Η προσπάθεια «ανατροπής της κυβέρνησης» σύμφωνα με τον Σύριζα και της «πολιτικής αλλαγής» σύμφωνα με το ΠΑΣΟΚ, με αφορμή το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, θα είναι μάλλον ανεπιτυχής. Ωστόσο η συνολική καιροσκοπική κίνηση της αντιπολίτευσης θα αφήσει σίγουρα πληγές στις σχέσεις ανάμεσα στους πολίτες και στη Δικαιοσύνη.
Σήμερα έχει γίνει πλέον της μόδας οι πάντες να αμφισβητούν τη Δικαιοσύνη και να λοιδορούν το δικαστικό σώμα. Με υπερηφάνεια δηλώνουν ότι δεν εμπιστεύονται τη Δικαιοσύνη ακολουθώντας κατά γράμμα τους πολιτικούς αρχηγούς της αντιπολίτευσης οι οποίοι με ιδιαίτερη ευκολία αμφισβητούν οτιδήποτε κάνει η Δικαιοσύνη προς την κατεύθυνση της διαλεύκανσης και της απόδοσης ευθυνών για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών.
Και προχωρούν ακόμα περισσότερο, χρησιμοποιώντας στον καθημερινό διάλογο εκφράσεις όπως είναι η «δολοφονία των Τεμπών» ή επιχειρήματα όπως είναι ότι η «Δικαιοσύνη είναι συνεργός στο έγκλημα των Τεμπών». Στην προσπάθεια τους δε, να υποτιμήσουν, να απαξιώσουν και να αμφισβητήσουν την Ελληνική Δικαιοσύνη, αναφέρονται σε άμεση «προσφυγή στα ευρωπαϊκά δικαστήρια» ώστε να αποδοθεί η «πραγματική δικαιοσύνη». Και στην αιχμή του δόρατος βρίσκεται πάντα η «ευρωπαία εισαγγελέας», η οποία κραδαίνει δήθεν την πύρινη ρομφαία πάνω από κεφάλι της κυβέρνησης.
Εάν όλα αυτά δεν αποτελούν προσπάθεια κλονισμού της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τη Δικαιοσύνη, τι είναι;
Ο νομικός Γιάννης Ανδρουλάκης ο οποίος είναι πρόεδρος στο Πράσινο Ταμείο, βοήθησε με ιδιαίτερη σοβαρότητα εμάς τους μη νομικούς να αποδομήσουμε όλα τα επιχειρήματα που συνθέτουν αυτήν την πραγματικά νοσηρή περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
«Δολοφονία των Τεμπών»
Δεν υπάρχει "δολοφονία των Τεμπών". Είναι ένα δυστύχημα, για την πρόκληση του οποίου παραπέμπονται μέχρι στιγμής 43 άνθρωποι. Εκ των οποίων οι περισσότεροι σε βαθμό κακουργήματος, κυρίως για κακουργηματικού χαρακτήρα εκ του αποτελέσματός της διατάραξη των συγκοινωνιών. Όχι όμως επειδή προκάλεσαν με δόλο την θανάτωση 57 ανθρώπων. Νομικός επιστήμονας που χρησιμοποιεί τον όρο "δολοφονία" είναι ή άσχετος ή απατεώνας. "Έγκλημα" ναι, δολοφονία όχι.
«Συνεργός στο έγκλημα των Τεμπών»
Η Δικαιοσύνη, ακόμη κι αν κάποιοι θεωρούν ότι λειτουργεί πλημμελώς - που δεν λειτουργεί - δεν είναι "συνεργός στο έγκλημα των Τεμπών". Κανείς, όποια κι αν είναι η θέση του, όποιο κι αν είναι το δράμα που βιώνει, δεν μπορεί και δεν δικαιούται να εκστομίζει τέτοιες τερατολογίες.
«Θα βρούμε το δίκιο μας μόνο στην Ευρώπη»
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) δεν είναι ποινικό δικαστήριο. Δηλαδή δεν δικάζει κατηγορούμενους, δεν καταδικάζει κατηγορουμένους και δεν καταλογίζει ποινές. Επιλαμβάνεται της εκδίκασης προσφυγών για καταδίκη, εν προκειμένω του Ελληνικού Δημοσίου σε αποζημίωση, εάν κριθεί ότι δεν διασφαλίστηκαν οι προϋποθέσεις της δίκαιης δίκης. Η "Δίκαιη δίκη", που δεν είναι ένας όρος φιλοσοφικός ή ηθικολογία. Είναι η δίκη, η οποία διεξάγεται σύμφωνα με τους δικονομικούς κανόνες και τις δικονομικές εγγυήσεις, που διασφαλίζουν πρωτίστως τα δικαιώματα των κατηγορουμένων. Ένα από τα βασικότερα μάλιστα κριτήρια που καθορίζουν μια δίκη ως "δίκαιη", είναι και ο σεβασμός του τεκμηρίου της αθωότητας.
Η προσφυγή στο ΕΔΑΔ είναι παραδεκτή, μόνο αφότου εξαντληθούν όλοι οι βαθμοί δικαιοδοσίας στο εσωτερικό της χώρας. Δηλαδή μέχρι να καταστεί αμετάκλητη η απόφαση του ποινικού δικαστηρίου. Επομένως, το "θα βρούμε το δίκιο μας μόνο στην Ευρώπη", για το οποίο συγκεντρώνονται χρηματικά ποσά σήμερα, αφορά ακριβώς σε αυτό που σας περιγράφω και θα αποτελέσει επίδικο, αν ποτέ αποτελέσει, σε αρκετά χρόνια από σήμερα.
«Η Ευρωπαία εισαγγελεύς»
Το ενδιαφέρον της Ευρωπαίας εισαγγελέως δεν εστιάζεται στο ποιος είναι ή ποιοι είναι οι υπαίτιοι του θανάτου των ανθρώπων στα Τέμπη, αφού αυτό δεν ανήκει στη δικαιοδοσία της. Στη δικαιοδοσία της βρίσκεται η διαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων που προορίζονται για τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου. Όταν λοιπόν προβάλλεται ως ένδειξη ποινικής ευθύνης των μελών της κυβέρνησης το ενδιαφέρον της Ευρωπαίας εισαγγελέως, αυτό γίνεται είτε από άγνοια είτε από δόλο παραπλάνησης του κοινού.
Γίνεται φανερό από τις απαντήσεις του Γιάννη Ανδρουλάκη, ότι οι απλοί πολίτες μπορούν να κατηγορηθούν για άγνοια. Σε αντίθεση με τους πολιτικούς αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης και με τα νομικά επιτελεία τους. Οι οποίοι μπορούν κάλλιστα να κατηγορηθούν για παραπλάνηση του κοινού από δόλο.
