Περιστατικό πρώτο: Η κυβέρνηση κατηγορείται από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ για το γεγονός ότι αυξήθηκε το χρέος της χώρας κατά τη διάρκεια της τελευταίας 4ετίας σε ονομαστικούς όρους. Ο κ. Ανδρουλάκης δεν αναφέρει τίποτα για την ταυτόχρονη αύξηση του ονομαστικού ΑΕΠ ούτε για τη μείωση της αναλογίας του χρέους της γενικής κυβέρνησης ως προς το ΑΕΠ που είναι και ο βασικός δείκτης που παρακολουθούν οι αγορές, οι επενδυτές, οι ελεγκτικοί οίκοι και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Για κάποιο λόγο, η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να αυξήσει το ονομαστικό χρέος μέσα στην πανδημία για να στηρίξει νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Θα έπρεπε να μην δανειστεί (σημειωτέον δεν υπάρχει χώρα στον πλανήτη που να μην αύξησε το ονομαστικό της χρέος μέσα στην τελευταία 4ετία), να παράξει πρωτογενή πλεονάσματα και να αφήσει τις επιχειρήσεις να κλείσουν, να χαθούν θέσεις εργασίας και να εκτοξεύσει τα ποσοστά φτώχειας.
Περιστατικό δεύτερο: Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιμένει ότι πρέπει να διατεθεί δημοσιονομικός χώρος δισεκατομμυρίων για να μειωθεί ο ειδικός φόρος κατανάλωσης στα καύσιμα. Η κοστολόγηση του μέτρου -δηλαδή το γεγονός ότι μια τέτοια απόφαση κοστίζει κοντά στα δύο δις. ευρώ- είναι απλώς ένα ζήτημα. Αυτό που προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση είναι η επιμονή σε ένα μέτρο το οποίο θα φέρει αύξηση της ζήτησης για ένα εισαγόμενο προϊόν άρα και αρνητικές συνέπειες για το εμπορικό ισοζύγιο και το ΑΕΠ της χώρας. Και όλα αυτά γιατί; Για να έχουν φθηνότερη αμόλυβδη τα νοικοκυριά.
Διότι στο πετρέλαιο κίνησης, η μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο ελάχιστο επίπεδο της ΕΕ δεν προκαλεί τόσο σημαντική μείωση. Άρα, δεν υπάρχει μεγάλο όφελος στο μεταφορικό κόστος και περιθώριο στις επιχειρήσεις να μειώσουν τις τιμές.
Γιατί λοιπόν να επιδοτηθούν εμμέσως τα διυλιστήρια; Για να τους δοθεί η δυνατότητα να εκμεταλλευτούν τη μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης, να αυξήσουν το περιθώριο κέρδους τους και να «απαντήσουν» εις βάρος των καταναλωτών στην άλλη πρόταση ΣΥΡΙΖΑ για φορολόγηση των υπερκερδών τους.
Την ίδια ώρα βέβαια, η χώρα θα μπλέκει σε δημοσιονομικές περιπέτειες για να επιδοτήσει ένα ορυκτό καύσιμο εν μέσω περιβαλλοντικής κρίσης και ενώ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει ήδη ορίσει την αντίστροφη μέτρηση για την μείωση των εκπομπών αερίων. Το κόμμα της οικολογίας υπέρ της μείωσης της φορολογίας στα ορυκτά καύσιμα με την απειλή της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη πάνω από τα κεφάλια μας; Κατατέθηκε και αυτό στον δημόσιο διάλογο.
Θα μπορούσε να συνεχιστεί η παράθεση και άλλων περιστατικών. Όπως για παράδειγμα να αναλογιστεί κανείς αν στην χώρα που αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα υπογεννητικότητας, η προτεραιότητα είναι και να αυξηθούν οι συντάξεις και να δοθούν τα αναδρομικά στους συνταξιούχους και να καταβληθεί η 13η σύνταξη.
Προφανώς και οι συντάξεις είναι χαμηλές στην Ελλάδα αλλά οι δείκτες δείχνουν ότι ακόμη και τώρα ρίχνουν τα ποσοστά φτώχειας στους άνω των 65 σε αρκετά χαμηλά επίπεδα και σίγουρα αρκετά χαμηλότερα σε σχέση με τους νέους οι οποίοι δεν έχουν τις προϋποθέσεις να δημιουργήσουν οικογένεια. Πού οδηγεί αυτό; Σε μείωση του πληθυσμού της χώρας κατά 40-50.000 άτομα κάθε χρόνο. Μήπως θα έπρεπε λοιπόν να είναι άλλες οι προτεραιότητες της οικονομικής πολιτικής (αν υπάρχουν τόσα χρήματα προς διάθεση που δεν υπάρχουν) από τα να δοθούν περισσότερες αυξήσεις στους συνταξιούχους; Θα αυξηθούν οι γεννήσεις με τα… χαρτζιλίκια του παππού;
Θα περίμενε κανείς ότι ύστερα από τρία μνημόνια, 12 χρόνια οικονομικής κρίσης, μια πρωτοφανή ενεργειακή και πληθωριστική καταιγίδα αλλά και μια πανδημία που προκάλεσε πλήρη διακοπή της οικονομικής δραστηριότητας (έκλεισαν μαγαζιά που δεν είχε γίνει ούτε στον πόλεμο) τα επιχειρήματα και οι προτάσεις θα ήταν περισσότερο προσαρμοσμένες στην απλή οικονομική λογική. Δεν έγινε ούτε σε αυτή την προεκλογική περίοδο. Προτεραιότητα, να χαϊδευτούν αυτιά, μήπως και…
