Του Γιάννη Σιδέρη
Φωτιά στα τόπια στο πολιτικό σκηνικό. Άρχισαν οι αιματηρές εχθροπραξίες μεταξύ των συνεταίρων της εξουσίας, καθώς εξαπολύονται θανατηφόρες βολές εκατέρωθεν. Για «αποστάτες» και «ολετήρες» μιλάει ο Καμμένος (παίρνοντας ξώφαλτσα και τον Αλέξη), ενώ θυμήθηκε να αναβιώσει «ανένδοτους» αγώνες (και διηγώντας τα να κλαις).
Το πανελλήνιο κοιτά με ενδιαφέρον το θρίλερ που ξέσπασε, αλλά αυτό είναι ολίγον μαϊμού, σαν τις πολεμικές ταινίες του Τζέιμς Πάρις, όπου περίσσευε ο στομφώδης ηρωισμός και η σάλτσα στη θέση του αίματος των λαβωμένων. Στήθηκε ξαφνικά ένα δραματοποιημένο σκηνικό το οποίο προβάλλεται με εκκωφαντικούς τόνους στα μήντια, και το οποίο ούτως ή άλλως αναμενόταν να ξεδιπλωθεί τον Μάρτιο.
Εξηγούμε: Η τωρινή κρίση δεν είναι θεατρική στην ολότητά της. Είναι υπαρκτή καθώς η πλευρά Καμμένου ανακαλύπτει ότι ο Τσίπρας τον χρησιμοποίησε. Ισχυρίζονται ότι πολλές φορές ο Πάνος έβαλε πλάτη για να στηρίξει κυβερνητικές αποφάσεις με τις οποίες διαφωνούσε, χάριν της ενότητας, και την ίδια στιγμή δεχόταν πισώπλατες μαχαιριές από διαρροές σε φίλια προς τον ΣΥΡΙΖΑ έντυπα.
Οι ΑΝΕΛ είχαν σχηματίσει την εικόνα ότι κάποια στιγμή τον Μάρτιο θα υπήρχε η ρήξη μέσα από μια συμφωνία Κυρίων – κάτι σαν τα μοντέρνα ζευγαράκια που δίνουν πολιτισμένο τέλος στην κοινή τους συμβίωση.
Όμως μετά την συνάντηση Τσίπρα - Παπαχριστόπουλου, ο Καμμένος εξερράγη κατανοώντας ότι υπάρχει αθέτηση της αρχικής συμφωνίας που έλεγε ότι κανένα στέλεχος των ΑΝΕΛ δεν θα βρει απάγκιο στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν περίμεναν, λένε, εκ μέρους του Πρωθυπουργού τόση ασυνέπεια στην σχέση εμπιστοσύνης που - νόμιζαν ότι - είχαν.
Προφανώς οι ΑΝΕΛ - δηλαδή ο Πάνος - μετέχοντες στην ευωχία της εξουσίας δεν παραδειγματίστηκαν από την στάση του Αλέξη στους συντρόφους του: Στον Αλαβάνο ο οποίος του έδωσε το δαχτυλίδι, στη Ζωή που είχε όρτσα τα πανιά για όσα νεφελοσκεπή διακήρυττε ο ΣΥΡΙΖΑ, στους «Λαφαζάνηδες» που αθώα έβαλαν πλάτη για να διευκολύνουν τους νέους επιβήτορες της εξουσίας. Οι ΑΝΕΛ δεν περίμεναν ότι θα έρθει η σειρά τους.
Από την πλευρά τους οι Συριζαίοι «ανακαλύπτουν» τώρα αυτά που θεωρούν ως αρνητικά του Πάνου, την διασπαστική συμπεριφορά, την άβυσσο που τους χωρίζει στη σχέση τους με ένα οπισθοδρομικό δεξιό κόμμα, τον εμφατικό εθνικισμό, και - κυρίως - έναν «παρορμητικό αρχηγό», που σύρεται από τις εντυπώσεις τη στιγμής «χωρίς αυτοσυγκράτηση» (σ.σ. Οι ανωτέρω κατηγορίες και χαρακτηρισμοί προκύπτουν από το ρεπορτάζ. Ενέχουν αλήθειες αλλά θεωρούμε ότι και οι δυο πλευρές δεν είναι αθώες της λαϊκής απάτης. Τα έβλεπαν αλλά εκμεταλλεύτηκαν αλλήλους, και οι δυο μαζί τον παράλογα θυμωμένο λαό, με έπαθλο το τετραετές χρυσόμαλλο δέρας της εξουσίας. Ήρθε μάλλον η ώρα που αμφότεροι θα καταλογίσουν όσα επί οχταετία έβλεπαν ο ένας στον άλλον).
Πάντως, παρά τις εντυπώσεις των εκατέρωθεν κατηγοριών, παρά τους δραματικούς τόνους, το σκηνικό προσλαμβάνει καταιγιστική τροπή μόνο ως προς τον χρόνο. Ήταν γνωστό ότι ο Πάνος δεν θα ψήφιζε την συμφωνία, και ότι θα έφευγε τον Μάρτη προκειμένου να κάνει το κομμάτι του ως Μακεδονομάχος, μπας και περισώσει κάτι από το σκελεθρωμένο καταρρέον κόμμα του. Αν πράγματι πίστευε τόσο πολύ στην ανάγκη αποτροπής της Συμφωνίας, θα είχε άρει την εμπιστοσύνη του και θα είχε ρίξει τον Αλέξη από τον Ιούλιο, πριν τις παράτες υπογραφής.
Τώρα τι μέλει γενέσθαι; Όλα έπρεπε να έρθουν καθώς ήρθαν, οι ελπίδες και τα ρόδα (της εξουσίας) να μαδήσουν, κατά πως λέει ο ποιητής.
Στο Μαξίμου περιμένουν με κομμένη την ανάσα την συνεδρίαση την Τετάρτη της Κ.Ο. των ΑΝΕΛ. Δεν τους εξυπηρετεί να φύγουν οι ΑΝΕΛ τώρα και άγαρμπα με καταγγελίες, αλλά θεωρούν ότι ο Πάνος δεν το έχει σε τίποτα να άρει την εμπιστοσύνη του, καθώς «είναι παρορμητικός». Το πιο πιθανό πάντως θεωρούν (ουσιαστικά εύχονται) να αποχωρήσει πιο νωρίς, χωρίς να άρει την εμπιστοσύνη του, όπως έχει δεσμευτεί.
Τις επόμενες ημέρες αναμένονται πολεμικές κραυγές, καθώς θα επιχειρηθεί και από τις δυο πλευρές να καταλογιστεί η ευθύνη της ρήξη στην άλλη πλευρά. Χθες π.χ. ο Σκουρλέτης είπε ότι οι δηλώσεις Πάνου δημιουργούν πρόβλημα συνοχής στην κυβέρνηση. Από την πλευρά του ο πρωθυπουργός του έστειλε επιθετικό μήνυμα, δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται να δειλιάσει μπροστά στο κόστος ή το ρίσκο για κάτι που θεωρεί εθνικά ωφέλιμο –εναντίον του 70% του λαού).
Το σκηνικό, πέραν του σασπένς, θα άλλαζε επί της ουσίας, μόνο αν η συμφωνία δεν περνούσε. Αλλά ο Σταύρος φαίνεται σαν έτοιμος από καιρό να την ψηφίσει. Έτσι παρά το αντάρτικο Καμμένου, η Συμφωνία μάλλον θα περάσει.
Απλώς τα «ψωμιά» της κυβέρνησης λιγοστεύουν, με απώτατο χρονικό όριο τον Μάιο. Θα έλεγε κανείς, είναι σαν ήδη να έχουν τελειώσει.
