Για μια κυβέρνηση η οποία είναι εκτός τόπου και χρόνου, καθώς αν φύγει το ΔΝΤ, θα γυρίσουμε στον Ιούλιο του '15 έκανε λόγο ο ανεξάρτητος βουλευτής Χάρης Θεοχάρης σε συνέντευξή του στον Alpha 98.9.
Αναφερόμενος στη διαπραγμάτευση για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, ο κ. Θεοχάρης παρατήρησε ότι «η κυβέρνηση δε μαθαίνει από τα λάθη της, γι' αυτό και μας έβαλε σ' αυτή τη δεινή διαπραγματευτική θέση έναντι των δανειστών. Έχει υποθηκεύσει τη χώρα για 100 χρόνια. Πλήρες προτεκτοράτο.
Ενώ η κυβέρνηση επιχαίρει με την προοπτική να φύγει από το ελληνικό πρόγραμμα το ΔΝΤ, ο κ. Σόιμπλε λέει το εξής: "Δεν εμπιστεύομαι την Κομισιόν. Εάν φύγει το ΔΝΤ τη δουλειά του θα την κάνει η γερμανική βουλή". Αυτό σημαίνει ότι θα στέλνει αντιπροσωπεία κάθε τρεις μήνες, για να συντάσσει πόρισμα το οποίο θα παρουσιάζει στη γερμανική βουλή. Αυτά τα πράγματα είναι αδιανόητα. Δεν έγιναν ούτε στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο».
Τέλος, έκανε λόγο για «μια κυβέρνηση η οποία είναι εκτός τόπου και χρόνου, καθώς αν φύγει το ΔΝΤ, θα γυρίσουμε στον Ιούλιο του '15. Το πρώτο θέμα που θα τεθεί τότε είναι να μεταφερθεί το υπερταμείο στο Λουξεμβούργο. Αυτό θα πάει να ξαναδιαπραγματευτεί ο κ. Τσίπρας και τότε θα ξεχάσει τις συντάξεις. Θα φέρει σαν επιτυχία την παραμονή του υπερταμείου στην Ελλάδα».
« Δύο πράγματα είναι προβληματικά στην έρευνα για τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ. Το πρώτο είναι η προφανής προχειρότητα στο θέμα του κεντρικού τραπεζίτη. Μιλάμε για απόσπασμα του πορίσματος, που κατακρίνει νόμο του ελληνικού κράτους. Όταν ένας υπουργός εισηγείται νομοσχέδιο, εφόσον η Βουλή το ψηφίζει γίνεται νόμος. Πώς μπορεί κάποιος να έχει άγνοια για τόσο βασικά και απλά θέματα», διερωτήθηκε ο ανεξάρτητος βουλευτής και τόνισε: «Οι νόμοι του κράτους δε μπορεί να έχουν ποινικές ευθύνες. Έχουμε ένα γαϊτανάκι ρίψης ευθυνών αριστερά και δεξιά, με μεγάλη προχειρότητα.Tο δεύτερο είναι ότι το πόρισμα δεν μας έκανε σοφότερους. Ένα light πόρισμα στο βωμό ενός τακτικισμού της κυβέρνησης. Μια προσπάθεια να κερδίσει επικοινωνιακούς πόντους. Να δώσει την ευκαιρία στον κ. Κασιδιάρη να κάνει το “σόου” του και καθένας να κάνει ερωτήσεις ανάλογα με το ποιο μέσο είχε απέναντί του ή ποια τράπεζα. Εάν την έβλεπε με φιλικό ή με εχθρικό μάτι».
