Του Γιώργου Φιντικάκη
Κάποτε όταν η ΓΕΝΟΠ προκήρυσσε απεργία στη ΔΕΗ τα ποσοστά συμμετοχής του κόσμου έφταναν στο 80%-90%. Στην απεργία όμως αυτής της εβδομάδας οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ της γύρισαν την πλάτη περισσότερο παρά ποτέ.
Την Τετάρτη, παραμονές ψήφισης του ενεργειακού νομοσχεδίου στη Βουλή, λέγεται ότι απήργησε το 10% στην μητρική ΔΕΗ και μόλις το… 2,5% στη θυγατρική ΔΕΔΔΗΕ. Όσο για προχθές, Πέμπτη, ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου, τα ποσοστά έπεσαν στο 6% για την ΔΕΗ και στο 1,5% για το ΔΕΔΔΗΕ.
Τα αριθμητικά στοιχεία δείχνουν ότι στους 5.969 εργαζόμενους του ΔΕΔΔΗΕ, την πρώτη ημέρα της απεργίας, συμμετείχαν σε αυτήν 151 άτομα και την δεύτερη… 90.
Την Τετάρτη στο συλλαλητήριο της ΓΕΝΟΠ στο Σύνταγμα, οι συγκεντρωμένοι δεν ξεπερνούσαν τους 300.
Η ουσία του θέματος δεν είναι ότι η απήχηση του άλλοτε κραταιού συνδικάτου βρίσκεται στο ναδίρ μέσα στην ίδια τη ΔΕΗ, αλλά γιατί συμβαίνει αυτό.
Η μία εξήγηση σχετίζεται με το γεγονός ότι επί ΣΥΡΙΖΑ, η διοίκηση της ΓΕΝΟΠ, παρά τις κατά καιρούς “κορώνες” εναντίον της τότε κυβέρνησης, κράτησε εξαιρετικά ήπια στάση απέναντί της. Στα μάτια των εργαζομένων, που έβλεπαν τις συριζαικές παλινωδίες σε βάρος της ΔΕΗ, αυτό απαξίωσε κι άλλο το συνδικάτο.
Ακόμη και κατά την προ ημερών συζήτηση στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ επέλεξε να βγάλει από το κάδρο τον ΣΥΡΙΖΑ, και να επιρρίψει στους δανειστές τις ευθύνες για τα δεινά της επιχείρησης. Αναφερόμενος στις υποχρεωτικές δημοπρασίες ρεύματος ΝΟΜΕ προς τον ανταγωνισμό, που εκτιμάται ότι της έχουν κοστίσει 600 εκατ. ευρώ, και στις οποίες είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση Τσίπρα, ο επικεφαλής της ΓΕΝΟΠ υποστήριξε ότι «οι ΝΟΜΕ ήταν προσωρινό μέτρο που επιβλήθηκε από τους δανειστές κατακτητές της χώρας για να καταστρέψουν την ΔΕΗ». Θυμίζουμε ότι ο ΠΑΣΟΚογενής Αδαμίδης επρόκειτο να κατέβει στις εκλογές του Ιουνίου υποψήφιος με το ΣΥΡΙΖΑ στην Κοζάνη, υποψηφιότητα όμως που σκόνταψε στις αντιδράσεις τοπικών στελεχών της περιοχής.
Τα παραπάνω είναι η μία εξήγηση για το γεγονός ότι η ΓΕΝΟΠ έχει ξεμείνει από “ρεύμα”. Η άλλη, και μάλλον σημαντικότερη, είναι το γεγονός ότι τα επιχειρήματα του συνδικάτου περί “εργαζομένων δύο ταχυτήτων”, “κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων”, και “κλεισίματος των λιγνιτικών μονάδων”, δείχνουν να συγκινούν ολοένα και λιγότερους μέσα στη ΔΕΗ.
Οι περίπου 16.000 εργαζόμενοι του ομίλου, δεν ενδιαφέρονται για τις συμβάσεις με τις οποίες θα γίνουν οι νέες προσλήψεις και αν αυτές θα είναι με καθεστώς ιδιωτικού τομέα - ούτως ή άλλως οι δικές τους εργασιακές σχέσεις δεν μεταβάλλονται- παρά νοιάζονται για τις παροχές που θα περιλαμβάνουν τα πακέτα της εθελουσίας εξόδου, τα οποία θα ανακοινώσει η ΔΕΗ στα τέλη του έτους ή μέσα στο 2020.
Κυρίως όμως αντιλαμβάνονται ότι χωρίς ριζικές αλλαγές στην λειτουργία της ΔΕΗ, εκσυγχρονισμό, νέες ιδέες “έξω από το κουτί”, ένας από τους τελευταίους «δεινοσαύρους» των ελληνικών ΔΕΚΟ, είναι καταδικασμένος στην καλύτερη περίπτωση να συνεχίσει να σέρνεται. Καταλαβαίνουν ότι δίχως τομές στη λειτουργία της, αυτή δεν πρόκειται να σταθεί στον ανταγωνισμό που λειτουργεί χωρίς μονιμότητα, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, όχι ως “απολίθωμα” του παρελθόντος. Η αγωνία αυτή είναι διάχυστη σε κάθε βαθμίδα και ειδικότητα μέσα στη ΔΕΗ
Τα μηνύματα αυτά είναι άγνωστο αν φτάνουν στη ΓΕΝΟΠ ή και ακόμη και αν φτάνουν, κατά πόσο μπορεί να τα μετουσιώσει σε γόνιμες πολιτικές προτάσεις και μάλιστα σε μια συγκυρία όπου η παγκόσμια αγορά ενέργειας βιώνει κοσμογονικές αλλαγές. Σίγουρα όμως, όσο θα πλησιάζει το επόμενο εκλογοαπολογιστικό συνέδριο της ΓΕΝΟΠ, στις 29 Μαίου του 2020, το οποίο και θα κληθεί να εκλέξει νέα ηγεσία, αυτά όλα θα τεθούν.
