γιωτόπουλος
Οποιαδήποτε απάντηση είναι ευπρόσδεκτη!
Απάντηση: Το 3,4 και το 5 δεν ισχύουν. Το 1 ισχύει κατά το ήμισυ. Οι Ευρωπαίοι μεγαλώνουν τα παιδιά τους σε γενικές γραμμές με τις ίδιες αξίες. Το ίδιο συμβαίνει και με το 2, η ΕΕ δεν έχει δημιουργηθεί μόνο για εμπορικούς λόγους μέχρι και ο Τραμπ το έχει καταλάβει πως το Ευρώ ανταγωνίζεται το δολάριο. Η ευρωπαϊκή ομοσπονδία είναι η καλύτερη ευκαιρία για μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα να μην βρεθεί ξανά εντός κάποιας διαδόχου της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ναι είναι δύσκολα τα πράγματα αλλά υπενθυμίζω ένα σύνθημα του Μάη του ’68. Ας είμαστε ρεαλιστές, ας ζητήσουμε το αδύνατο…
