Είναι κοινός τόπος ότι οι νεκροί του Ματιού και ο φρικιαστικός θάνατός τους δεν είχαν την ίδια διάρκεια συγκινησιακής φόρτισης στον λαό συγκριτικά με τους νεκρούς των Τεμπών. Και οι οικογένειές τους δεν αντιμετωπίστηκαν με την ίδια συμπάθεια και συναισθηματική ταύτιση.
Και δεν οφειλόταν μόνο στο ότι η προπαγάνδα παρουσίασε το Μάτι ως φυσική τραγωδία, αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής, παραβλέποντας την απάνθρωπη επικοινωνιακή συμπεριφορά του τότε κυβερνητικού κλιμακίου, στο οποίο συμμετείχε και ο νυν «αγανακτισμένος» αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Σ. Φάμελλος.
Ούτε σήκωσε τόση λαϊκή αγανάκτηση η προσπάθεια παραπλάνησης εκείνη η αλήστου μνήμης συνέντευξη, με την παρουσίαση δήθεν δορυφορικών χαρτών που προσπάθησαν να πείσουν ότι υπήρξε συντονισμένη προσπάθεια εμπρησμού.
Για τότε λέμε, που ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Ν. Τόσκας έψαχνε να βρει μεγάλα λάθη αλλά δεν βρήκε κανένα. Και ο Τόσκας συνέχισε να βρίσκεται στη θέση του και να είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές.
Κατανοητό ότι η συγκινησιακή επίδραση έχει διαφορετικά γενεσιουργά στοιχεία. Η φρίκη του Ματιού συνέβη σε περιορισμένο χώρο. Δεν υπήρχε στην κοινή γνώμη η αίσθηση του «θα μπορούσα να είμαι και εγώ εκεί». Εν αντιθέσει με τα Τέμπη όπου λειτούργησε ο συλλογισμός «θα μπορούσαν να ήταν και τα παιδιά μου στο μοιραίο τρένο».
Αυτός είναι ένας παράγοντας που τα Τέμπη γίνονται πομποί έντονης συγκίνησης. Ωστόσο είναι δευτερεύων παράγοντας. Το γεγονός που τα Τέμπη εξακολουθούν να πυροδοτούν συγκίνηση και οργή είναι επειδή παρέμειναν καιρό στην επικαιρότητα. Και αυτό οφείλεται σε δύο παράγοντες, που ακούνε στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ και Καρυστιανού.
Δε αξιολογούμε, περιγράφουμε: Η Καρυστιανού, μια μητέρα με «ιδιαίτερη» προσωπικότητα, που για το Μάτι έγραφε στα σόσιαλ «στο μυαλό μας φταίει πάντα το κράτος, ποτέ εμείς», δυναμική και αεικίνητη, παθιασμένη και με χαρακτηριστικά… ινφλουένσερ, ήταν το ηχείο του παραπόνου των γονιών των Τεμπών, έστω και αν στη συνέχεια έγινε το ηχείο λίγων εκ των γονιών αυτών.
Παράλληλα βρήκε βατήρα στον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος την «υιοθέτησε» ανυψώνοντάς την οργανωτικά και επικοινωνιακά, θεωρώντας ότι η χαροκαμένη μητέρα μπορεί να αποτελέσει πολιορκητικό κριό που θα διατρήσει την εκλογική και δημοσκοπική παντοδυναμία Μητσοτάκη. Της πρόσφερε επικοινωνιακή υπεροπλία μέσα από τα μίντια και τους εντεταλμένους λογαριασμούς του στα σόσιαλ.
Παράλληλα διεθνοποίησε το θέμα της δια του ευρωβουλευτή Αρβανίτη και της υπόλοιπης Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζοντάς την σε ομιλίες και επιτροπές του ευρωκοινοβουλίου.
Η κ. Καρυστιανού βρήκε ανοιχτό, απρόσκοπτο πεδίο καταγγελίας, καθώς ο σεβασμός στη χαροκαμένη μάνα απέτρεπε την όποια κριτική στο πρόσωπό της, όσο και αν κάποιες δηλώσεις της ξεπερνούσαν τον ρόλο της αγωνιζόμενης για δικαιοσύνη μάνας, και προσιδίαζαν σε δηλώσεις πολιτικής προσωπικότητας.
Ώσπου έφτασε να εκφράζει απαίτηση και για τον υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Τασούλα, χρησιμοποιώντας ψεύδος ότι έθαψε συμπληρωματικό φάκελο που ήλθε στη Βουλή.
Ψεύδος που αποδείχτηκε ως τέτοιο από τις σχετικές δηλώσεις της Γεροβασίλη για τον χρόνο που ήρθε σε γνώση του ΣΥΡΙΖΑ το σχετικό έγγραφο, όσο και από την σχετική ομιλία του Νίκου Παππά στη Βουλή ήδη τον περασμένο Οκτώβριο. Όπερ απόκρυψη υπήρξε… μόνο για το ΠΑΣΟΚ και την πρόεδρο του συνδέσμου Τεμπών.
Τελευταία επίθεση ήταν στον ανακριτή της δικογραφίας κατηγορώντας τον ότι… την μπαζώνει: «Σταματήστε να μπαζώνετε τη δικογραφία των Τεμπών». Το κείμενο που κάποιοι νομικοί χαρακτήρισαν λίβελο, και που όλοι υπέθεσαν ότι πρόκειται για γραφή της συνηγόρου της Ζωής Κωνσταντοπούλου που υπογράφει η Καρυστιανού, έτυχε απαντήσεως από την πρόεδρο του Αρείου Πάγου Ιωάννα Κλάπα.
Ποιος είδε τους «δημοκράτες» στα σόσιαλ μίντια και τα τηλεπαράθυρα κάποιων τηλεοπτικών σταθμών. Η λοιδορούμενη δικαιοσύνη δεν είχε δικαίωμα να υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια και την αυτονομία της, και διέπραξε ύβριν επειδή απάντησε στη χαροκαμένη μάνα.
Η Καρυστανού ανταπάντησε. Και στην κατακλείδα της απάντησης διαβάζουμε: «Πιστοί στη δικαίωση των ψυχών των παιδιών μας και αφοσιωμένοι στη συνταγματική μας υποχρέωση, θα προστατεύουμε τη Δημοκρατία εναντίον οποιουδήποτε λειτουργεί υποκριτικά και στην πράξη την καταλύει».
Οπότε η κα. Καρυστιανού θα προστατέψει τη δημοκρατία από τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει η πρόεδρος του κορυφαίου θεσμού της Δικαιοσύνης και φρουρού της νομιμότητας στην Ελλάδα, που είναι ο Άρειος Πάγος!
Τα ανωτέρω αποτελούν προσπάθεια εξήγησης για τη διαχρονική επικαιρότητα των Τεμπών έναντι του Ματιού, και δεν αφορούν φυσικά την πλειοψηφία του λαού που αυθόρμητα και άδολα συμμετείχε και θα συμμετάσχει στις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη.
