Με ένδυμα ΠΑΣΟΚ κατεβαίνει ο Ανδρέας Λοβέρδος στις εσωκομματικές εκλογές για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ. Αν θα γίνει και πράσινο φωτοστέφανο θα δείξει. Τελευταία με περισσότερη ή λιγότερη ζέση, οι υποψήφιοι πρόεδροι του ΚΙΝΑΛ ομνύουν στο ΠΑΣΟΚ.
Κάπως αργά το θυμήθηκαν, αφού την πορεία του, τα θετικά (συνάμα με τα αρνητικά), δεν τα υπερασπίστηκαν μετά το 2011. Τότε που οι Συριζαίοι και οι «πλατείες», σε συγχρονισμό με τα κοινωνικά στρώματα που ευνοήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ (ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργηθέντος αχάριστου), το ενοχοποίησαν υπέρμετρα και παράλογα για τα όλα δεινά της χώρας.
Τώρα θέλουν να ξαναγυρίσουν στο ΠΑΣΟΚ γιατί είδαν ότι διατηρεί έναν αμετάπειστο πυρήνα γύρω στο εφτά με οχτώ τοις εκατό, που αποτελεί μαγιά. Έναν πυρήνα που δεν δελεάστηκε από τις… ρωμαλέες υποσχέσεις του Τσίπρα για το σκίσιμο των μνημονίων και το τσιφτετέλι των αγορών με τα ταμπούρλα που θα τους έπαιζε.
Παρέμειναν στον χώρο τους, άλλοι γιατί ήταν αρκετά ορθολογικοί και κατανοούσαν το ψευδές, αδύνατο ή γελοίο των υποσχέσεων, και άλλοι γιατί το συναισθηματικό δέσιμο με το κόμμα υπερέβαινε την όποια «απελευθέρωση» από τους καταχτητές που τους έταζε ο... απελευθερωτής αρχηγός.
Αυτό το μικρό ποσοστό έχει αποδείξει ότι είναι αρκετά σκληροπυρηνικό για να προσελκυστεί από τον Τσίπρα, όσο και αν το καλεί να σηκώσουν μαζί τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα. Είναι δε και αρκετά αντιδεξιό ώστε να μην ψηφίσει Μητσοτάκη, παρότι του αναγνωρίζει θετική πορεία σε πολλές δράσεις – όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Στην Ελλάδα οι κομματικές ταυτότητες είναι ισχυρές!
Στην παρουσίαση των θέσεων του ο Λοβέρδος διακήρυξε την επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ, στο όνομα, στα σύμβολα, στα χρώματά του. Αυτή θα είναι η πρότασή του για το επόμενο συνέδριο του ΚΙΝΑΛ την Άνοιξη του 2022. Καλή η υπόσχεση, όμως το πρόβλημα ενυπάρχει.
Αυτοί που παρέμειναν ΠΑΣΟΚ το ακολούθησαν και ως ΚΙΝΑΛ. Ουδείς στην Ελλάδα θεώρησε το ΚΙΝΑΛ κάτι άλλο παρά ένα ασθενές ΠΑΣΟΚ. Και ούτως ή άλλως αυτό το εκλογικό ποσοστό το έχει δικό του, βρέξει χιονίσει. Όμως ως αυτό το ποσοστό έφτανε η έλξη. Αν ήταν ισχυρότερη τα ποσοστά θα ήταν μεγαλύτερα.
Αρκούν άραγε τα σύμβολα και το χρώμα για να επιστρέψουν και άλλοι παλιοί ψηφοφόροι, ή αυτά θα αποδειχτούν ένα πουκάμισο αδειανό –παρότι νοσταλγικό– αλλοτινών εποχών;
Η πειθώς πιστεύουμε ότι θα έρθει με τις προγραμματικές θέσεις, αλλά και τις αντιδράσεις στα γεγονότα που παράγει η κυβερνητική δράση. Και εδώ είναι το διακεκαυμένο τοπίο που, ως άλλος αναστενάρης, θα πρέπει να διαβεί ο νέος Πρόεδρος.
Μπορεί να λέει ο Λοβέρδος ότι πολιτικός αντίπαλος είναι η ΝΔ και υπαρξιακός ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τον πολιτικό αντίπαλο θα έχει να αντιπαλέψει, όχι τον υπαρξιακό, καθότι ο Μητσοτάκης έχει επιρροή στον κεντρώο χώρο. Εκεί θα χρειαστεί εφευρετικότητα ο νέος αρχηγός για να προσελκύσει τις νέες ηλικίες και τα μετριοπαθή τμήματα της κοινωνίας.
Από τον ΣΥΡΙΖΑ δύσκολο έχει λαμβάνειν. Η αξιωματική αντιπολίτευση των κάποτε ιδεολόγων του 4%, μάζεψε το λαϊκίστικο, ανορθολογικό, εχθροπαθές τμήμα της κοινωνίας. Αυτό το τμήμα κατά τα φαινόμενα εκεί θα παραμείνει, «τσιμεντωμένο» αλλά και μη διευρυνόμενο.
Παρόμοια παρεμπιπτόντως ισχύουν και για τον Τσίπρα. Η χονδροειδής θεατρινίστικη αντιγραφή του ΠΑΣΟΚ δεν τον μετακινεί αυτόματα στον κεντροαριστερό χώρο και δεν προσφέρει ψήφους. Οι πολιτικές θέσεις, η νοοτροπία, η φιλοσοφία, η συμπεριφορά, το πολιτικό ήθος που εκπέμπει αυτός και το κόμμα του δεν είναι αυτά που μπορούν να τον κατοχυρώσουν στην κεντροαριστερά. Και σε αυτά δεν έχει πείσει ότι αποτελεί οργανικό στοιχείο της.
Όπως βέβαια και για το ΚΙΝΑΛ: Δεν έλκεις τους πασόκους ψηφοφόρους που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ, αντιγράφοντας τις θέσεις του απέναντι στην κυβερνητική δράση. Απλώς γίνεσαι μικρογραφικός ακόλουθός του.
Σε κάθε περίπτωση υπάρχει κενό πολιτικής αντιπροσώπευσης στον χώρο της κεντροαριστεράς. Τα ποσοστά του ΚΙΝΑΛ είναι αναντίστοιχα με το εύρος του χώρου. Και δεν είναι σίγουρο ότι τα πράσινα σύμβολα από μόνα τους αρκούν για να το καλύψουν.
