Είναι γεγονός πως 667 πυρκαγιές μέσα σε έντεκα ημέρες, οι οποίες δεν ήταν όλες ημέρες καύσωνα και αέρηδων, φανερώνει πως κάτι υπάρχει. Τι είναι αυτό; Προς το παρόν μόνο σενάρια μπορούμε να κάνουμε εμείς οι κοινοί θνητοί. Οι υπουργοί όμως όταν μιλούν για εμπρησμούς οφείλουν και να αποδεικνύουν αυτό που υποστηρίζουν ώστε από ισχυρισμός να γίνει είδηση.
Να διευκρινίσω πως όταν μιλούμε για εμπρησμό, μιλούμε για πρόθεση. Για πρόθεση να κάψει. Ο ηλικιωμένος που καίει χόρτα με μελτέμια δεν έχει πρόθεση, εκτός αν είναι αυτοφωράκιας. Ή οι ανέμελοι - ανεύθυνοι εκδρομείς που έκαναν μπάρμπεκιου στη Βάλια-Κάλντα. Δεν τους πέρασε από το μυαλό τι ζημία μπορούσε να γίνει λόγω της ανευθυνότητάς τους.
Αυτές οι περιπτώσεις δεν παλεύονται, γιατί η ανθρώπινη ανοησία είναι άπειρη. Ατελείωτη. Ό,τι και να λέμε φέτος, του χρόνου θα βρεθούν συνάνθρωποί μας που θα κάψουν χόρτα ή θα κάνουν οξυγονοκόλληση με 7 μποφόρ.
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν λογής - λογής εμπρηστές. Αυτό που οφείλει να διερευνήσει η κυβέρνηση είναι αν, πίσω από εμπρησμούς, κρύβεται σχέδιο αποσταθεροποίησης. Αν δηλαδή κάποιοι, με τρόπο μεθοδικό και οργανωμένο, θέλησαν να προκαλέσουν τόσο μεγάλη καταστροφή, ώστε να πληγεί είτε η εθνική αυτοπεποίθηση είτε να τραυματιστεί η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση από τις πρώτες μέρες της θητείας της. Χωρίς βέβαια η μια εκδοχή να απορρίπτει την άλλη.
Όμως, ό,τι και αν συνέβη, η κυβέρνηση οφείλει τεκμηριωμένα να το παρουσιάσει στον ελληνικό λαό. Μάλιστα, θα πρέπει να το κάνει και για έναν πρόσθετο λόγο. Για να αποδείξει ότι οι κρατικές υπηρεσίες, οι επιφορτισμένες με την εθνική ασφάλεια και την προστασία του πολιτεύματος, έχουν την ικανότητα να δράσουν, έστω κατασταλτικά, συλλαμβάνοντας τους δράστες.
Εννοείται ότι ένα σοβαρό κράτος, με σοβαρές υπηρεσίες, θα δρούσε προληπτικά. Θα εξάρθρωνε τις ομάδες των εμπρηστών πριν δράσουν. Αλλά ας μην είμαστε υπερβολικοί. Γνωρίζουμε το επίπεδο οργάνωσης και λειτουργίας αυτών των κρατικών μηχανισμών, οπότε ο πήχης μπαίνει χαμηλά. Πολύ χαμηλά.
Δε γνωρίζω αν οι εξαγγελίες όλων αυτών των πρόσθετων μέτρων μετά την καταστροφή, ικανοποιούν τους πολίτες. Απεναντίας θα έλεγα, διότι γεννάται αυτομάτως το ερώτημα «γιατί δε λάβατε αυτά τα μέτρα εγκαίρως; Έπρεπε να συμβεί το κακό;»
Αντιλαμβάνομαι πως η κυβέρνηση δεν αισθάνεται πολιτικά πιεσμένη από την υπόθεση των πυρκαγιών. Μόλις έγιναν οι εκλογές στις οποίες θριάμβευσε, η αξιωματική αντιπολίτευση, βαρύτατα ηττημένη, προσπαθεί να επουλώσει τα τραύματά της και ο Ανδρουλάκης ασχολείται με το …predator. Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Υπάρχει και η εθνική αυτοπεποίθηση που κλονίζεται από καταστροφές τέτοιου μεγέθους. Εκεί που λέμε πως κάτι πάμε να φτιάξουμε, να φύγουμε λίγο μπροστά, έρχεται μια κατραπακιά, μας κλονίζει και μας συγκλονίζει.
Για αυτό η κυβέρνηση έχει την υποχρέωση, αν όντως υπήρξε οργανωμένο σχέδιο εμπρησμών με εθνικές - πολιτικές διαστάσεις, να το αποκαλύψει και να στείλει τους ενόχους στη Δικαιοσύνη. Ειδάλλως, ας μην ξαναμιλήσει για εμπρησμούς, γιατί κάνει την κατάσταση χειρότερη.
