Η αριστερά υπήρξε ανέκαθεν, το βολικό καταφύγιο αρκετών μπουρζουάδων και διακεκριμένων μελών της ελίτ, που επιδίωκαν και κατάφερναν να έχουν και το σκύλο χορτάτο και την πίτα ολάκερη.
Ανθρώπων που με πρόσχημα την αδικία που γεννάει η ταξική κοινωνία, τοποθετούσαν στο κεφάλι τους το φωτοστέφανο του αριστερού και χωρίς οχλήσεις, κριτική και κατάκριση απολάμβαναν τον πλούτο και τη δύναμη του.
Η κυρία Έλενα Ακρίτα, βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια ακόμη εμβληματική εκπρόσωπος αυτής της δυσάρεστης έκφανσης της Αριστεράς.
Του χαβιαριού, της πισίνας και της αφόρητης υποκρισίας.
Κατά βάθος τέτοιοι δηλωμένοι ως αριστεροί, όχι μόνο επιζητούν να μείνει αδιατάρακτη η τάξη του κόσμου που ξέρουν αλλά απεχθάνονται βαθιά το λαϊκό κόσμο.
Δεν υπάρχει, κατά την άποψη μου, μεγαλύτερη απόδειξη αυτής της απέχθειας, από τα εμπόδια που θέτει καθημερινά η εγχώρια αριστερά στον κοινωνικό ανελκυστήρα της παιδείας. Του χαβιαριού ή μη, οι αριστεροί υπονόμευσαν το μοναδικό μέσο που έχει ο γιος της κάθε πλύστρας και η κόρη του κάθε μπογιατζή, να φτιάξει τον δικό του, ασπατάλητο «πλούτο».
Η επίμαχη ανάρτηση της κυρίας Ακρίτα, έχει άπειρες πλευρές χυδαιότητας αλλά προσωπικά τη θεωρώ υποδεέστερο ολίσθημα, σε σχέση με τις θέσεις της στα θέματα της παιδείας. Η κόρη του Λουκή Ακρίτα, υφυπουργού παιδείας στην κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου και εκ των βασικών της ιστορικής μεταρρύθμισης Παπανούτσου, υπερασπίστηκε ένθερμα το προνόμιο των πλουσίων να στέλνουν τα παιδιά τους σε καλά πανεπιστήμια στο εξωτερικό.
Οι οικογενειακές και πολιτικές καταβολές της βουλεύτριας του ΣΥΡΙΖΑ -ο παππούς της υπήρξε γερουσιαστής και υπουργός του Ελευθέριου Βενιζέλου, ο πατέρας της υφυπουργός του Γεωργίου Παπανδρέου, η μητέρα της βουλευτής και υπουργός του Γεωργίου και του Ανδρέα Παπανδρέου- σμίλεψαν τον ωμό ελιτισμό που της βγήκε αβίαστα.
Το fake τσιτάτο του Λένιν για «τον γιο της πλύστρας» το έχει χρησιμοποιήσει και το 2015 προκειμένου να προβάλλει το αριστερό ηθικό πλεονέκτημα των παιδιών της δήθεν δρακογενιάς.
Η εσωτερική πισίνα που γειτνιάζει με την κρεβατοκάμαρά της και άθελά της αποκάλυψε σε όλους αποτελεί δείγμα ξιπασμένης πολυτέλειας της δεκαετίας του ’80. Την περίοδο εκείνη φτιάχτηκε όπως η ίδια ομολόγησε, χωρίς να συνυπολογίζει τους συνειρμούς οι οποίοι πιθανόν αδικούν τη σεμνότατη μητέρα της.
Στην ίδια κρεβατοκάμαρα φυλάσσονται σε ειδική βιτρίνα ορισμένες πανάκριβες τσάντες της βουλεύτριας η οποία μπήκε ακόμη και σε καυγά με βουλευτίνα της Ν.Δ ώστε να αποδείξει ότι κρατάει μόνο ορίτζιναλ μάρκες. Η παραίτηση που φέρεται ότι υπέβαλλε χθες στον πρόεδρο της Κ.Ο Νίκο Παππά ως αναγνώριση του σφάλματος, ήταν τόσο fake όσο και η φράση του Λένιν. Μόνη της, ανακοίνωσε, ότι την υπέβαλε μόνη της ανακοίνωσε ότι δεν έγινε δεκτή.
Που να μπλέκουν τώρα και με αυτό καθώς η κ.Ακρίτα αποτελεί εξέχον μέλος της θηλυκής φρουράς του Στέφανου Κασσελάκη και αναμένει στις εκλογές την επαναφορά του. Εκείνος που κατ΄εξοχήν θα έπρεπε να έχει βγει στα κάγκελα και να ζητά το κεφάλι της κυρίας Ακρίτα για την ταξική βλασφημία προς την πλύστρα και τον γιο της, ήταν εξαφανισμένος. Ο Π. Πολάκης δεν προσεβλήθη για λογαριασμό όσων υποτίθεται ότι εκπροσωπεί και για το συμφέρον των οποίων μάχεται. Δεν του πέρασε μάλλον από το μυαλό ότι η φράση της κ. Ακρίτα είχε αντιστοίχιση και στη διαδικασία εκλογής αρχηγού.
Πιθανόν, και ένα κρυφό μήνυμα στους όμοιους της, αριστερούς του χαβιαριού: Ο Κασσελάκης είναι ο πρόεδρος που μας αξίζει. Ίσως αργότερα τη νύχτα ο Π. Πολάκης να κάνει τη σύνδεση και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Επιτιθέμενος στους μπουρζουάδες και πισινόβιους του ΣΥΡΙΖΑ!
