Του Γιώργου Φιντικάκη
Το αφήγημα της κυβέρνησης για τις επενδύσεις, με την εκκίνηση ώριμων επενδυτικών έργων και την προσέλκυση νέων κεφαλαίων, καταρρίπτουν στην πράξη οι τελευταίες εξελίξεις με τα ΕΛΠΕ και το λιμάνι του Πειραιά.
Σε ένα 48ωρο το αφήγημα αυτό δέχθηκε ισχυρό πλήγμα, στο μεν ΟΛΠ από τους αρχαιολόγους, στα δε ΕΛΠΕ από την άρνηση των διεκδικητών να υποβάλουν προσφορά, κι όλα αυτά, ενώ η άλλη μεγάλη εμβληματική αποκρατικοποίηση, εκείνη του Ελληνικού, φαίνεται να πηγαίνει για το 2020.
Τα παραπάνω ενισχύουν την εικόνα μιας χώρας που αδυνατεί να προσελκύσει επενδύσεις, όπως σημειώνουν στις εκθέσεις τους όλοι οι εγχώριοι και διεθνείς οργανισμοί (Τράπεζα της Ελλάδος, Κομισιόν, ΔΝΤ), παρά επιτυγχάνει μόνο στην υπερφορολόγηση και στα πλεονάσματα. Μεγάλες επενδύσεις όπως το Ελληνικό και η Cosco τελματώνουν, μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις όπως των ΕΛΠΕ και των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, παραμένουν καθηλωμένες, επιβεβαιώνοντας τις διαπιστώσεις των αναλυτών, ότι η Ελλάδα παραμένει ένας μη φιλικός στις επενδύσεις προορισμός.
Οι στρατηγικοί επενδυτές που δεν ήρθαν
Στο μέτωπο των ΕΛΠΕ, το ναυάγιο της πώλησης του 50,1% του μετοχικού τους κεφαλαίου σχετίζεται με το γεγονός των αιρέσεων και των δικαιωμάτων βέτο που είχαν θέσει το Δημόσιο και η Paneuropean ως αυριανοί μέτοχοι μειοψηφίας. Δυσαρέσκεια λέγεται ότι προκάλεσε και η εμμονή του Δημοσίου να έχει το 51% στη θυγατρική των ΕΛΠΕ για τις εξορύξεις των υδρογονανθράκων.
Τόσο ο ένας πάντως, όσο και ο άλλος πωλητής, αρνήθηκαν να συναινέσουν στις απαιτήσεις των μνηστήρων να έχουν εκείνοι την αποκλειστική διαχείριση της παραγωγής αργού και πετρελαιοειδών προϊόντων, όπως και να μπορούν ανά πάσα στιγμή να πουλήσουν τη συμμετοχή τους στα ΕΛΠΕ, και να αποχωρήσουν. Το ερώτημα βέβαια είναι τι θα είχε συμβεί αν ενδιαφέρον για τα ΕΛΠΕ δεν είχαν εκφράσει traders (Vitol, Glencore), παρά μακροπρόθεσμοι επενδυτές της παγκόσμιας διύλισης, και αν και εκείνοι θα έθεταν παρόμοιες απαιτήσεις, απορία φυσικά ρητορικού χαρακτήρα, που άλλωστε δεν έχει πλέον κανένα νόημα. Το θέμα είναι ότι η πώληση ναυάγησε.
Οι αρχαιολόγοι
Στην περίπτωση του ΟΛΠ, το ερώτημα είναι μέχρι ποιου σημείου είναι διατεθειμένο να το τραβήξει το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Το πραγματικό πλήγμα στις κινεζικές επενδύσεις της Cosco δεν αφορά το master plan του ΟΛΠ, παρά ότι τα πάντα στο χερσαίο χώρο του εμπορικού λιμένα που χαρακτηρίζεται ως χώρος αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, θα εναπόκεινται από εδώ και πέρα στις διαθέσεις του ΚΑΣ, με ότι αυτό συνεπάγεται σε γραφειοκρατία και καθυστερήσεις.
Σαν ένας νέος “συνεταίρος” της Cosco, η αρχαιολογία, θα αποφαίνεται για τη παραμικρή επένδυση των κινέζων στη χερσαία ζώνη του ΟΛΠ, απόφαση που δεν έχει τη παραμικρή λογική και ελέγχεται ως προς τη σκοπιμότητά της. Ούτε είχε συμβεί ποτέ κάτι παρόμοιο, όταν ο οργανισμός ανήκε στο Ελληνικό Δημόσιο, παρ' ότι υπήρχε και τότε οριοθέτηση περιοχών που εμπεριέχουν αρχαιότητες, γι' αυτό και ενόψει και των δημοτικών εκλογών, κάποιοι βλέπουν πίσω από τα νέα αυτά προσκόμματα στις κινεζικές επενδύσεις, πολιτική στόχευση.
Και οι μπουλντόζες που περιμένουν
Στην περίπτωση του Ελληνικού, παρ' ότι τα πράγματα κινούνται με ταχύτερο ρυθμό απ' ότι τη διετία 2015-2017, είναι προφανές ότι ούτε και το 2019 δεν θα μπουν μπουλντόζες στο πρώην αεροδρόμιο. Το εγχείρημα περίπλοκο, η διαδικασία σύνθετη, με τελευταίο κρούσμα τη μετάθεση προς τα πίσω των χρονοδιαγραμμάτων υποβολής προσφορών στο διαγωνισμό για την παραχώρηση άδειας καζίνο.
Στις αρχές της εβδομάδας, η Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου αποφάσισε την παράταση της προθεσμίας υποβολής προσφορών για την άδεια καζίνο στις 31 Μαΐου. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι θα απαιτηθεί κατ' ελάχιστον δύο-τρεις μήνες για την ανάδειξη του προτιμητέου επενδυτή που θα προκύψει από τον διαγωνισμό. Αν λοιπόν δεν υπάρξουν ενστάσεις, αυτό θα έχει συμβεί κάπου το Σεπτέμβριο- Οκτώβριο, και αμέσως μετά θα πρέπει να πάρει την έγκριση του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Τα παραπάνω, μαζί με την ωρίμανση των πολεοδομικών θεμάτων της επένδυσης για την έκδοση των Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων από τα υπουργεία Περιβάλλοντος και Οικονομικών, είναι οι βασικές εκκρεμότητες που θα ανοίξουν το δρόμο για τις μπουλντόζες στην έκταση των 6.200 στρεμμάτων του πρώην αεροδρομίου για το μεγάλο project των 8 δισ. ευρώ. Όλα δείχνουν ότι αυτά δεν πρόκειται να συμβούν μέσα στο 2019.
Για την ιστορία θυμίζουμε ότι η διαδικασία του διεθνούς πλειοδοτικού διαγωνισμού για το Ελληνικό ξεκίνησε το 2011. Η σύμβαση, η οποία προέβλεπε τη μεταβίβαση των μετοχών της Ελληνικό υπογράφηκε το Νοέμβριο του 2014, προέβλεπε ότι εντός 2 ετών, δηλαδή το Νοέμβριο του 2016, η διαδικασία μεταβίβασης θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί. Τελικα, έπειτα από τροποποιήσεις που ζήτησε και πέτυχε η παρούσα κυβέρνηση, η σύμβαση κυρώθηκε το Σεπτέμβριο του 2016 στη Βουλή.
Διαβάστε ακόμα:
- Τι κρύβεται πίσω από το ναυάγιο στα ΕΛΠΕ - Ντόμινο και σε ΔΕΠΑ
- WSJ: Η πανίσχυρη γραφειοκρατία του ΚΑΣ έβαλε εμπόδιο στην επένδυση της Cosco
