Προκαταρκτικά, οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι θεωρώ απρεπές ένας σχολιαστής να υποδεικνύει σε έναν πρωθυπουργό τι θα πρέπει να κάνει σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα, όπως είναι αυτό των πρόωρων εκλογών. Ως εκ τούτου στο άρθρο μου καταγράφω τα πλεονεκτήματα της μιας και της άλλης άποψης που αποτελούν συγχρόνως και τα αντίστοιχα μειονεκτήματα τους.
Ναι σε πρόωρες εκλογές: η κυβέρνηση έχει μιαν εξασφαλισμένη άνετη εκλογική νίκη, εξουδετερώνοντας ταυτοχρόνως και την παγίδα της απλής αναλογικής. Επιπροσθέτως αν διεξαχθούν εκλογές το 2021 οι επόμενες θα διεξαχθούν το 2025 όταν και θα βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη ο επενδυτικός και αναπτυξιακός οργασμός της εθνικής οικονομίας. Με απλά λόγια, πρόωρες εκλογές το 2021 σημαίνουν το μαγικό 2+4+4, δηλαδή μια δεκαετή διακυβέρνηση του υπάρχοντος μπλοκ εξουσίας.
Εννοείται πως μια νέα ήττα του Α. Τσίπρα θα σηματοδοτήσει θεαματικές αλλαγές στο χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, με ό,τι αυτό θα σημαίνει για τις δυνατότητες της να αντιπολιτευθεί πειστικά την αναβαπτισμένη κυβέρνηση. Οι πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο του 2021 θα είναι μια καλή ευκαιρία για την κυβέρνηση να θέσει στην ατζέντα της το μπάχαλο που θα επικρατεί στα ΑΕΙ από τον Σεπτέμβριο, ώστε στη συνέχεια, με νωπή τη λαϊκή εντολή, να εφαρμόσει όλα τα μέτρα που έχει ψηφίσει για τη λειτουργία των ελληνικών πανεπιστημίων.
Ένα βασικό πλεονέκτημα τής προσφυγής στις κάλπες το φθινόπωρο είναι πως η κυβέρνηση δεν ρισκάρει μήπως μέσα στο 2022 ή στο πρώτο εξάμηνο του 2023 εμφανισθεί κάποιος μοιραίος απρόβλεπτος παράγοντας από αυτούς που αλλάζουν τη φορά των πραγμάτων. Μια ευκαιρία για μια σίγουρη νίκη, δύσκολα την αγνοείς.
Όχι σε πρόωρες εκλογές: είναι κατ΄ αρχήν έξω από το θεσμικό προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος έχει δεσμευθεί πως δεν είναι στις σκέψεις του αυτή η προοπτική, χαρακτηρίζοντας τη μάλιστα ανήθικη. Εξάλλου είναι αβέβαιο αν με τον νέο εκλογικό νόμο πετύχει μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία 158 εδρών, σαν τη σημερινή. Η λογική εξέλιξη των πραγμάτων υπαγορεύει την ολοκλήρωση του κυβερνητικού έργου εντός της τετραετίας, ώστε οι πολίτες να κρίνουν με βάση την πλήρη εικόνα του. Στην εξάντληση της τετραετίας συνηγορεί και η εκτίμηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα αντέξει άλλα δύο χρόνια, καθώς θα εισερχόμαστε σε συνθήκες πλήρους κανονικότητας, με αφθονία πόρων, λόγων του ταμείου ανάκαμψης. Πάντα στους σχεδιασμούς τους οι κυβερνήσεις συνεκτιμούν και τις δυνατότητες του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ίσως εκλογές: ένας πολιτικός ηγέτης επιθυμεί να κρατά στα χέρια του όσο το δυνατόν περισσότερες εναλλακτικές, ώστε να μην αισθάνεται εγκλωβισμένος σε μονόδρομη πορεία. Να μπορεί να αποφασίζει, με καθαρό μυαλό, πάνω στην τρέχουσα συγκυρία και όχι υπό το κράτος πανικού ή ανάγκης. Ένας σώφρων πολιτικός έχει τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό του, αλλά έχει συγχρόνως και ένα plan b για κάθε περίπτωση. Τόσο μια θεσμική μακρόπνοη τακτική, όσο και ένας αιφνιδιασμός θα πρέπει να συνυπάρχουν στο πολιτικό οπλοστάσιο του.
Και κάτι αυτονόητο. Εμείς μπορεί να κάνουμε ανέξοδα ασκήσεις επί του πληκτρολογίου, σαν τους προπονητές των καφενείων, όμως τις αποφάσεις που καίνε, επί του πεδίου της πολιτικής, τις λαμβάνουν οι ηγέτες οι οποίοι και κρίνονται.
