Το alter ego του Α. Τσίπρα ξανακτύπησε με μια «βελτιωμένη» εκδοχή του δόγματος «η δεύτερη φορά Αριστερά θα είναι αλλιώς». Βέβαια με τέτοια μυαλά δεν θα υπάρξει ποτέ «δεύτερη φορά Αριστερά» και αν συνεχίσουν έτσι πιθανόν σε λίγο να μην υπάρχει καν Αριστερά.
Αυτή την φορά ο κ. alter ego ασχολήθηκε με την Ελληνική Δικαιοσύνη και προειδοποίησε πως η «δεύτερη φορά Αριστερά» θα δημιουργήσει μια νέα σχολή δικαστών που προφανώς θα βγάζει πειθήνιους δικαστές οι οποίοι θα εκδίδουν αποφάσεις σύμφωνες με τη νέα «σοσιαλιστική νομιμότητα». Οι δε δικαστές της παλιάς κοπής θα αποχωρήσουν με εθελούσια έξοδο στα 58 χρόνια τους. Το κωμικοτραγικό είναι πως οι ίδιοι άνθρωποι επεδίωξαν να παρατείνουν, αντισυνταγματικά, τη θητεία της τότε Προέδρου του Αρείου Πάγου για να μη συνταξιοδοτηθεί.
Νομίζουν, μέσα στην ταραχή τους, πως ξεχνάμε τι έχουν πει και κυρίως τι έχουν κάνει στο διάστημα που κυβερνούσαν. Και το χειρότερο, γι' αυτούς, είναι πως καταγράφονται και αυτά που λένε σήμερα και θα εμφανισθούν, κατά ριπάς, στο σωστό χρόνο. Άφρονες; Παράφρονες; Απογοητευμένοι; Ή μήπως φανατισμένοι μέχρις ανοησίας; Γιατί αυτά που λένε μόνο ζημία τους προξενούν.
Απευθύνονται σε ένα περιορισμένο κοινό φανατισμένων ψηφοφόρων -χουλιγκάνων θα έλεγα- που εκτονώνεται, βρίζοντας χυδαία τον Μητσοτάκη. Εν τω μεταξύ η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών τούς κοιτά σαν να είναι ξωτικά. Σαν να είναι μια άλλη πάστα ανθρώπων και τελικά μπορεί και να είναι. Να αποτελούν μιαν ειδική κατηγορία με τα δικά της γούστα, το δικό της πολιτισμικό επίπεδο, με τη δική της γλώσσα.
Γιατί ασχολούμαστε μαζί τους, αφού τελικά αποτελούν φολκλόρ της πολιτικής;
Για έναν απλό λόγο. Γιατί θα πρέπει να ερμηνεύσουμε λογικά τις απίστευτες αντοχές της κυβέρνησης. Διαχειρίζεται τόσο σύνθετες και δύσκολες καταστάσεις που αναπόφευκτα, υπό άλλες συνθήκες, θα της δημιουργούσαν πολιτικό πρόβλημα. Θα έφερναν την αξιωματική αντιπολίτευση, μετά από δυόμισι δύσκολα χρόνια, σε απόσταση αναπνοής και βολής. Κι όμως η κυβέρνηση δεν απειλείται, γιατί η φυσιολογική φθορά της δε μεταφράζεται σε κέρδη για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το γιατί συμβαίνει αυτό μόλις το είδαμε στις παραπάνω γραμμές.
Και επειδή η ασθένεια από την οποία πάσχει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανίατη, δεν πρόκειται οι υπάρχουσες πολιτικές ισορροπίες να διαταραχθούν, πλην δραματικού απροόπτου. Κάθε φορά που η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη, έρχεται η αξιωματική αντιπολίτευση και με τις σοκαριστικές δηλώσεις κάποιου στελέχους της τη βγάζει από τη δύσκολη θέση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η πολιτική είναι σε τελική ανάλυση μια διαρκής διαδικασία συγκρίσεων. Μπορεί και πρέπει να ψάχνουμε το βέλτιστο, αλλά τις περισσότερες φορές επιλέγουμε το καλύτερο, γιατί το βέλτιστο που έχουμε στο μυαλό μας δεν υπάρχει εκεί έξω.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ με τον κ. alter ego αναδεικνύουν σε σταθερή βάση τον Κυριάκο Μητσοτάκη την καλύτερη επιλογή.
ΥΓ. Να σας ενημερώσω ότι στην εκδήλωση που ο κ. Π. Πολάκης είπε τα προαναφερθέντα, ο επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πρόεδρος του ΟΑΣΘ παρομοίωσε τις ποινικές περιπέτειες δύο δημοσιογράφων για την υπόθεση Novartis, με την υπόθεση Λαμπράκη. «Άστον τρελό στην τρέλα του…».
