Η εισαγγελία είναι μια εξαιρετικά σημαντική λειτουργία της Δημοκρατίας. Όχι απλώς της Δικαιοσύνης. Αλλά της άμυνας της κοινωνίας απέναντι στους εχθρούς της.
Στις ιστορικές απαρχές της σύγχρονης μορφής του κοινοβουλευτισμού, οι εισαγγελείς διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις. Πρωταγωνίστησαν στην αλλαγή καθεστώτων. Επέδρασαν καθοριστικά στην τιμωρία όσων νόμιζαν ότι βρίσκονται υπεράνω των νόμων που ισχύουν για τους κοινούς θνητούς.
Στη σημερινή Ελλάδα ψάχνουμε τον Εισαγγελέα κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τρομακτικό αλλά είναι ο τελευταίος που εμφανίζεται στην εικόνα.
Θα έπρεπε, υπό κανονικές συνθήκες, να είναι ο Εισαγγελέας από τα πρώτα πρόσωπα που δηλώνουν την παρουσία του Κράτους.
Να προστρέχει όπου υπάρχει σημαντικός λόγος, όπως ιδίως είναι δυστυχήματα και εγκλήματα που συγκλονίζουν. Τα Τέμπη, το Μάτι, το λούνα παρκ, ανθρώπινες θηριωδίες και πολλά ακόμη.
Είναι ελληνική παραδοξότητα και σημάδι υστέρησης της δημοκρατικής τάξης ότι οι πολίτες που έχουν το πιο άμεσο ενδιαφέρον, όπως είναι οι συγγενείς και φίλοι ή εκείνοι που βλέπουν τη ζωή τους να υποβαθμίζεται, υποχρεώνονται να τρέχουν αριστερά-δεξιά συλλέγοντας στοιχεία, να ορίζουν από την τσέπη τους εμπειρογνώμονες, να ιδρύουν «συλλόγους», να μιλούν σε κανάλια, να δίνουν έκτακτες συνεντεύξεις, να πολεμούν στα σόσιαλ και, κάποιοι, να πολιτεύονται το δράμα τους.
Ένα καλοκουρδισμένο κράτος, που είναι απαραίτητο για να έχουμε κράτος-δικαίου έχει τον/την εισαγγελέα απίκο.
Στην πρώτη γραμμή της κοινωνίας. Μπροστάρη στην υπεράσπιση του νόμου, των αδυνάμων και όσων η ζωή πλήττεται από τους παραβάτες.
Προφανώς, η δικαιοσύνη λειτουργεί αυτόνομα. Αν όμως δεν λειτουργεί ορθώς και με αποτελεσματικότητα, αν η λειτουργία της υπολείπεται των απαιτήσεων των πολιτών κάτι πρέπει να γίνει.
Οι πολίτες στέλνουν τους βουλευτές στη Βουλή. Ψηφίζουν και καταψηφίζουν τους πολιτικούς. Ζητούν τα ρέστα από τον Πρωθυπουργό.
Δεν επιλέγουν όμως, ούτε έχουν τρόπο να ελέγξουν τους δικαστές και τους εισαγγελείς.
Ποιος λοιπόν θα φροντίσει να είναι η Δικαιοσύνη παρούσα όπου και όταν τη χρειαζόμαστε;
Ποιος θα απαντήσει στη λαϊκή κραυγή «δεν υπάρχει ένας εισαγγελέας» ώστε να μη νοιώθει ο πολίτης πως πρέπει να πάρει τον νόμο «στα χέρια του»;
