Του Γιάννη Σιδέρη
Αν κάτι μπορεί κανείς να… θαυμάσει στην κυβέρνηση, είναι η αθεράπευτη αισιοδοξία της.
Είχε επενδύσει τόσο από την πρώτη στιγμή της, στην «πολιτική συμφωνία» για να μας σώσει από το άχθος του χρέους. Από την εποχή που ο πρωθυπουργός θα πήγαινε στη Merkel με «καδραρισμένη» την πρόσφατη λαϊκή εντολή του Ιανουαρίου του '15, και αυτή ενεή θα υπέκυπτε, μέχρι προχθές που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημ. Τζανακόλοπουλος, και χθες ο Ευκλ. Τσακαλώτος στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ, ανήγγειλαν νέα εκστρατεία του πρωθυπουργού, για πολιτική συμφωνία, ώστε να κλείσει η διαπραγμάτευση.
Είναι εντυπωσιακή η εμμονή της κυβέρνησης μετά από τόσες απογοητεύσεις που έχει εισπράξει επί του προκειμένου. Εκτός αν η εμμονή είναι σκόπιμη, ώστε να δείξει ότι υπέκυψε, αφού αντιστάθηκε σκληρά και… έπεσε στο καθήκον.
Σε αναζήτηση «σημείου ισορροπίας»
Χωρίς να απαξιώνουμε εντελώς την προσπάθεια, όντως αυτή τη στιγμή επικρατεί μια πυρετώδης κατάσταση, καθώς «όλοι μιλάνε με όλους», σε επίπεδα αξιωματούχων, εμπειρογνωμόνων και τεχνοκρατών, προκειμένου να κλείσει η αξιολόγηση. Πιστεύουν ότι θα βρεθεί «σημείο ισορροπίας» σε πολιτικό, διπλωματικό και τεχνικό επίπεδο.
Παράλληλα ο πρωθυπουργός έχει «προβεί σε κάποιες κινήσεις», όπως μας λένε άνθρωποι του Μαξίμου, χωρίς να δίνουν περεταίρω εξηγήσεις προς το παρόν. Το δεδομένο είναι θα επιδιώξει συναντήσεις στη σύνοδο κορυφής στις 15 του μηνός, με πρώτιστη επιδιωκόμενη συνάντηση με τη γερμανίδα καγκελάριο Angela Merkel.
Το Μαξίμου ως μόνιμη επωδό των προσπαθειών του -αλλά και πηγή «αισιοδοξίας»- έχει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ευρωζώνη και γενικότερα η Ε.Ε. Θεωρεί ότι οι ευρωπαίοι υπό το κράτος της ανάγκης να μην επιβαρυνθεί η γενική κατάσταση, θα συναινέσουν στο κλείσιμο της αξιολόγησης.
Βέβαια αυτή τη φορά βασίζονται και σε κάποια αναιμικά στοιχεία ασταθών αποτελεσμάτων, όπως στο ότι «τα έσοδα πάνε καλά», «πρωτογενή πλεονάσματα θα έχουμε και του χρόνου και του παραχρόνου», «οι επενδύσεις πάνε καλά»(;), όπως μας είπε υψηλό κυβερνητικό στέλεχος. Όμως και του εν λόγω στελέχους η βασική του βεβαιότητα ότι θα κλείσει η αξιολόγηση, εδράζεται στο ότι «δεν συμφέρει κανέναν να μην κλείσει»
Αυτό βέβαια μοιάζει με... αίτηση χάριτος, και αποτελεί το διαχρονικό σκεπτικό της κυβέρνησης, που όμως ως τώρα δεν έχει ευτυχήσει. Το μόνο καινούργιο πλήγμα στην Ε.Ε. είναι το ΟΧΙ του ιταλικού λαού στο δημοψήφισμα Renzi, το οποίο δεν γνωρίζουμε πόσο ισχυρές σεισμικές δονήσεις έχει δημιουργήσει στην Ευρωζώνη, ώστε να λειτουργήσει χαριστικά προς εμάς. Πάντως τις αγορές δεν φάνηκε να τις συγκλονίζει, ενώ το προηγούμενο «σεισμικό γεγονός», το Βrexit, αναμφιβόλως ισχυρότερων ρίχτερ από το δημοψήφισμα Renzi, δεν επέδρασε χαριστικώς στην υπόθεσή μας.
Τσακαλώτος «αντιστεκόμενος»
Χθες στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Τσακαλώτος, συνέχισε την φιλολογία περί «μεγάλης επιτυχίας», σχετικά με τα βραχυπρόθεσμα μέτρα και το χρέος που αποτελούν επίτευγμα της κυβέρνησης, ενώ... γενναίως διαβεβαίωσε η κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει πίσω από τις «κόκκινες γραμμές» όσον αφορά στα εργασιακά, και τα πρωτογενή πλεονάσματα.
Η πρόθεση της ελληνικής πλευράς είναι να κλείσει η αξιολόγηση τον Ιανουάριο (η εύκολη που θα έκλεινε στο Eurogroup της 5/12, όπως είχε διαβεβαιώσει ο πρωθυπουργός), και να ενταχθεί η χώρα στη μυθολογημένη ποσοτική χαλάρωση (μυθολογημένη γιατί το ποσό θα είναι, το πολύ, 4 δισ.).
Μάλιστα ο κ. Τσακαλώτος χαρακτήρισε ως παράλογες και εκτός συμφωνίας του Ιουλίου, τις απαιτήσεις των δανειστών, ενώ διαβεβαίωσε ότι η κυβέρνηση επ΄ ουδενί θα κάνει δεκτές τις «παράλογες απαιτήσεις» του Σόιμπλε για πλεονάσματα της τάξης του 3,5% για μια δεκαετία από τη λήξη του προγράμματος. Τέλος διαβεβαίωσε πως ενώ η διαπραγμάτευση βρίσκεται σε εξέλιξη, μόλις ένα 5% απομένει για να ολοκληρωθεί.
ΥΓ: Τελικά η αέναη επαναφορά εκ μέρους της κυβέρνησης στα ίδια επιχειρήματα και τα ίδια αιτήματα, αναγκάζει και τα συμπεράσματά μας να επαναλαμβάνονται τα ίδια: Η κυβέρνηση απλώς δεν είναι έτοιμη, δεν έχει εφαρμόσει όλα όσα η ίδια έχει υπογράψει ελαφρά τη καρδία, και εκλιπαρεί την κατανόηση των δανειστών.
