Του Γιώργου Φιντικάκη
Σε διπλή αιχμαλωσία στασιμοχρεοκοπίας και μιζέριας έχει περιέλθει η χώρα, με την κυβέρνηση όχι μόνο να ναρκοθετεί επιμελέστατα την επόμενη τετραετία, με υπερπλεονάσματα, αλλά και να αιχμαλωτίζει το λαό με δεσμεύσεις έως και το 2060, όπως ανέφερε από το βήμα εκδήλωσης του «Κύκλου Ιδεών» ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Και έθεσε επιτακτικά το αίτημα για άμεσες εκλογές, στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, και αλλαγή κυβέρνησης, καθώς “το πρόβλημα της χώρας και της οικονομίας είναι αναμφίβολα πολιτικό, αφού τα περιθώρια στενεύουν και αναλαμβάνουμε νωπές και συγκεκριμένες δεσμεύσεις με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου 2019-2022”.
Ακτινογραφώντας τις κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον της οικονομίας μίλησε για συστηματική και επιμελέστατη ναρκοθέτηση της επόμενης τετραετίας, με μακροχρόνιες δεσμεύσεις που υπερβαίνουν τον ορίζοντα του 2022, και φθάνουν έως και το 2060, βάσει της καμπύλης των τοκοχρεολυσίων. Έφερε δε, σαν εμβληματικό παράδειγμα αυτής της αιχμαλωσίας, την απαίτηση του ESM να ενεργοποιηθεί ρήτρα της συμφωνίας του Ιουλίου του 2015, και να παρασχεθεί η εγγύηση του λεγόμενου υπερ-Ταμείου, ύψους 25 δισ ευρώ, επί της περιουσίας του Δημοσίου.
«Τώρα που συμβατικά παρέχεται η εγγύηση επί της ιδιωτικής περιουσίας και παραιτείται το Δημόσιο από τις σχετικές ενστάσεις, που είναι όλοι αυτοί οι κήρυκες του νομικού και πολιτικού εθνικολαϊκισμού, της δημαγωγίας και της αποβλάκωσης;”, διερωτήθηκε ο κ. Βενιζέλος.
Αναλύοντας τα περί αιχμαλωσίας, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αναφέρθηκε καταρχήν στα υπερπλεονάσματα που ξεπερνούν ετησίως το 3,5% του ΑΕΠ, στόχος αντιαναπτυξιακός, επιλογή που βασίζεται στην υπερφορολόγηση, τις υπερεισφορές, και οδηγεί στην αναπτυξιακή καθήλωση, την επιδοματική αναδιανομή και την πελατειακή εξάρτηση. Κατά τους υπολογισμούς του, η δημοσιονομική υπεραπόδοση θα είναι αθροιστικά 18,3 δισ ευρώ, δηλαδή το 10% του ΑΕΠ το 2018, όταν το 2010 η χώρα είχε να καλύψει ένα πρωτογενές έλλειμμα, 10,5% του ΑΕΠ εκείνης της χρονιάς.
Η δεύτερη αιχμαλωσία αφορά στα ταμειακά διαθέσιμα ασφαλείας, με βραχυπρόθεσμο δανεισμό, συγκλονιστική διόγκωση στα repos, δηλαδή στον απόλυτο κρατικό έλεγχο των αποθεματικών όλων των νομικών προσώπων της γενικής κυβέρνησης.
"Και όλα αυτά για να αποφύγουμε την Προληπτική Πιστωτική Γραμμή, ενώ έχουμε αναδεχθεί τη σκληρή εποπτεία, το συμπληρωματικό μνημόνιο, δηλαδή το τέταρτο μνημόνιο ούτως ή άλλως, αλλά χωρίς νέο δάνειο, χωρίς να αξιοποιούμε όμως και τα μεγάλα υπόλοιπα του τρίτου δανείου, τα οποία παραμένουν στη διάθεση των πιστωτών, οι οποίοι έχουν τη δική τους γραμμή, απλώς δεν δεσμεύονται σε μία σχετική σύμβαση η οποία θα θωράκιζε την Ελλάδα σε σχέση με τις αγορές”, σημείωσε με νόημα ο κ. Βενιζέλος. Και προσέθεσε ότι παρ'' ότι έχει ζητήσει ήδη από το Νοέμβριο του 2017, ενημέρωση από τον κ. Τσακαλώτο, πως θα συγκροτηθεί το περίφημο “μαξιλάρι ασφαλείας”, τι ύψος θα έχει, από που θα προέρχονται οι πόροι, ποιο θα είναι το κόστος, ποια η διάρκεια, ποιες ανάγκες θα καλύψει, δεν έχει πάρει καμία κοινοβουλευτική απάντηση.
Τι καλείται να κάνει η επόμενη κυβέρνηση
Ακριβώς αυτόν τον μακροπρόθεσμο εγκλωβισμό της χώρας σε μια εσφαλμένη και ετεροβαρή διαπραγμάτευση, καλείται κατά τον κ. Βενιζέλο, να αντιμετωπίσει η επόμενη κυβέρνηση. “Η επόμενη κυβέρνηση καλείται να αντιμετωπίσει αυτή την ατελή, και εσφαλμένη ιστορικά και στρατηγικά διαπραγμάτευση”, ανέφερε ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Ανεξαρτήτως αν θα το πετύχει, όπως είπε, η επόμενη κυβέρνηση πρέπει εντός πάντα του πλαισίου της Ευρωζώνης, να άρει όλες τις παραπάνω αντιφάσεις, και να προβεί σε φορολογικές ελαφρύνσεις, ασφαλιστική εκλογίκευση με μείωση των εισφορών, επαναλειτουργία του τραπεζικού συστήματος, και σε μια επενδυτική πανστρατιά, με μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα.
"Χωρίς ανασυγκρότηση της μεσαίας τάξης δεν λύνεις ούτε το πρόβλημα της ιδιωτικής κατανάλωσης, ούτε το πρόβλημα της εθνικής αποταμίευσης, ούτε το πρόβλημα των επενδύσεων. Δεν μπορεί να είναι πλέον εθνικός διαπραγματευτικός στόχος να ζητάς πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2022, όχι 3,5%, αλλά 2%”, πρόσθεσε ο κ. Βενιζέλος. Πολλώ δε μάλλον όταν το μεγάλο πρόβλημα της χώρας δεν είναι η οικονομία, αλλά η κοινωνία, η οποία έχει υποστεί πολλαπλά σοκ από την προσπάθεια διάσωσης της χώρας και από τη διάψευση της δημαγωγίας.
Εξωτερική πολιτική με μικροπολιτική στόχευση
Ειδική μνεία έκανε και στο Σκοπιανό, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για τις διαπραγματεύσεις. “Απαιτείται συναίνεση και προσοχή στη φάση της διαπραγμάτευσης και της συνομολόγησης. Δε μπορεί μετά το κείμενο να το τροποποιήσει κανείς ή να το βελτιώσει. Ακόμα κι αν είναι δεκτικό βελτιώσεων με μικρές παρεμβάσεις που αφορούν στον ορισμό της γλώσσας ή της ταυτότητας. Αλλά, δυστυχώς, όταν ασκείς εξωτερική πολιτική σε επίπεδο πρωθυπουργού, χρησιμοποιώντας ζητήματα, όπως το όνομα, ως όχημα διεμβολισμού της αντιπολίτευσης, δε μπορείς να σκεφτείς τις πραγματικές εθνικές προτεραιότητες”, επεσήμανε χαρακτηριστικά ο κ. Βενιζέλος.
