Μεγαλεία ο Αλέξης Τσίπρας! Ποτέ δεν αμφισβητήσαμε την εξυπνάδα του, μπολιασμένη με την εγγενή κουτοπονηριά που άνθισε στο ευμενές περιβάλλον των δολιχοδρομιών των κομματικών διαδρόμων.
Βρήκε – δηλαδή του βρήκε η εταιρεία στην οποία απευθύνθηκε για να του οργανώσει το rebranding – το κατάλληλο εργαλείο: Ένα Ινστιτούτο που θα λειτουργεί καλλωπιστικά στο προφίλ του, όσο και αν την αρχική δημοσίευση της είδησης, πολύς κόσμος την υποδέχτηκε με διασκεδαστική διάθεση.
Χθες, διεξήχθη ημερίδα από το Ινστιτούτο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, με θέμα: «Αντιμετώπιση της ακρίβειας, οι προκλήσεις και οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.
Ήδη, πριν από την ομιλία του, παρουσιάστηκε έρευνα της Metron Analysis σχετικά με την ακρίβεια, όπου τα δυσμενή αποτελέσματα για τον πολίτη μας είναι ήδη γνωστά και αναμενόμενα.
Παράλληλα, και έρευνα του ΚΕΠΕ για τον δείκτη τιμών καταναλωτή, όπου παρουσιάστηκε το επίσης αναμενόμενο συμπέρασμα, ότι υπάρχει ο κίνδυνος να εδραιωθεί μία κατάσταση στην οποία τα φτωχότερα νοικοκυριά θα αντιμετωπίζουν έναν σταθερά υψηλότερο δείκτη τιμών καταναλωτή.
Η ομιλία του Αλέξη ουσιαστικά στόχευε να περάσει το μήνυμά του περί «προγραμματικών συγκλίσεων», καθώς ελπίζει να βρεθεί επικεφαλής των δυνάμεων που θα συγκλίνουν προγραμματικά, αλλά σε βάθος χρόνου.
Κατανοεί ότι δεν υπάρχει χώρος για το «Μαζί», όπως είχε πει προ τριμήνου, επαναλαμβάνοντας την ανάγκη να δώσουν οι προοδευτικές δυνάμεις και οι προοδευτικοί πολίτες περισσότερο χώρο στο «μαζί».
Παράλληλα, μίλησε για το πολιτικό υποκείμενο της αλλαγής, και τη χρεία μιας μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, η οποία θα υποστηρίξει τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις και τις μεγάλες ρήξεις που χρειάζεται η χώρα. Ωραία ακούγονται αλλά είναι έπεα πτερόεντα, αφού δεν ρώτησε… τον Ανδρουλάκη!
Άλλωστε, ποιες θεωρεί λύσεις μέσω του «Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης» που προτείνει;
Ανάπτυξη μεσοπρόθεσμη, με τρόπο διατηρήσιμο και με στήριξη του κοινωνικού κράτους. Ανθεκτικότητα – για να είναι σε θέση η χώρα να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που θέτει η γεωπολιτική αβεβαιότητα, η κλιματική κρίση καθώς και νέες πιθανές διαταραχές στην παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού,
Ασφάλεια, συγκρότηση «Στρατηγικού κράτους» απέναντι στο επιτελικό κράτος που αποτελεί «μηχανισμό για την αναπαραγωγή πελατειακών σχέσεων». Κράτος ευθύνης που θα προωθήσει προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και όχι την προστασία των ολιγοπωλίων και τη διαχείριση συμφερόντων που φτάνει στα όρια της παρεοκρατίας.
Παράλληλα, βαθιά μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης ως επόπτου και συντονιστή της αναβάθμισης των υποδομών τη χώρας.
Σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα, κεντρικός θα είναι ο ρόλος ενός στρατηγικού, αναπτυξιακού κράτους, σε προσέλκυση κεφαλαίων σε νέες παραγωγικές δραστηριότητες (σε ποιες άραγε; ), ορθή και διαφανή αξιοποίηση ευρωπαϊκών πόρων, διεκδίκηση ευκαιριών που ενδεχομένως δημιουργεί Έκθεση Ντράγκι (!) υγιής ανταγωνισμός, υγιής φορολόγηση, σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα, δημιουργία εξωχρηματιστηρικής αγοράς ενέργειας κ.ά.
Το τελευταίο ίσως ήταν το μόνο συγκεκριμένο και αριστερό σε μια ομιλία που απλώς επικρατούσε η κοινοτοπία και ο εξευγενισμός του καπιταλισμού…
Α, επίσης μίλησε και για την ανάγκη να υπάρξει ένα «μεγάλο αναπτυξιακό σοκ» εφάμιλλο των αντίστοιχων της περιόδου… Τρικούπη και Βενιζέλου, και για αλλαγή του παραγωγικού προτύπου, χωρίς και πάλι να προσδιορίσει σε ποια κατεύθυνση, σε ποιον τομέα!
Για αλλαγές του παραγωγικού προτύπου μίλησαν και η Λούκα Κατσέλη και ο Γιάννης Δραγασάκης, που και αυτοί ήταν καλοί στις διαπιστώσεις, αλλά εξίσου επιδόθηκαν σε γενικόλογες προτάσεις. Δεν περιέγραψαν σε ποιον τομέα πρέπει να κινηθεί το παραγωγικό πρότυπο της χώρας.
Ο μόνος εκ των ομιλητών που το προσδιόρισε – και ίσως δεν ακούστηκε καλά στους συντρόφους που είχαν κατακλύσει την αίθουσα του θεάτρου – ήταν το μέλος του Πολιτικού Κέντρου του ΠΑΣΟΚ και πρώην συνδημιουργός του κυβερνητικού του προγράμματός του, Νίκος Χριστοδουλάκης.
Ως νέο παραγωγικό μοντέλο πρότεινε τη «Βιομηχανία»! Να κάνουμε, είπε, βιομηχανική πολιτική. Να στηρίξουμε τη βιομηχανία ως την πιο σίγουρη πηγή πλούτου. Πρότεινε δε, και τη δημιουργία υπουργείου Βιομηχανίας, ως τη μόνη βιώσιμη και σταθερή πηγή ανάπτυξης, εν αντιθέσει με τον τουρισμό και τα ακίνητα.
Και επειδή αυτό χρειάζεται πόρους, ως σίγουρη χρηματοδοτική πηγή της προσπάθειας περιέγραψε το Ταμείο Ανάπτυξης – αφού οι ποθούμενες επενδύσεις από το εξωτερικό είναι επιθυμητές αλλά όχι σίγουρες.
Πάντως, ο Αλέξης παρουσιάστηκε ως γενικόλογος «οραματιστής, εγγράφοντας υποθήκες για το μέλλον. Ένα μέλλον μάλλον δύσκολο, αφού και ο ίδιος κατανόησε ότι η έκκληση του «μαζί» των «προοδευτικών δυνάμεων» έχει αντικατασταθεί από το «ο καθένας μόνος του και με τους δικούς του όρους...
