Η «πλεύση» της κυρίας Κωνσταντοπούλου στην πολιτικά ταραγμένη θάλασσα της ελληνικής πολιτικής ζωής αλλάζει τα δεδομένα. Η ζαριά που έριξε η «Ζωή» στο κομματικό μπαρμπούτι πάει πολύ μακρύτερα από την επιτυχημένη εκμετάλλευση της τραγωδίας που προκάλεσαν οι εγκληματικές αμέλειες στα τρένα των Τεμπών.
Όχι, όμως αποκλειστικά για την πλειοψηφία που παραμένει η ίδια από τις εκλογές του 2023. Η υπεροχή της οποίας επιβεβαιώθηκε άλλωστε από τις ευρωεκλογές του 2024 αλλά και από όλες τις σφυγμομετρήσεις, μέχρι σήμερα.
Η «Πλεύση» τσιμπά επιρροή και προτιμήσεις από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Σύμφωνα με όσα βρήκε η αξιόλογη δημοσκόπηση OpinionPoll τις μόλις προηγούμενες μέρες, το 23% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωκάλπη προτιμά την Κωνσταντοπούλου για πρωθυπουργό, ενώ μόλις το 13% προτιμά τον Φάμελλο, σημερινό πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, που βγαίνει άλλωστε τρίτος, μετά δηλαδή τον Στέφανο Κασσελάκη ο οποίος κερδίζει την προτίμηση του 14% των συριζαίων.
«Καταλληλότερη» θεωρείται η Ζ.Κ. από το 18,5% των κεντροαριστερών, από το 14,5% όσων τοποθετούνται «αριστερά» (ίδιο ποσοστό με τον κ. Κουτσούμπα), από το 13% όσων δεν πιστεύουν στις αριστεροδεξιές διακρίσεις και από το 11% των κεντρώων!
Με άλλα λόγια, η συγκεκριμένη πολιτικός αναδεικνύεται ως η πλέον πολυσυλλεκτική προσωπικότητα. Είναι αντίπαλη μόνον με τον «κανέναν», δηλαδή κάποιον άλλον, που δεν τον βλέπουμε σήμερα. Η επιλογή του «κανενός» είναι κυρίαρχη σε όλες τις πολιτικές «ταυτότητες» με πρώτη (57%) όσων δεν θέλουν «ετικέτα» και χαμηλότερη (16%) μεταξύ των κεντροδεξιών.
Πρόκειται για κάποια προσωπική κατάκτηση; Εξηγείται αποκλειστικά από το φαινόμενο της πάνδημης συγκίνησης που έχει ανεβάσει τον πυρετό του σώματος των πολιτών (8 στους 10) κατά τους δύο τελευταίους μήνες;
Δεν είναι καθόλου σίγουρο. Η σωστή απάντηση είναι «εξαρτάται». Εξαρτάται, όταν κοιτούμε μόνον το προσκήνιο της πολιτικής, από το πόσο σημαντικά θα είναι τα επόμενα λάθη όχι μόνον της κυβερνητικής πλευράς αλλά του... ΠΑΣΟΚ.
Το πραγματικό «εξαρτάται» όμως, βρίσκεται στο εύρημα της ίδιας δημοσκόπησης που μας πληροφορεί ότι ένας στους δύο πολίτες «θα μπορούσε να ψηφίσει» ένα κόμμα υπό την κυρία Καρυστιανού.
Αν πάλι αθροίσουμε δύο ομόκεντρα σενάρια θα πρέπει να παραμείνουμε πολύ επιφυλακτικοί για το κατά πόσον η σημερινή εικόνα της ανατέλουσας Ζωής δεν θα ξεθωριάσει.
Το ένα, πρόδηλο, γεγονός είναι ότι το κόμμα της κ. Κωνσταντοπούλου υπάρχει ελέω Τεμπών και όχι λόγω πολιτικών θέσεων επί των κρισίμων και δύσκολων προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας, του κράτους και, της οικονομίας. Το άλλο σπουδαίο, αλλά εξαιρετικά άδηλο γεγονός, είναι το φάντασμα ενός «κόμματος Καρυστιανού».
Δεν χωρούν και τα δύο σενάρια. Ο λόγος είναι ότι μεταξύ όσων προτίθενται να υποστηρίξουν τη Ζωή Κ., το μεν 16% απαντά ότι «σίγουρα» θα ψηφίσει το ενδεχόμενο κόμμα Καρυστιανού, ενώ ένα σημαντικό 45% απαντά «θα μπορούσα να το ψηφίσω» και μόνον το 26% απαντά «δεν θα μπορούσα να το ψηφίσω».
Με άλλα λόγια, η κάθοδος Καρυστιανού στον πολιτικό στίβο «κλέβει» από τη δημοσκοπική δεύτερη θέση της Κωνσταντοπούλου 3 στους 4 υποστηρικτές. Δηλαδή, την εξαφανίζει.
Στα παραπάνω, είναι σωστό να παρατηρήσουμε ότι οι περισσότεροι από όσους γέρνουν προς τα δύο κόμματα που είχαν σοβαρά κέρδη από το βαρύ κλίμα των Τεμπών, θέλουν να γίνουν πρόωρες εκλογές: 8 στους 10 του Βελόπουλου και 7 στους 10 της Κωνσταντοπούλου. Παρόμοιο ποσοστό επισπευδόντων (8 στους 10) βρίσκει κανείς μόνον στον ΣΥΡΙΖΑ.
Προφανώς, οι οπαδοί των δύο πρώτων κομμάτων των Τεμπών συνδέουν την άμεση τιμωρία για το τραγικό δυστύχημα, με το μπάχαλο μιας κάλπης που θα προκαλέσει χάος. Είναι μια τιμωρία για τα συστημικά κόμματα, υποθέτουν. Εξίσου προφανές είναι άλλωστε ότι το απισχνασμένο σώμα των υποστηρικτιών ΣΥΡΙΖΑ, αντιλαμβάνεται ότι η επιρροή τους θα συνεχίσει να φθίνει όσο περνά ο καιρός.
Όλα τα παραπάνω ευρήματα και οι σκέψεις που τα συνοδεύουν εξηγούν γιατί η «Ζωή» δεν είναι η μεγάλη απειλή για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να το παλέψει για να το γυρίσει. Κι αν πάλι δεν τα καταφέρει όσο καλά ελπίζει, σίγουρα θα πάμε στις εκλογές με το γνωστό χαοτικό δίλημμα.
