Τώρα το ξέρω
Πρέπει ν' αγαπήσω τη ζωή
Ανάμεσα απ' τα συντρίμμια
Που βρίσκονται μπροστά μου
Πρέπει να αγαπήσω ξανά
Κάθε μικρό κομμάτι
Κι ένα ένα να τα βάλω στη σειρά
Όμορφα δεν είναι μόνο
Τα απείραχτα πράγματα
Και τα σπασμένα αγάλματα
Έχουν τη δική τους τη χάρη
Και ίσως είναι αυτά
Που πιο πολύ μας μοιάζουν."
Ο νέος χρόνος σε κάποιους φέρνει ελπίδες και όνειρα και σε άλλους φόβο και ανασφάλεια.
Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί - ο καθένας με τις δυνάμεις του- να κάνουμε μεγαλύτερη την παρέα των πρώτων και μικρότερο τον δεύτερο κύκλο.
Κάθε βάσανο, κάθε πόνος, κάθε δυσκολία ας γίνει εμπειρία που μας δυναμώνει στον αγώνα να φέρουμε ένα καλύτερο αύριο για τις επόμενες γενιές.
Ας το κάνουμε αυτό αγαπώντας τη χώρα. Αγαπώντας τους εαυτούς μας.
Καλή, ευτυχισμένη χρονιά σε όλους!
