Του Σάκη Μουμτζή
Ο τίτλος του άρθρου δεν είναι δραματικός. Η κατάσταση είναι δραματική.
Μετά από τεσσεράμισι χρόνια ο Ελληνικός λαός θα ψηφίσει έχοντας ζήσει την διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Συνεπώς, οι πολίτες θα αποτιμήσουν, εν ηρεμία, τα πεπραγμένα όλων αυτών των ετών και αναλόγως θα κρίνουν.
Η κρισιμότητα της αναμέτρησης προκύπτει από το γεγονός πως το αργότερο σε πέντε μήνες θα διεξαχθούν βουλευτικές εκλογές και είναι λογικό το αποτέλεσμα τους να μην αποκλίνει από αυτό των ευρωεκλογών. Άρα, η σημερινή μας ψήφος, εκ των πραγμάτων, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς ουσιαστικά αποτελεί ασφαλές πρόκριμα για τις προσεχείς εθνικές εκλογές.
Σήμερα όμως ποιο θα είναι το κριτήριο που θα καθορίσει την ψήφο μας; Για ποιο λόγο αίφνης πολίτες που ουδέποτε κατά το παρελθόν ψήφισαν Νέα Δημοκρατία σήμερα θα την ψηφίσουν;
Είναι μόνον τα οικονομικά μέτρα και η υπερφορολόγηση; Είναι το Σκοπιανό και η προσβολή της ταυτότητος μας; Είναι ο αλαζονικός τρόπος άσκησης της εξουσίας και η χλιδάτη ζωή των Συριζαίων αξιωματούχων;
Φυσικά και είναι όλα αυτά.
Όμως υπάρχει και κάτι άλλο βαθύτερο και πιο προκλητικό. Η απόπειρα του ΣΥΡΙΖΑ να αντιστρέψει τις αρχές και τις αξίες της Ελληνικής κοινωνίας και να επιβάλλει τις περιθωριακές αρχές και αξίες του αρχικού, σκληρού πυρήνα του κόμματος.
Έτσι γίναμε μάρτυρες, απίθανοι τύποι, με μηδέν προσόντα, με βιογραφικό που αναφερόταν μόνον στους «κοινωνικούς αγώνες», να καταλαμβάνουν κρατικές θέσεις, όταν χιλιάδες άλλα νέα παιδιά, με βιογραφικά πλήρη πανεπιστημιακών τίτλων, να παίρνουν τον δρόμο της μετανάστευσης.
Ήταν μια de facto κατάργηση των αριστείας και επιβολή της πλήρους ισοπέδωσης. Ήταν ένα μήνυμα που απευθυνόταν κυρίως στους νέους και τους έλεγε πως δεν χρειάζεται προσπάθεια στην ζωή. Το βασικό είναι η ιδεολογικοπολιτική στράτευση στην ριζοσπαστική Αριστερά.
Είδαμε όλα αυτά τα χρόνια να καταλαμβάνουν κρατικές θέσεις, και μερικές φορές και υπουργικούς θώκους, άτομα που δεν θα ήταν ικανά να διαχειριστούν ούτε ένα κυλικείο. Άτομα που δεν γνωρίζουν όχι μόνον ξένη γλώσσα, αλλά ούτε καν τη Ελληνική.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να ανακόψουμε αυτήν την κατρακύλα; Τι μπορούμε να κάνουμε για να δώσουμε και πάλι την ελπίδα στα νέα παιδιά που προσπαθούν, που αγωνίζονται, που θέλουν να διακριθούν;
Ένα πράγμα μπορούμε να κάνουμε. Να τιμωρήσουμε σήμερα αυτούς που οδήγησαν την πατρίδα μας σε αυτήν την κατάντια. Και το μοναδικό όπλο που έχουμε είναι η ψήφος μας.
Οποιοδήποτε εκλογικό αποτέλεσμα που θα εκληφθεί ως πράξη ανοχής των πεπραγμένων την κυβέρνησης, θα παγιοποιήσει την σημερινή κατάσταση. Πάντα οι πολίτες κρατούν την τύχη τους στα χέρια τους.
Είναι αυτονόητο πως μετά από τεσσεράμισι χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, δεν δικαιολογούνται αυταπάτες. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το οριακό σημείο στο οποίο βρισκόμαστε.
Στο εγγύς μέλλον, ο καθένας θα βρεθεί ενώπιον των σημερινών του επιλογών.
