Η συνήθης ένσταση των τελευταίων ημερών είναι πόση σημασία έχει αν θα κατέβει ο Γιώργος Παπανδρέου ως υποψήφιος του ΚΙΝΑΛ, ώστε τα ΜΜΕ καταναλώνουν τόσο χώρο και χρόνο, για να ασχοληθούν με τις δολιχοδρομίες του;
Στο κάτω κάτω, λένε, το ΚΙΝΑΛ είναι ένα μικρό κόμμα με γερασμένους ψηφοφόρους που αγκομαχά να σταθεί κάπου στο 8%, ενώ ο δικομματισμός έχει στερεωθεί. Για τα κυβικά του ΚΙΝΑΛ πολλή σημασία του δίνουν.
Όμως το ενδιαφέρον για τα γεγονότα δεν το προσδιορίζουν τα ποσοστά μόνο. Εάν άλλαζε αρχηγό το ΚΚΕ, και 8% να είχε, τα δημοσιεύματα θα ήταν αντίστοιχα της εθελουσίως περιχαρακωμένης ακινησίας του. Διεκπεραιωτικά.
Στο θέμα Γιώργου μετράει το πρόσωπο και το σασπένς που δημιουργεί. Όλοι οι υπόλοιποι ανακοίνωσαν την υποψηφιότητά τους με την τυπικότητα που είθισται. Ο Γιώργος ξεκίνησε επαφές μαζί τους, με απροσδιόριστη ατζέντα και μύχιους λόγους, τους οποίους όλοι υποπτεύονταν - την ανομολόγητη επιθυμία να υποχωρήσουν.
Ωστόσο, ούτε αυτό δεν ζήτησε, παρότι υπήρξαν site που παραπληροφόρησαν το κοινό τους, γράφοντας ότι στις συναντήσεις ζητάει την παραίτησή τους. Σαφώς η δεοντολογία και η δεδομένη ευγένειά του θα τον εμπόδιζαν σε τέτοια προτροπή. Ήλπιζε προφανώς μπρος στο μέγεθος της παρουσίας του, οι υπόλοιποι ευπειθώς και ευγενώς να του παραχωρήσουν τη θέση τους.
Δυστυχώς γι’ αυτόν έκρουσε κλειστές θύρες και τώρα μαζεύει υπογραφές για την υποψηφιότητά του - κάτι που βεβαίως του είναι εύκολο. Υπάρχει ένα παράδοξο, άγνωστο στους πολλούς - και άκρως δυσεξήγητο: Οι οπαδοί του είναι οι πλέον φανατικοί στο πολιτικό στερέωμα. Δεν δέχονται κουβέντα για τον Γιώργο, και στα social media είναι άκρως εριστικοί σε όποιον αποτολμήσει κριτική!
Οι πολλοί, από όσο έχουμε κατανοήσει, είναι επειδή τον θεωρούν έναν πρωτοπόρο πολιτικό που προδόθηκε από τους δικούς του και έπεσε. Γι’ αυτό τρέφουν έως και μίσος για τον Βενιζέλο, και όσους βουλευτές ήραν την εμπιστοσύνη τους και έπεσε η κυβέρνησή του.
Παράλληλα, όσα ο μέσος ψηφοφόρος θεωρεί αδυναμίες του, αυτοί τα θεωρούν προτερήματά του. Το γεγονός, για παράδειγμα, ότι έκανε υπουργούς ανθρώπους που όχι μόνο δεν είχαν σχέση με το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν είχαν διαγράψει έστω και μια αχνή πρότερη πορεία στον δημόσιο βίο ( αλλά τους γνώρισε σε γυμναστήρια ή βιβλιοπωλεία των ΗΠΑ), το προσμετρούν ως ποιοτική επανάσταση επιλογής πολιτικού προσωπικού, μακριά από την πνιγηρή μούχλα των κομματικών γραφείων.
Για τον υπόλοιπο κόσμο ήταν «οι κηπουροί του ΓΑΠ». Για τους οπαδούς του ήταν οι μοντέρνοι πολιτικοί που ανταποκρίνονταν στις προκλήσεις του 21ου αι.
Οπότε ο Παπανδρέου, των ανωτέρω επιλογών, ο Παπανδρέου των λαπτοπ και των γυμναστηρίων στα κομματικά γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη (που τα έβλεπαν οι άλλοι Πασόκοι και κρυφογελούσαν), των ποδηλάτων, των κανό, της υγιεινής διατροφής, ο Παπανδρέου που αφελώς αιχμαλωτίστηκε στην χρεοκοπία χωρίς να φταίει αλλά κατέρρευσε εξαιτίας της, είναι λογικό να έλκει την προσοχή των ΜΜΕ.
Επίσης στην περίπτωσή του, την απάντηση για την ενασχόληση των ΜΜΕ μαζί του, την έδωσε εμπράκτως ο… Αντρέας Λοβέρδος. Χθες πήγε στη γενέθλια γη των Παπανδρέου, στο Καλέτζι, φωτογραφήθηκε κάτω από το άγαλμα του Αντρέα προκειμένου να στείλει «μήνυμα νίκης και αναγέννησης».
Η επιλογή του τόπου δείχνει την έντονη επιρροή κάποιων οικογενειών που έγιναν «δυναστείες» στην... «κληρονομική δημοκρατία» μας. Δεν μειώνουμε την ιστορική τους μνήμη. Ως κληρονομική δημοκρατία την αναφέρουμε σημειολογικά επειδή διαδέχτηκαν γεννήτορες. Όμως ο λαός αποφάσισε.
Και φυσικά ήταν αυτόφωτοι. Ο Αντρέας δεν έγινε αυτός που έγινε εκ πατρός, έστω και αν η αρχή έγινε εξαιτίας του. Τράβηξε δικούς του ρηξικέλευθους δρόμους και κατέκτησε την αυθυπαρξία του στην ιστορία. Ο Γιώργος απλώς έπεσε στα δύσκολα, που μόνος του τα έκανε δυσκολότερα.
Τα ανωτέρω δικαιολογούν αφενός την ενασχόληση με τον ΓΑΠ και το ΚΙΝΑΛ. Υπάρχει και το «αφετέρου», η προβολή του μέλλοντος. Το ΚΙΝΑΛ ή ΠΑΣΟΚ είναι μεν μικρό κόμμα, αλλά σε ένα πολιτικό σύστημα όπου ο δικομματισμός κάθε άλλο παρά παγιωμένος είναι, που είναι ο δικομματισμός του ενάμισι κόμματος (ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ), το τρίτο κόμμα μετράει.
Στο εκλογικό μέλλον, η απλή αναλογική είναι καμένη , και ας διατείνεται ο Τσίπρας ότι θέλει να κερδίσει «έστω και με μία ψήφο». Όμως στις δεύτερες της ενισχυμένης, το τρίτο κόμμα ίσως θα κληθεί σε συνεργασία, καθότι για να λάβει την ψήφο του ΚΙΝΑΛ στη Βουλή, ο Μητσοτάκης έκανε υποχωρήσεις υπέρ της μεγαλύτερης αναλογικότητας του νόμου. Και εδώ εισέρχεται η σημασία του ΚΙΝΑΛ για τη συγκρότηση κυβερνήσεως.
Ο Παπανδρέου όταν δημιούργησε το ΚΙΔΗΣΟ στις εκλογές πήρε 2, 47%. Μικρό ποσοστό για εθνικές εκλογές, αλλά σημαντικό για το 8% του ΚΙΝΑΛ, ειδικά αν όλοι ο δικοί του προσέλθουν στην κάλπη.
Οπότε έχει σημασία για τη μελλοντική κυβέρνηση και για τη χώρα, ποιος θα είναι ο αρχηγός του ΚΙΝΑΛ.
