Του Γιάννη Σιδέρη
Η «ημέρα της κρίσεως», η 5η Δεκεμβρίου όπου θα συνέλθει το Eurogroup πλησιάζει και η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε έναν αγχώδη αγώνα δρόμου να κλείσει κάθε χαραμάδα που θα μπορούσε να αποτελέσει πρόσχημα για να θεωρηθεί αναξιόπιστη, και να ορθωθούν εμπόδια στο αίτημά της για ρύθμιση του χρέους.
Για το λόγο αυτό επιδίδεται σε μάχες οπισθοφυλακής, να περισώσει τα προσχήματα, παρουσιάζοντας ότι «αντιστέκεται», ενώ κατ΄ ιδίαν κυβερνητικό στέλεχος παραδεχόταν πως οι δανειστές ο,τι θέλουν θα το πάρουν - έτσι π.χ. βρέθηκε η «λύση» για το θέμα των απολύσεων στην ιδιωτική εκπαίδευση, στη συνάντηση του υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Κώστα Γαβρόγλου με τους θεσμούς. Μπορεί να ήταν λογική, αναπότρεπτη, αναγκαστική. Το πρόβλημα είναι η ρητορική: Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας εμφανίστηκε πολύ ευχαριστημένη, και μάλιστα, υψηλόβαθμο στέλεχος του υπουργείου, δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι η αλλαγή που θα γίνει στον νόμο Φίλη, καθιστά το νόμο «πιο αντικειμενικό, χωρίς να αλλάζει την ουσία και την ταυτότητά του» - και αυτά τα λένε στα σοβαρά!
Οι «αχθοφόροι»
Αυτή η κατάσταση ήττας, αποϊδεολογικοποίησης και αποπολιτικοποίησης, μεταγγίζεται φυσικά στην Κ.Ο. του κόμματος. Το κλισέ η «Κ.Ο. βράζει», αποκρυσταλλώνει πλήρως την πραγματικότητα. Οι βουλευτές βρίσκονται υπό πρωτοφανή πίεση και απογοήτευση, καθώς τα μέτρα που θα ψηφίσουν λειτουργούν συμπληρωματικά στο τρίτο μνημόνιο και τους εφαρμοστικούς νόμους. Μισοαστεία μισοσοβαρά κάποιοι διαβεβαιώνουν ότι σε λίγο θα το ρίξουν… στα αντικαταθλιπτικά. Πολλοί εκμυστηρεύονται στους δημοσιογράφους ότι η πολιτική τους δράση έχει αλλοιώσει την προσωπική τους ζωή, καθώς έχει διαρραγεί ο κοινωνικός τους περίγυρος, έχουν χάσει σε προσωπική και επαγγελματική αξιοπιστία, ενώ θεωρούν ότι έχουν πάρει στις πλάτες τους ένα βάρος δυσανάλογο από αυτό που τους αναλογεί.
Η τελευταία σκέψη είναι βέβαια λάθος. Το βάρος στην πλάτη ορίζεται από την ιστορική συγκυρία, είναι εθελοντική πράξη, έχει συνέπειες και αντισταθμιστικά οφέλη. Ίδιας ποιότητας και φιλολαϊκότητας ήταν και κάποιοι βουλευτές άλλων κομμάτων που ψήφιζαν μνημόνια και έφευγαν κακήν κακώς, άγρια χαράματα από τη Βουλή, μέσα από το σιδερένιο πορτάκι που βγάζει στο χορταριασμένο, λόγω πολύχρονης αχρηστίας, μονοπάτι μέσα στον εθνικό κήπο. Και έφευγαν άγρια χαράματα γιατί οι τωρινοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και οι σύντροφοί τους στην πλατεία, απειλούσαν να τους λιντσάρουν.
Όποιος έχει πρόβλημα συνείδησης αποποιείται τα οφέλη, αποτινάσσει το βάρος από τους ώμους του και ησυχάζει την συνείδησή του - έτσι έκαναν οι Γαβριήλ Σακελλαρίδης και Βασιλική Κατριβάνου. Απλά πράγματα…
Αύριο το «μασάζ» στην Κ.Ο.
Ο πρωθυπουργός γνωρίζει φυσικά την κατάσταση, δεν φοβάται διαρροές κατά την ψήφιση των μέτρων, ωστόσο θα επιχειρήσει μια ψυχολογική τόνωση, το γνωστό «μασάζ», κατά την αυριανή συνεδρίαση της Κ.Ο.
Πέραν των μέτρων της αξιολόγησης, οι βουλευτές έχουν επιπροσθέτως και τον προϋπολογισμό που κατατέθηκε να ψηφίσουν. Αυτός διαιωνίζει τα φορολογικά βάρη στα συνήθη θύματα. Προβλέπει δημοσιονομικά μέτρα κάπου 4 δισ., εκ των οποίων τα 2,5 δισ. είναι νέου φόροι. Εμπεριέχει αυξήσεις εισφορών και μείωση συντάξεων.
Βασικό επιχείρημά του πρωθυπουργού θα είναι ότι είναι τα τελευταία σκληρά μέτρα που θα ψηφίσουν, η θυσία αξίζει τον κόπο, μια και θα πάρουμε το χρέος, θα αρχίσει η αποσυμπίεση των επαχθών υποχρεώσεων, και μπροστά μας θα ξανοιχτεί ολόφωτη η λεωφόρος των επενδύσεων και της ανάπτυξης.
Βέβαια ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημ. Τζανακόπουλος, χθες έδειξε μετριοπάθεια, χαμήλωσε τις διθυραμβικές διαβεβαιώσεις και παραδέχτηκε ότι η ρύθμιση του χρέους δεν θα αλλάξει τις ζωές των πολιτών, τουλάχιστον άμεσα. Όμως μάλλον περί μετριοπαθούς προσωπικού στυλ πρόκειται και όχι περί αλλαγής του συνήθους κυβερνητικού βερμπαλισμού.
Ούτως ή άλλως η επίπτωση στην ελάφρυνση του χρέους των βραχυπρόθεσμων μέτρων που επεξεργάζεται ο ESM θα είναι περί τα 36 δισ. (ποσό πολύ μικρότερο από τα περίπου 104 δισ. που κούρεψε το PSI, το οποίο εξακολουθεί να «εμπορεύεται» επικοινωνιακά, καταγγέλλοντάς το, ο πρωθυπουργός).
Και φυσικά μια τέτοια ρύθμιση, συμπληρωμένη από τη μείωση των επιτοκίων, θα σώσει τα προσχήματα και θα δώσει στο ΔΝΤ τη δικαιολογία να συμμετάσχει στο πρόγραμμα.
Τελικά οι διαπραγματεύσεις έγιναν με διακοπές. Νωρίς το βράδυ διακόπηκαν , και συνεχίστηκαν λίγο μετά τη 1π.μ, και ολοκληρώθηκαν στις 5.30 το πρωί.
Κάποιοι αυτά τα ερμηνεύουν ως σκληρή διαπραγμάτευση. Για κάποιους είναι κινήσεις προς άγραν εντυπώσεων. Ο καθείς επιλέγει την ερμηνεία του!
