«Η κυβέρνηση πρέπει να πέσει, δεν εξασφαλίζει τη Δημοκρατία που απαιτούν οι πολίτες», δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος, τον οποίο στην αρχή της θητείας του -και - ο γράφων είχε αποκαλέσει σοβαρό και μετριοπαθή.
Μια χαρά, μαζί του, αρκεί να απαντήσει ποιος θα διαδεχθεί την απαίσια κυβέρνηση που δεν εξασφαλίζει την δημοκρατία. Γιατί μπορεί ο Φάμελλος να πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δυναμώνει και μεγαλώνει», αλλά είναι κομμάτι δύσκολο να αναλάβει ο ίδιος και το κόμμα του τη διακυβέρνηση.
Σε συγκερασμό και στρογγυλοποιώντας, οι δημοσκοπήσεις τελευταίας σοδειάς του δίνουν 6-7%. Στο ΠΑΣΟΚ 12-15%, ενώ στη Νέα Αριστερά 1,5 -2,55%, ποσοστά που δεν τη βάζουν στη Βουλή. Θα πάρουν και τη Ζωή, με το 7% για να τους πρήξει τα συκώτια όπως όταν ήταν πρόεδρος Βουλής; Και πάλι δε βγαίνουν. Αλλωστε το ΠΑΣΟΚ το ρώτησαν αν τη θέλει ή αν τους θέλει;
Παράλληλα ο Μητσοτάκης υπερέχει κατά 22 μονάδες του Ανδρουλάκη στην πρωθυπουργική καταλληλότητα. Αντιστοίχως μίζερα και τα ποσοστά του Φάμελλου, υπολείπεται κατά 26 μονάδες αφού παρουσιάζει κατά τη metron analysis 3% πρωθυπουργική καταλληλότητα !
Δε χρειάζεται να εντάσσεται κανείς στους «Κουλίστας» για να διαπιστώσει το ατελέσφορο της επένδυσης στην οργή του λαού για τα Τέμπη, στα οποία αναμείχθηκε η λαϊκή συγκίνηση με την εργαλειοποίηση από αντιπολιτευτικές δυνάμεις. Υπάρχει και το «μετά», ποιος θα αναλάβει μόλις πέσει (ως υπόθεση εργασίας) η κυβέρνηση, όπως σαλπίζει ο Φάμελλος.
Η συγκίνηση, ο θυμός, η καλλιεργημένη αγανάκτηση που τείνει στο καφενειακό «πουτάνα όλα», η ένδυση με ατεκμηρίωτες υποψίες πάνω σε επικοινωνιακά και οργανωτικά λάθη της κυβέρνησης (που όντως προσπάθησε τσάτρα-πάτρα, με παλαιοκομματική νοοτροπία να απέλθει απ’ αυτής «το ποτήριον τούτον»), δεν έχουν εκλογικό αντίκρισμα.
Βρήκαν αντίκρισμα το 2015 επειδή ανέτειλε το άστρο του χαρισματικού ψεύτη Αλέξη Τσίπρα και του άσπιλου ΣΥΡΙΖΑ, που συνοδεύονταν από όλη τη μυθολογία που έχει ενδύσει στην Αριστερά η ιδεολογική της ηγεμονία που επικράτησε μεταπολιτευτικά.
Και ένας λαός σοκαρισμένος από τη βίαιη φτωχοποίηση, άσχετος με στοιχειώδη οικονομικά δεδομένα, πίστεψαν ότι τα μνημόνια έφεραν τη φτώχεια και όχι το αντίθετο. Και ψήφισαν τον απελευθερωτή Αλέξη που θα τα έσκιζε ενώ θα τους χάριζε και τα δάνεια.
Τώρα δεν υπάρχει η αντίστοιχη ελπίδα. Ένας λαός παραζαλισμένος, κυρίως λόγω ακρίβειας, δρομολογήθηκε στη συμμετοχή στο συλλαλητήριο των Τεμπών. Οι πολλοί σαφώς πιστεύουν ότι ανταποκρίνονται στο κάλεσμα των πονεμένων γονιών. Και καλώς ανταποκρίνονται.
Τους διαφεύγουν όμως οι σκοπιμότητες των Φάμελλων και των Ζαχαριάδηδων. Ο τελευταίος είχε πει για το προηγούμενο συλλαλητήριο στις 26 Ιανουαρίου ότι ο λαός κατέβηκε με την απαίτηση να φύγει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Και του απάντησε ο τραγικός πατέρας των δίδυμων που χάθηκαν Νίκος Πλακιάς, αν θέλει συλλαλητήριο με τέτοιο σύνθημα, να το οργανώσει ο ίδιος και να δει πόσοι θα πάνε.
Η κομματική εκμετάλλευση, η προεργασία που έγινε μεθοδευμένα, ίσως και από κέντρα που δε γνωρίζουμε (γιατί είναι αμφίβολο αν οι γονείς είχαν την οργανωτική δυνατότητα να οργανώσουν συλλαλητήρια σε 180 πλατείες της Ελλάδας και του Εξωτερικού), κυριαρχούν.
Η πρώτη αυθόρμητη και η μόνη κομματικά ακαπέλωτη συγκέντρωση έγινε στις 8 Μαρτίου του 2023 στο Σύνταγμα, λίγες ημέρες μετά το τρομερό δυστύχημα. Είχαν λάβει μέρος συνδικάτα, φοιτητικοί σύλλογοι, και κοινωνικές συλλογικότητες.
Η εργαλειοποίηση των Τεμπών αποκτά χαρακτηριστικά αντιμνημονίου καθώς επιστρατεύεται αντεστραμμένη η ρητορική του μίσους. Δεν αναφέρομαι στους μπάχαλους οι οποίοι θέλουν να επαναλάβουν τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης τον Μάρτιο του 2021: των βίαιων συγκρούσεων με την αστυνομία και με αφορμή τα μέτρα για την καραντίνα.
Κυκλοφόρησε αφίσα όσων διαφωνούν με τη συγκέντρωση, βάζοντας στην αφίσα των Τεμπών τη διαβεβαίωση «δε θα πάω, εμπιστεύομαι τη δικαιοσύνη».
Αχρείαστο λάθος κατά την ταπεινή μας γνώμη, αλλά αυτό παρουσιάστηκε από σοβαρή εφημερίδα ως… αντισυγκέντρωση! Μάλλον, έχουν χάσει την έννοια τους οι λέξεις από τις σκοπιμότητες που ντύνονται.
Αντισυγκεντρώσεις έκαναν οι προδικτατορικοί δεξιοί στις συγκεντρώσεις των αριστερών και οι αντιμνημονιακοί αφιονισμένοι του ΣΥΡΙΖΑ στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ το 2012. Η αφίσα απλώς προέτρεπε σε μη συμμετοχή και όχι σε προτροπή παρουσίας σε αντισυγκέντρωση.
Η τέτοια ερμηνεία στόχευε να ενοχοποιηθούν όσοι αντιδρούν στην κομματικοποίηση των Τεμπών, όπως τότε στις πλατείες ενοχοποιούνταν οι Πασόκοι και οι Μένουμε Ευρώπη. Το αντιμνημόνιο είναι εδώ.
