Του Κώστα Μήλα
Σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον ολοένα πιο άγριο και ανταγωνιστικό, με τον λαϊκισμό να χτυπά κόκκινο και τους πολίτες να γίνονται πιο ευάλωτοι σε παροχές, το ερώτημα είναι τι τύχη μπορεί να έχει μια χώρα σαν την Ελλάδα, η οποία ζει στη παραζάλη των προεκλογικών παροχών, και παρακολουθεί τον υπόλοιπο πλανήτη να κινείται στους ρυθμούς της ρομποτικής, της βιοτεχνολογίας και της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης.
Σε αυτό τον άγνωστο νέο κόσμο που τώρα διαμορφώνεται, οι μεγαλύτερες προκλήσεις για το 2019 είναι κατά τη γνώμη μου, αφενός ο Ντόναλντ Τραμπ και οι εντεινόμενοι εμπορικοί του πόλεμοι, αφετέρου ο κίνδυνος ενός άτακτου Brexit. Αμφότερα τα γεγονότα θα πυροδοτήσουν αναταράξεις, τις οποίες θα βιώσουν περισσότερο οι πιο αδύναμοι κρίκοι της Ευρώπης, όπως η Ελλάδα.
Πρόκληση νο 1
Τον Αύγουστο του 2018, ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε, μέσω tweet την επιβολή δασμών στις εισαγωγές χάλυβα και αλουμινίου από την Τουρκία. Το tweet (στις 10 Αυγούστου) οδήγησε σε ελεύθερη πτώση κατά 16% την Τουρκική λίρα και, κατά συνέπεια, δημιούργησε σημαντικές ανατατάξεις στην τουρκική οικονομία.
I have just authorized a doubling of Tariffs on Steel and Aluminum with respect to Turkey as their currency, the Turkish Lira, slides rapidly downward against our very strong Dollar! Aluminum will now be 20% and Steel 50%. Our relations with Turkey are not good at this time!
— Ντόναλντ J. Τραμπ (@realΝτόναλντΤραμπ) 10 Αυγούστου 2018
Ο απρόβλεπτος Τραμπ αποτελεί σημαντική απειλή για την παγκόσμια οικονομία (και) το 2019 ειδικά μάλιστα όταν καυχιέται ότι είναι «ο άνθρωπος των δασμών».
Πρόκληση νο 2
Ένα άτακτο Brexit (no-deal Brexit). Μέρος του υπουργικού συμβουλίου της Τερέζα Μέι αφελώς πιστεύει ότι είναι «διαχειρίσιμο». Ένα άτακτο Brexit θα αποτελέσει σημαντική απειλή για τις βραχυπρόθεσμες (και μεσοπρόθεσμες) προοπτικές της Βρετανικής οικονομίας αλλά θα επηρεάσει αρνητικά (λιγότερο πάντως) και την οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τόσο η πρόκληση νούμερο 1 αλλά και νούμερο 2 έχουν τη δυνατότητα να ναρκοθετήσουν την ελληνική οικονομία καθώς αυτή, ανεξάρτητα από ότι πιστεύει ή δηλώνει ο κ. Τσίπρας, αυτή παραμένει ο αδύναμος κρίκος της Ευρωζώνης.
Πρόκληση νο 3
Όσον αφορά την ελληνική οικονομία, ειδικότερα, η αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, τα οποία, στο 46,7% του συνόλου των δανείων αποτελούν βραδυφλεγή βόμβα για την ευρωστία των ελληνικών τραπεζών αλλά και την εμπιστοσύνη των (διεθνών) επενδυτές. Μπορούν άραγε οι διεθνείς επενδυτές να εμπιστευτούν την ελληνική οικονομία με τα κεφάλαια τους όταν βλέπουν ότι ο καθρέπτης της οικονομία μας (ήτοι οι τράπεζες) πάσχουν από το «καρκίνωμα» των μη εξυπηρετούμενων δανείων;
Πρόκληση νο 4
Το εκρηκτικό μείγμα των κκ Τσίπρα/ Καμμένου. Ο κ. Τσίπρας δείχνει έτοιμος να κάνει τα πάντα προκειμένου να μην απωλέσει τις εκλογές του 2019 με (μεγάλη) διαφορά. Σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα, ανάβει το ένα σπίρτο μετά το άλλο προκειμένου να «αναθερμάνει» την πολιτική του επιβίωση.
Βλέπε, για παράδειγμα, αποχώρηση κληρικών από το κρατικό μισθολόγιο και νέες προσλήψεις 10.000 κρατικών λειτουργών στη θέση τους αλλά και πυροτεχνήματα (με τη βοήθεια Γαβρόγλου) τύπου «εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο μόνο με απολυτήριο Λυκείου».
Ο δεύτερος, ως νέος μπουρλοτιέρης-Κανάρης, ονειρεύεται, με την αρρωγή του στρατηλάτη Αποστολάκη, ισοπεδωμένες βραχονησίδες προκειμένου να ανεβάσει τις όποιες πολιτικές του μετοχές. Μακάρι να έχω άδικο αλλά το μείγμα των κκ Τσίπρα/Καμμένου θα δοκιμάσει τα μέγιστα την πολιτική, οικονομική και εδαφική (δυστυχώς) μας σταθερότητα το 2019...
