Όλο και περισσότερες χώρες στρέφονται πλέον σε μακροχρόνιες ομολογιακές εκδόσεις που λήγουν σε 30, 50, ακόμη και σε 100 χρόνια, εκμεταλλευόμενες το κυνήγι των επενδυτών για υψηλότερες αποδόσεις σε ένα περιβάλλον πολύ χαμηλών επιτοκίων.
Νωρίτερα αυτό το μήνα το κρατίδιο της Βεστφαλίας στη Γερμανία άντλησε 2 δισ. ευρώ με έκδοση ομολόγου διάρκειας 100 ετών, με τη Γαλλία έτοιμη να εκδώσει ομόλογο 50ετίας για πρώτη φορά από το 2016. Οι αγοραστές φαίνονται πρόθυμοι να παραμερίσουν τα ρίσκα για ελαφρώς υψηλότερες αποδόσεις.
Ανάλογες κινήσεις έχουν ήδη πραγματοποιήσει το Μεξικό και η Ινδονησία, εκδίδοντας 50ετή ομόλογα με τους αναλυτές να μην αποκλείουν ότι ο όγκος μακροχρόνιων εκδόσεων φέτος ενδέχεται να προσεγγίσει τα επίπεδα του 2016, όταν αντλήθηκαν 19 δισ. ευρώ μέσω ομολόγων διάρκειας 30 ετών και άνω.
Σύμφωνα με τη Barclays, η ζήτηση από πλευράς αγοραστών είναι τέτοια που η φετινή χρονιά θα δει υψηλούς όγκους. Για τους εκδότες, η λογική είναι απλή. Εκδίδοντας μεγάλης διάρκειας ομόλογα δανείζονται κλειδώνοντας τα ιστορικά χαμηλά επιτόκια που είναι το αποτέλεσμα της νομισματικής πολιτικής των κεντρικών τραπεζών για να τονώσουν τις οικονομίες.
Πολλές κυβερνήσεις εξάλλου προσπαθούν να αποφύγουν αυξήσεις στο κόστος του δανεισμού στον οποίο προβαίνουν για να καλύψουν τις δαπάνες αντιμετώπισης της πανδημίας.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Societe Generale, οι ομολογιακές εκδόσεις στη ζώνη του ευρώ φέτος αναμένεται να προσεγγίσουν τα 541 δισ. ευρώ από 531 δισ. πέρυσι.
Στη τρέχουσα συγκυρία πολύ χαμηλών επιτοκίων, πολλές κυβερνήσεις επεκτείνουν τη διάρκεια των χρεογράφων που εκδίδουν για να περιορίσουν τα βάρη για τους φορολογούμενους.
Οι εκδόσεις χρέους πολύ μεγάλης διάρκειας, αποτελεί ακόμα κλάσμα της συνολικής αγοράς ομολόγων. Οι μακροχρόνιες εκδόσεις ενέχουν ρίσκα για τους επενδυτές, κυρίως στην περίπτωση που σηκώσει και πάλι κεφάλι ο πληθωρισμός και πλήξει τις τιμές των ομολόγων. Όσο μεγαλύτερη η διάρκεια τόσο υψηλότερος ο κίνδυνος.
Ωστόσο, με σχεδόν $17 τρισ. χρέους παγκοσμίως να προσφέρει πλέον αρνητικά επιτόκια, οι διαχειριστές κεφαλαίων ψάχνουν για χρεόγραφα που πληρώνουν έστω και μερικές μονάδες βάσης υψηλότερων επιτοκίων και για να το πετύχουν η λύση είναι να κινηθούν στο πιό μακροχρόνιο τμήμα της καμπύλης αποδόσεων.
Το 50ετές ομόλογο της Γαλλίας για παράδειγμα έχει απόδοση 0,5% ενώ το 10ετές -0,3%. Δεν είναι ότι οι διαχειριστές θέλουν να αγοράσουν 100ετή ομόλογα της Βεστφαλίας που πληρώνουν 1% αλλά αναγκάζονται για να εξασφαλίσουν θετική απόδοση.
Ομόλογα 100ετίας έχουν ήδη εκδώσει και επιχειρήσεις όπως η Walt Disney και η Coca Cola αλλά και κράτη όπως το Μεξικό που πούλησε το πρώτο χρεόγραφο διάρκειας 100 ετών σε δολάρια το 2010 και η Αυστρία το 2017.
Πέρυσι 100ετή ομόλογα εκδόθηκαν επίσης από το Περού και το Ισραήλ με τους επενδυτές να αψηφούν τα ρίσκα μετά την αθέτηση πληρωμών από την Αργεντινή σε δικό της 100ετές χρεόγραφο το 2017.
Σύμφωνα με τη Morgan Stanley, στις αναδυόμενες αγορές το μερίδιο μακράς διάρκειας χρέους έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια σχεδόν στο ένα τρίτο του συνολικού χρέους. Και η τάση δείχνει ότι οι αγοραστές κινούνται προς διάρκειες μεγαλύτερες της 35ετίας, εκτιμώντας οτι οι μακροχρόνιες ομολογιακές εκδόσεις από αναδυόμενες οικονομίες πέρυσι έφθασαν τα $24 δισ. ποσό οκταπλάσιο αυτού το 2019.
Οι αναλυτές δεν αναμένουν ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα στραφούν επίσης στην 100ετία. Το πιθανότερο είναι να προτιμήσουν διάρκειες 50ετίας που είναι πιo γνώριμες. Υποψήφιοι εκδότες για τέτοιας διάρκειας ομόλογα είναι το Βέλγιο, η Ισπανία και η Ιταλία.
Η τελευταία θα μπορούσε να δανειστεί μέσω 100ετους ομολόγου με περίπου 2,5%, σύμφωνα με αναλυτές της Saxo Bank, χωρίς να υπάρχουν φήμες για αυτό στην αγορά. Οι αγοραστές σε τέτοια περίπτωση απλά θα ήταν στη σέλα ενός μακροχρόνιου ομολόγου με σύμμαχο την πολιτική της ΕΚΤ να συγκρατεί το κόστος δανεισμού σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Η εξαίρεση στην τάση αυτή για εκδόσεις πολύ μεγάλης διάρκειας ομολόγων είναι οι ΗΠΑ που πέρυσι προέβησαν στην έκδοση 20ετούς ομολόγου για πρώτη φορά από το 1986, ένδειξη οτι ο μεγαλύτερος δανειζόμενος του κόσμου μπορεί ακόμη να στοχεύει σε παραδοσιακά τμήματα της καμπύλης αποδόσεων.
