Του Γιάννη Σιδέρη
Βρισκόμαστε, ως κοινωνία, ηττημένοι στην επόμενη μέρα, εγκλωβισμένοι στη μέγγενη της διαρκούς λιτότητας και της μακρόχρονης φτωχοποίησης, αλλά θα είναι… πιο ποιοτική και ευαίσθητη, όπως είπε ο Σκουρλέτης! (Οι άνθρωποι μας σπρώχνουν στη δική τους πλέον λιτότητα αλλά μας παρηγορούν ότι… δεν την υιοθετούν, όπως είπε! Πως ψηφίζουν μνημόνια αλλά δεν αποδέχονται την ιδιοκτησία τους; Κάπως έτσι!).
Τελειώνει η μεγάλη ψυχοφθόρα αναμονή για την ψήφιση των μέτρων και το κλείσιμο της αξιολόγησης, που κατέτρωγε την πολιτική ζωή, έδινε προσωπείο κυβερνητικής αγωνιστικότητας για τους αφελείς, και επί ενάμισι χρόνο απασχολούσε – δηλαδή αποπροσανατόλιζε – την ειδησεογραφία.
Τώρα το «σασπένς» θα συνεχιστεί ως τη Δευτέρα, ή έστω ως τα μέσα Ιουνίου, όπου με χάρτινους λεονταρισμούς θα κυνηγάμε μια εξίσου χάρτινη νίκη ( δηλαδή επιμήκυνση, αφού η επική υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ για ονομαστική μείωση του χρέους δεν υπάρχει στον ορίζοντα), και με την έκκληση να μπούμε στο QE προκειμένου οι τράπεζες να αποκτήσουν μια λυμφατική ρευστότητα και να τροφοδοτήσουν κάπως την ασθμαίνουσα οικονομία.
Και αυτό ακόμη, μια επί μέρους δηλαδή, οικονομική διαδικασία, την πλασάρουν ως το νέο εθνικό στόχο. Αν επιτευχθεί θα βγούνε στις τηλεοπτικές ρούγες να την εκθειάζουν ως μεγάλη επιτυχία. Η αδελφή Κύπρος δεν μπήκε στο QE και δεν χρειάστηκε πιστοληπτική γραμμή στήριξης, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να δανείζεται από τις αγορές με μηδενικό επιτόκιο! Αυτή όμως ήταν υποταγμένη! (Έτσι ονομάζουμε την ορθοκρισία των λαών και των ηγητόρων τους εμείς οι αντιμνημονιακοί αγωνιστές).
Αποδείχτηκε ότι δεν έχει σημασία αν είσαι υπέρ ή κατά των μνημονίων. Από την στιγμή όμως που καλώς ή κακώς μπήκες, ήταν πλέον μονόδρομος και ακολουθήσεις τον οδικό χάρτη τους για να βγεις. Αυτό σημαίνει ορθοκρισία. Την είχε η Ιρλανδία και παρουσίασε 5,2% αύξηση του ΑΕΠ το '16, καθιστώντας την ως την ταχύτερα αναπτυσσόμενη χώρα της ΕΕ για τρίτη συνεχή χρονιά. Την είχε η απομονωμένη – γεωγραφικά – Πορτογαλία, που το πρώτο τρίμηνο του '17 παρουσίασε ανάπτυξη 2,8% επιτυγχάνοντας ρεκόρ 10ετίας. Την είχε η Κύπρος, με αποτέλεσμα η ανάπτυξή της το α'' τρίμηνο του '17 να υπολογίζεται στο 3,3%!. Αλλά αυτοί είναι λαοί που επιδιώκουν την πρόοδο, χωρίς να σκιαμαχούν με ανεμόμυλους.
Επενδύοντας στην εκποίηση του Δημοσίου
Πλέον θα αναμένουμε τις επενδύσεις για τις οποίες διαβεβαιώνει η κυβέρνηση:
Ο πρωθυπουργός προαναγγέλλει «επενδυτικό τσουνάμι», που ελπίζουμε να μην ματαιωθεί, όπως έγινε με την εκτίναξη του ελατηρίου της Οικονομίας που προέβλεπε πέρυσι το Πάσχα, αλλά φευ, αυτό παρέμενε αδρανές. Ελπίζουμε να μην διαψευστούμε όπως με την ανάπτυξη που θα ερχόταν και για την οποία θα τρίβαμε τα μάτια μας, όπως μας υποσχόταν ο πρωθυπουργικός συμβουλάτορας κ. Φλαμπουράρης. «Γλυτώσαμε» βέβαια τα μάτια μας, αφού αυτή παρέμεινε αόρατη, κατορθώνοντας το πρώτο τρίμηνο του '17 να έχουμε ύφεση 0,5%, ως συνέχεια της ύφεσης του τελευταίου τριμήνου του '16! Ευχόμαστε επίσης από καρδιάς να επαληθευτεί ο κος Τσακαλώτος, ο οποίος, αφού εδέησε να παραδεχτεί ότι η νέα συμφωνία που ψηφίστηκε φέρνει μέτρα ύψους 14,2 δισ. έως το 2021, προέβλεψε ότι σύντομα το πρόβλημα δεν θα είναι η απουσία επενδύσεων αλλά… η πληθώρα επενδυτών που θα καταφθάσουν! (δεν θα έχουμε που να τους βάλουμε).
Ούτως ή άλλως οι επενδύσεις που αυτή την στιγμή διαφαίνονται στον ορίζονται συνδέονται μόνο με εκποιήσεις δημόσιας περιουσίας. Με αυτή την έννοια όντως θα έχουμε πολλούς μνηστήρες. Ενδεικτική είναι η, καθόλου υπόγεια, διαμάχη Αμερικανών και Κινέζων για την Εθνική Ασφαλιστική.
Ακόμη και αυτές οι προσπάθειες όμως τορπιλίζονται από την αφέλεια ή την σκοπιμότητα υπουργών (π.χ. Κονιόρδου, παλιότερα Σκουρλέτης, Μαρδάς), και την, έντιμη ή ύποπτη, επαγγελματική σχολαστικότητα δημοσίων υπαλλήλων (π.χ. δασαρχών, αρχαιολόγων). Οι παραγωγικές επενδύσεις, που δεν αφορούν στην εκποίηση δημόσιας περιουσίας, δεν κρούουν προς το παρόν την θύραν. Για να επιτευχθούν χρειάζεται μια άλλη νοοτροπία, στον λαό, στο πολιτικό προσωπικό και στη δημόσια διοίκηση. Και κυρίως να σταματήσει η αφόρητη ελαφρότητα του προσωπικού της κυβέρνησης.
Ηκιστη εντύπωση έκανε π.χ. την Πέμπτη, ημέρα ψηφοφορίας, ο αντιπρόεδρος Γιάνης Δραγασάκης μιλώντας στη γενική συνέλευση των επιχειρηματιών του τουρισμού. Αντί να ασχοληθεί υπεύθυνα με τα προβλήματά τους και τις λύσεις προγραμματίζει – αν προγραμματίζει – η κυβέρνηση, δίκην ομιλητού στο κοινοβούλιο, επιδόθηκε σε νουθεσίες προς τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τους ζήτησε να κάνουν «πολιτική αρχών», (όπως άλλωστε κάνει, και… απαρέγκλιτα τηρεί το κόμμα του!). Τα κατηγόρησε επίσης, ότι υπερθεματίζουν για την αύξηση της φορολόγησης των πιο φτωχών στρωμάτων της κοινωνίας (την ίδια μέρα που στη Βουλή, δια των μέτρων, τα πετσόκοβε η κυβέρνησή του)!
Είναι δεδομένο ότι έτσι, χωρίς πολιτική μετριοπάθεια, χωρίς οραματικό σχεδιασμό, και κυρίως χωρίς την υιοθέτηση πνεύματος του επιχειρείν, δεν πάμε πουθενά - παρά μόνο στα συσσίτια.
Αλλά δεν φταίνε αυτοί. Τοιύτοι ημίν έπρεπεν αρχιερείς…
