Όλα δείχνουν, με την επιφύλαξη, πάντα, κάποιου απροσδόκητου επεισοδίου ανατιμητικής τρέλας, ότι το θεριό του πληθωρισμού έχει στριμωχτεί: at bay, που λένε και τα… αμερικανάκια.
Κάτι έκαναν όλοι. Ακόμη και οι καταναλωτές: δηλαδή όσοι στριμώχτηκαν εισοδηματικά και χρειάστηκε να κόψουν και να ξανακόψουν τις δαπάνες τους ή, εξίσου σοβαρό, να αναπροσανατολίσουν τις επιλογές τους.
Παραδόξως, ο πρωθυπουργός δεν επιβράβευσε τις προσπάθειες που έφεραν αποτέλεσμα. Προτιμά να επενδύει στην αγορανομία. Του εύχομαι καλά ξεμπερδέματα.
Εξάλλου και σε αυτόν τον τομέα, των παρεμβάσεων στην αγορά του super market, η δουλειά που έκανε ο Κώστας Σκρέκας, τον οποίο αδοκήτως απομάκρυνε από το κυβερνητικό σχήμα, δείχνει να έχει φέρει χειροπιαστά αποτελέσματα.
Φάνηκε άλλωστε από το γεγονός ότι -με κάποια αμηχανία μάλιστα…- τόσο ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που επισκέφτηκε το αρμόδιο υπουργείο, όσο και ο νέος υπουργός Θεοδωρικάκος, περιορίστηκαν στην επανάληψη και παράταση των μέτρων Σκρέκα.
Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά, γιατί αυτά είναι σοβαρά θέματα για τις ζωές των ανθρώπων.
Σύμφωνα με τα προχθεσινά στοιχεία της Eurostat, ο ελληνικός πληθωρισμός έτρεξε τον Μάιο με ετήσιο ρυθμό 2,4%. Πέρυσι τον ίδιο μήνα έτρεχε με 4,1% και πριν δύο χρόνια, όταν ξεκίνησε το πρόβλημα, με 10,5%.
Άρα, μέσα σε δύο χρόνια, ο ρυθμός αύξησης των τιμών καταναλωτή περιορίστηκε κατά το 1/4 της αρχικής αναταραχής. Αυτά σε ποσοστιαία μεγέθη.
Σημειώστε εν παρόδω, ότι το μήνα Μάιο, έναντι του Απριλίου, καταγράφηκε αποπληθωρισμός κατά -0,3%. Δύο ακόμη χώρες είχαν, μικρότερη αλλά πάντως μείωση του επιπέδου ακρίβειας μέσα σε ένα μήνα.
Ο δείκτης τιμών διαμορφώθηκε, πάντοτε στο σύνολο αγαθών και υπηρεσιών, στο 118,9 ξεκινώντας από το έτος βάσης, που είναι το 2015. Δηλαδή, στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, το επίπεδο «ακρίβειας» για τον τελικό καταναλωτή ανέβηκε κατά 20 μονάδες.
Ο ίδιος δείκτης, για τα 20 κράτη της Ευρωζώνης βρίσκεται στο 126,3 που σημαίνει ότι το «δικό μας» ευρώ είναι, συγκριτικά, πιο δυνατό, κατά περίπου 5 εκατοστιαίες μονάδες. Δυστυχώς όμως…
Κερδίζουμε λιγότερα ευρώ συγκριτικά προς τα περισσότερα άλλα μέλη της Ζώνης.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι χάσαμε την ευκαιρία όταν περιπέσαμε στο τρίτο μνημόνιο και συνεχίζουμε να την χάνουμε επειδή δεν βελτιώνουμε όσο γρήγορα χρειάζεται την παραγωγικότητα της οικονομίας.
Αν είχαμε ακολουθήσει όλες τις άλλες χώρες που ξεπέρασαν τη μεγάλη κρίση και είδαν τα εισοδήματά τους να βελτιώνονται, με πραγματική αύξηση του εθνικού τους προϊόντος, οι θετικές επιπτώσεις στην πραγματική ζωή θα ήσαν πολλαπλάσιες και η κατάσταση στην καθημερινή ζωή, μαζί και το «πληθωριστικό σούπερ-μάρκετ» θα ήταν εντελώς διαφορετική.
Ο πληθωρισμός είναι πάντοτε δυσάρεστος, αλλά μπορεί να γίνει ανεκτός όταν τα εισοδήματα βελτιώνονται.
Επειδή ακούω διαφόρους ασχέτους ή επιεικώς άυλους εγκληματίες μεταξύ εκείνων που κυβέρνησαν το 2015, να ζητούν φανταιζί μέτρα και να καμώνονται μάλιστα πως δεν γνωρίζουν τίποτε για τον… φόνο, καλά θα κάνουν να συμμαζευτούν.
Είναι ατυχές ότι ο πρωθυπουργός δεν τους θυμίζει τις βαριές ευθύνες τους και δεν τους ζητεί να κλείσουν τον στόμα τους.
Οι ίδιοι μάλιστα περιφέρουν με κάθε ευκαιρία την στατιστική εκείνη, που θέλει την αποπληθωρισμένη αγοραστική δύναμη των Ελλήνων να βρίσκεται σε πολύ χαμηλή θέση. Ενώ πολύ καλά γνωρίζουν ότι ευθύνονται κατ’ αποκλειστικότητα για τη συγκεκριμένη δυσκολία. Κι ας είναι αδόκιμη για τεχνικούς λόγους, η συγκεκριμένη σύγκριση, αφού, χωρίς αμφιβολία, έχουμε χάσει πολύ δρόμο στην 25ετή διαδρομή του Ευρώ.
Συνεχίζουμε λοιπόν με τον πληθωρισμό.
Τα καλύτερα-καλά νέα είναι ότι μειώνεται επιτέλους ΚΑΙ ο πληθωρισμός στα τρόφιμα.
Συγκεκριμένα: ο ετήσιος ρυθμός πληθωρισμού στα τρόφιμα έπεσε στο 2,5% στη χώρα μας (1,9% για την Ευρωζώνη των 20). Ο αντίστοιχος δείκτης του επιπέδου ακρίβειας είναι στο 131 (αύξηση από το 2015 ως σήμερα κατά 31%).
Στην Ισπανία, που ακούγεται και πάλι ως το «σοσιαλίζον» παράδειγμα προς μίμηση (λόγω της μείωσης του ΦΠΑ) ταλαιπωρείται ακόμη από πληθωρισμό τροφίμων στο 4,5%. Ο δείκτης επιπέδου ακρίβειας στη χώρα αυτή είναι στο 142 δηλαδή κατά 8% χειρότερος.
Σας ζάλισα με τα νούμερα. Το γνωρίζω. Η αλήθεια είναι ότι η ζωή γίνεται δυσκολότερη ακριβώς όταν αρχίζουν να περιορίζονται οι πληθωριστικές πιέσεις. Κάπου εκεί έχουμε και ακρίβεια και αποπληθωρισμό. Αυτός είναι ο κανόνας.
Η νέα ηγεσία του υπουργείου Εμπορίου, όπως το λέγαμε τα παλιά τα χρόνια και δεν μπερδευόμασταν, οφείλει να κάνει σωστή δουλειά στις μικρότερες αγορές. Να μη «μολυνθεί» από το «κομμουνιστικό» μικρόβιο που κυκλοφορεί στο Μαξίμου και βάζει τους εκεί ανθρώπους να γράφουν επιστολές εντυπωσιασμού στην ήδη αποχωρήσασα φον ντερ Λάιεν.
Τουλάχιστον οι εγχώριοι βιομήχανοι και οι μεγάλες επιφάνειες ανταποκρίθηκαν στο σκληρό τάκλινγκ Σκρέκα, περνώντας σημαντικές μειώσεις στα τιμολόγιά τους αντί των καθιερωμένων προσφορών.
Τα περιθώρια κέρδους αυξήθηκαν, βεβαίως, αλλά από το περίπου 4,5% στο 6% (στοιχεία από 200 μεγαλύτερες βιομηχανίες τροφίμων).
Ας κοιτάξει ο νέος υπουργός τις αγορές υπηρεσιών, όπου η χωριάτικη είναι από χρυσάφι, το σουβλάκι αποκτά μεγάλες υπογραφές και θέλει να περάσει τα 4 ευρώ, ενώ στις λαϊκές αγορές οι τιμές «παραγωγού» οπωροκηπευτικών σε κάνουν να νοιώθεις ότι ψωνίζεις στην Rue de Rhône της Γενεύης!
