Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Ακόμα και ο πολιτικός ελιγμός και η πολιτική σκοπιμότητα έχουν τα όριά τους. Φαίνεται όμως ότι στο Μέγαρο Μαξίμου δεν συμμερίζονται την συγκεκριμένη άποψη.
Η σχεδόν διψήφια διαφορά μεταξύ ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ στην πρόσφατη ευρωκάλπη έχει προκαλέσει τόσο μεγάλη ζαλάδα στα εσωτερικό του πρωθυπουργικού γραφείου που ο δρόμος προς την εθνική κάλπη της 7ης Ιουλίου, θα χαρακτηριστεί από κυβερνητικές επιλογές που θα καταρρίπτουν κάθε έννοια πολιτικής ηθικής και λογικής.
Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς τον βομβαρδισμό προσλήψεων και εν γένει «διευθετήσεων» που συντελείται τις τελευταίες ώρες από κυβερνητικής πλευράς θυμίζοντας σε όλους «τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας»; Στην σκιά της δυσμενούς για τα ελληνικά συμφέροντα έκθεσης των θεσμών ο Αλέξης Τσίπρας είναι σαφές ότι δεν βλέπει τίποτα άλλο μπροστά του παρά το πώς θα μηδενίσει ή τουλάχιστον θα ψαλιδίσει τη διαφορά που τον χωρίζει με την ΝΔ, την ώρα που ο χρόνος τρέχει σε βάρος του.
Σπασμωδικές κινήσεις και επιλογές που δεν έχουν αρχή, μέση και τέλος συνθέτουν το σκηνικό των τελευταίων ημερών με πρωταγωνιστή μία κυβέρνηση που βλέπει να έρχεται το πολιτικό της τέλος και να μην μπορεί να το αποτρέψει.
Ακόμα και το εξαιρετικά σημαντικό στην καθημερινότητα του πολίτη ζήτημα της κατάργησης της μείωσης του αφορολόγητου μπήκε στην προεκλογική φαρέτρα του κ.Τσίπρα και μάλιστα με τρόπο τουλάχιστον άγαρμπο. Με τρόπο που χωρίς αμφιβολία έδειξε να υποτιμά την νοημοσύνη του μέσου Έλληνα.
Μην ξεχνάμε ότι μόλις δέκα μέρες πριν από τις ευρωπαϊκές εκλογές η ΝΔ με σχετική τροπολογία ζητούσε από την κυβέρνηση να ψηφίσουν από κοινού την κατάργηση της μείωσης, κάτι το οποίο τότε είχε αρνηθεί μετ'' επιτάσεως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Ποια ήταν η επιχειρηματολογία του υπουργού Οικονομικών ; Η ύπαρξη συγκεκριμένου δημοσιονομικού χώρου, ο οποίος δεν έφτανε για το μέτρο αυτό.
«....Επαναλαμβάνω : Εμείς έχουμε έναν συγκεκριμένο δημοσιονομικό χώρο. Αυτός ο δημοσιονομικός χώρος για το 2019 είναι 1,1 δις ευρώ. Αν εσείς υπολογίζετε ότι είναι μεγαλύτερος , πρέπει να καταθέσετε αυτές τις προτεραιότητες που έχετε για τον ΦΠΑ, διαφορετικά να μας πείτε τι θα κόβατε από τα άλλα πράγματα που έχουμε κάνει. Διότι εμείς το 2019 κάναμε μία ισορροπημένη πολιτική» τόνιζε στις 15 Μαΐου ο κ.Τσακαλώτος επιθυμώντας να προσδώσει ένα απόλυτα τεχνοκρατικό προφίλ στην τοποθέτησή του.
Μέχρι εδώ όλα καλά, θα πει κάποιος. Ξαφνικά όμως το σκηνικό αλλάζει, με τον πρωθυπουργό να ανακοινώνει στο παρά πέντε της επίσκεψης του στον πρόεδρο της δημοκρατίας, την απόφαση της κυβέρνησης να καταθέσει στο κοινοβούλιο τροπολογία για την κατάργηση της μείωσης του αφορολόγητου. Με άλλα λόγια τρεις εβδομάδες αργότερα ως δια μαγείας το «όχι» του κ.Τσακαλώτου ξεχνιέται, με τον Αλέξη Τσίπρα να κάνει στροφή 180ο μοιρών και να λέει ναι στην κατάθεση της σχετικής τροπολογίας. Τι μεσολάβησε και πλέον ο δημοσιονομικός χώρος από ανεπαρκής στις 15 Μαΐου κρίνεται επαρκής στις 4 Ιουνίου από τον πρωθυπουργό; Mα φυσικά η σχεδόν διψήφια διαφορά στην ευρωκάλπη και το φάσμα της ήττας στην εθνική αναμέτρηση.
Όμως, όπως αποτυπώθηκε και στις 26 Μαΐου, το εκλογικό σώμα διατηρεί καθαρό μυαλό και καθορίζει με σαφήνεια την ροή των πραγμάτων.
Η πολιτική διαχείριση του θέματος της κατάργησης της μείωσης του αφορολόγητου από τον κ.Τσίπρα αποτυπώνει με τον πιο εύγλωττο τρόπο την έλλειψη αφηγήματος αλλά και τον απόλυτο εγκλωβισμό που χαρακτηρίζουν την κυβέρνηση. Είναι προφανές όμως ότι η τακτική του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» που δείχνει να υιοθετεί το κυβερνών κόμμα δεν περνάει πια στην ελληνική κοινωνία, στοιχείο που μένει να φανεί αν και θα αποτυπωθεί και στην επερχόμενη εκλογική διαδικασία
