Να συζητηθεί το Φορολογικό και το Ασφαλιστικό των αγροτών αλλά ταυτόχρονα να υπάρχουν απαντήσεις στο θέμα της αποκέντρωσης δηλώνει σε άρθρο της στο «Έθνος» η Α. Διαμαντοπούλου*.
Αναλυτικά το άρθρο:
«Από το 1830 που το ελληνικό κράτος ήταν ο μέγας γαιοκτήμονας με ιδιοκτησία 50% των καλλιεργησίμων εκτάσεων μέχρι σήμερα που το 50% των καλλιεργητών έχουν λιγότερο από 20 στρέμματα δεν αντιμετωπίσθηκε αποτελεσματικά η παραγωγή. Η διανομή του 1871, η σταφιδική κρίση, το λάθος του Χαρίλαου Τρικούπη να υποστηρίξει τους τσιφλικάδες, ο ξεσηκωμός των κολίγων, η αγροτική ανασυγκρότηση του Μεσοπολέμου, η καταστροφή στον Β'' Παγκόσμιο Πόλεμο, η ευρωπαϊκή εποχή των επιδοτήσεων και των χωματερών γράφουν την ιστορία του αγροτικού ζητήματος που, παρά κάποιες σημαντικές και ειλικρινείς προσπάθειες, κατέληξε στη σημερινή αποτυχία. Αποτυχία που επισφραγίζεται στα καθιερωμένα μπλόκα, εκεί που χρόνια ο λαϊκισμός υιοθέτει την απόγνωση.
Το καλοκαίρι του 2015 η ελληνική γεωργία εισήλθε στο 3ο Μνημόνιο, με τη φορολόγηση και το Ασφαλιστικό των αγροτών στο επίκεντρο. Για ακόμα μία φορά η συζήτηση του «αγροτικού» εξαντλείται στο τώρα... και τις δημοσιονομικές ανάγκες. Βεβαίως και πρέπει να φορολογηθεί και το αγροτικό εισόδημα και δεν μπορεί να υπάρχει συνταξιοδοτικό πρόγραμμα χωρίς να εξασφαλίζονται τα έσοδα. Ο τρόπος όμως που επιχειρείται αυτή η πολιτική θυμίζει τον κτηνοτρόφο που, ενώ χρειάζεται να πουλήσει γάλα, σφάζει τα ζώα του. Πώς θα εξασφαλίσουμε πραγματικά έσοδα χωρίς ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αξιοποίησης τουλάχιστον των πόρων του προγράμματος «Αγροτική ανάπτυξη 2014 -2020», και αλλαγή μοντέλου για να εστιάζει στον αγρότη του τρακτέρ και του τάμπλετ; Τι εννοώ: Να συζητηθεί το Φορολογικό και το Ασφαλιστικό των αγροτών αλλά ταυτόχρονα να υπάρχουν απαντήσεις στο θέμα της αποκέντρωσης, της σύνδεσης έρευνας και παραγωγής, της οργάνωσης των αγορών, της σωστής εκμετάλλευσης της γης, το αιώνιο θέμα των μεσαζόντων... Η σύνδεση του αγροτικού τομέα με τη βιομηχανία τροφίμων αλλά και η σύνδεση με το τουριστικό προϊόν είναι κλειδιά για την Ελλάδα στο μέλλον. Ζητούμενο είναι πώς τώρα, μέσα στην κρίση, θα εκσυγχρονίσουμε και θα μετατρέψουμε τον αγροτικό τομέα σε κύρια πηγή πλούτου για τη χώρα.
Η κρίση έφερε νέους και μορφωμένους ανθρώπους στα χωράφια. Το αγροδιατροφικό μοντέλο μπορεί να είναι ελκυστικό και προσοδοφόρο. Η παγκόσμια αγορά υπάρχει για ιδιαίτερα προϊόντα όπως τα ελληνικά, ακόμη και ακριβά. Και η αλήθεια είναι ότι υπάρχει δουλειά έτοιμη, αρκεί να μην επιμένουμε στην ανακάλυψη του τροχού. Υπάρχουν σημαντικές μελέτες, τεκμηριωμένες προτάσεις από διεθνείς οίκους (Mackenzie) από τα ελληνικά πανεπιστήμια (Θεσ/νίκης και Αθηνών), και ινστιτούτα. Χώρες όπως η Δανία και η Σουηδία μπορούν να μας μεταφέρουν υποδείγματα οργάνωσης αγροτοβιομηχανικών clusters και συνεταιρισμών. Αντί για διευκολύνσεις ας ζητήσουμε τεχνογνωσία και συνεργασία από εταίρους! Αντί για αδιέξοδες συγκρούσεις με τα μπλόκα ή στη Βουλή, η κυβέρνηση ας καταθέσει ολοκληρωμένη πρόταση αγροτικής ανάπτυξης, που εύκολα υποσχόταν. Τι και αν περάσει το νομοσχέδιο αν μείνουν τα τρακτέρ χωρίς αγρότες».
* Η Αννα Διαμαντοπούλου είναι Πρόεδρος του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη
