Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Δυστυχώς για τον ίδιο και στην περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα επιβεβαιώνεται ο άγραφος νόμος της πολιτικής που λέει πως «όταν για κάθε κυβέρνηση αρχίζει η κατηφόρα, τότε δύσκολα μπορεί να μπει φρένο στην ξέφρενη πορεία προς την πτώση».
Το περιστατικό με την ανάρτηση του Παύλου Πολάκη για τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο δεν αποκλείεται να αποδειχτεί καθοριστικό για την πορεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, από την στιγμή μάλιστα που αυτό συνέβη εν μέσω προεκλογικής περιόδου.
Με άλλα λόγια «ενός κακού μύρια έπονται» και μάλιστα σε... προεκλογικό χρόνο για τον κ.Τσίπρα.
Πέρα όμως από τα όσα είπε ή μάλλον έγραψε ο κ.Πολάκης, οι χειρισμοί που ακολούθησαν από τον ίδιο τον πρωθυπουργό αποτυπώνουν με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο ότι στο εσωτερικό της κυβέρνησης λείπει τόσο το «καθαρό» μυαλό όσο και η ψυχραιμία , δύο στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο χρόνος της μετράει αντίστροφα.
Η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να καταθέσει πρόταση μομφής σε βάρος του Παύλου Πολάκη δείχνει την ευχέρεια του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κουνά με μεγαλύτερη ευκολία τα πιόνια πάνω στην πολιτική σκακιέρα, ειδικά απέναντι σε ένα αντίπαλο που μοιάζει να έχει χάσει οριστικά την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Η απόφαση του κ.Μητσοτάκη για την πρόταση μομφής, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, ήταν απολύτως προσωπική. Την έλαβε μόνος και το μόνο που έκανε ήταν να την ανακοινώσει στους στενούς του συνεργάτες. Πρόκειται για μία κίνηση που εκ των πραγμάτων θα έβαζε τον κ.Τσίπρα σε άμυνα, θέτοντας του ένα πολύ σκληρό δίλημμα. Είτε να αποπέμψει τον υπουργό του είτε να τον υπερασπιστεί, ταυτιζόμενος απόλυτα με εκείνον. Τελικά ο κ.Τσίπρας διάλεξε το δεύτερο, μία επιλογή την οποία θα αναγκαστεί να στηρίξει δημόσια στην αίθουσα της ολομέλειας του κοινοβουλίου.
Η απόφαση Μητσοτάκη ουσιαστικά καταφέρνει, λίγο πριν από τις κρίσιμες κάλπες της 26ης Μαίου, να επιφέρει πολλαπλά χτυπήματα στην κυβέρνηση :
- Πρώτον, μέσα σε λίγες ώρες αλλάζει την ατζέντα του δημόσιου διαλόγου και βάζει στην κορυφή της ένα θέμα που ασφαλώς και δεν κάνει καλό ούτε στον κ.Τσίπρα προσωπικά αλλά ούτε και στον ΣΥΡΙΖΑ συνολικά. Επιβεβαιώθηκε δηλαδή για μία ακόμα φορά η μεγάλη αδυναμία του Μεγάρου Μαξίμου να ορίζει επικοινωνιακά την επικαιρότητα, καθιστώντας την κυβέρνηση ευάλωτη.
- Δεύτερον,ταυτίζει τον κ.Τσίπρα με τον κ.Πολάκη στον απόλυτο βαθμό, στέλνοντας τα ανάλογα μηνύματα προς τους ψηφοφόρους που δεν ανήκουν στο στενό πυρήνα του κυβερνώντος κόμματος. Ψηφοφόρους τους οποίους θέλει ο πρωθυπουργός να προσεγγίσει και με την συγκεκριμένη επιλογή να «πάρει πάνω του» τον κ. Πολάκη διώχνει, σε μία κρίσιμη χρονική συγκυρία.
- Τρίτον, προκαλεί ευδιάκριτες ρωγμές εντός ΣΥΡΙΖΑ, μια και από το πουθενά κυβερνητικά και κομματικά στελέχη αποστασιοποιούνται από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας. Δημιουργεί δηλαδή εσωκομματικό θέμα στην τελική στροφή πριν από τις ευρωεκλογές, την περίοδο που κάθε κομματικός σχηματισμός επιζητά την ηρεμία και την σύμπνοια.
- Τέταρτον, με την απόφαση Τσίπρα για μετατροπή της πρότασης μομφής σε ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός θα υποστεί την βάσανο της τριήμερης συζήτησης στη Βουλή όπου θα ανοίξουν μία σειρά θεμάτων, τα οποία και θα ήθελε να είχε αποφύγει. Ο κ.Τσίπρας αντί να συζητάει και να επενδύει στις όποιες κυβερνητικές παροχές θα κληθεί να απαντήσει για τους κυβερνητικούς χειρισμούς στη Novartis, στο σκάνδαλο Πετσίτη κλπ. Ανακύκλωση δηλαδή της εσωστρέφειας για την κυβέρνησή του.
Υπάρχει όμως και κάτι πιο ουσιαστικό. Οι συνολικοί χειρισμοί που προέκυψαν μετά την ανάρτηση του κ.Πολάκη, χειρισμοί οι οποίοι είχαν ως βασικό εκφραστή τον ίδιο τον πρωθυπουργού μαρτυρούν αυτό που τους τελευταίους μήνες οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται. Κάθε μέρα που περνάει αποτελεί μία πρόσθετη δοκιμασία για την κυβέρνηση Τσίπρα και καθιστά την επιθυμία της για εξάντληση της τετραετίας μία...επικίνδυνη αποστολή.
