Ο κ. Χρήστος Ράμμος πρώην αντιπρόεδρος του ΣτΕ και από τον Μάιο του 2019 πρόεδρος της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών, τσαλαβούτηξε στα ρηχά νερά της πολιτικής και «πνίγηκε» άδοξα.
Καθώς η πρόταση της Νέας Αριστεράς να είναι αυτός ο κοινός υποψήφιος του «προοδευτικού μετώπου», έμεινε ουσιαστικά στα αζήτητα από τους κεντρικούς αποδέκτες, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Ράμμος υποχρεώθηκε δημοσίως να άρει το ενδιαφέρον του για το υψηλότερο πολιτειακό αξίωμα. Διότι και ενδιαφέρον και μέγιστη φιλοδοξία υπήρξαν, όσο κι αν προσπαθεί να τα ξορκίσει στη μακροσκελή ανακοίνωση που εξέδωσε. Μια ανακοίνωση που δίδει περισσότερες λαβές και επιχειρήματα σε εκείνους που θεωρούν, ότι ως πρόεδρος της ΑΑΔΕ και λαμβανομένης υπόψιν της «τριβής» του με την πολιτική, απώλεσε το έρμα που θα του επέτρεπε να θεωρηθεί ιδανικός υποψήφιος για την Ηρώδου Αττικού.
«Δεν ανήκε ποτέ στις επιδιώξεις μου και στις στοχεύεις μου η κατάληψη οποιουδήποτε πολιτικού αξιώματος, ούτε και του (πάντως υπερκομματικού) αξιώματος του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο μοναδικός λόγος για τον οποίο, παρά ταύτα και κατ’ αρχήν, αποδέχτηκα την επίμαχη πρόταση, ήταν αυτός που συμπεριλαμβάνεται στο ευρύτερο σκεπτικό της πρότασης του κ. Χαρίτση – πρότασης που δεν ήταν σαν τις συνήθεις που υποβάλλονται σε παρόμοιες περιπτώσεις και οι οποίες δεν βασίζονται σε θεσμικά σκεπτικά, αλλά περιστρέφονται γύρω από πρόσωπα ή στηρίζονται σε παραταξιακές λογικές», αναφέρει με πρόδηλη αυταρέσκεια ο κ. Ράμμος.
Κάποιος τρίτος θα μπορούσε να αναφερθεί σε… ασυνήθιστο σκεπτικό θεσμικότητας, αλλά όταν το κάνει ο ίδιος για τον εαυτό του, αποκαλύπτει αν μη τι άλλο υπεροψία. Μαζί με αμετροέπεια που υποδηλώνεται και από τη σωτηριολογική ανάλυση του σκεπτικού της υποψηφιότητας του. Πάλι από τον ίδιο.
«Επρόκειτο, με άλλα λόγια, για ένα σκεπτικό που αφορά τον δημόσιο βίο της χώρας, με την προαναφερθείσα έννοια, τo οποίο θα μπορούσε, αν του δίνονταν η προσοχή που του άξιζε, να έχει ευεργετική επίδραση σε αυτόν».
Η ανακοίνωση ξεχειλίζει από εγωπάθεια, καθώς μιλάει για τον αξιακό συμβολισμό της υποψηφιότητας του, τη θεσμικότητα της πρωτοβουλίας και πόσο ευεργετική επίδραση θα είχε στον δημόσιο βίο.
Αποπειράται να υποδείξει την «πλάνη» όσων δεν εκτίμησαν αυτά, που ο ΙΔΙΟΣ είδε πίσω από την υποψηφιότητα του.
Όταν ο κ. Ράμμος συναίνεσε να βγει ο κ.Χαρίτσης και να διαπραγματευτεί με το όνομά του και στο όνομά του, τη δημιουργία του αντικυβερνητικού μετώπου, όφειλε να γνωρίζει ότι οι «μικροπολιτικοί υπολογισμοί και οι κομματικές στρατηγικές» τους οποίους στηλιτεύει, έπαιζαν κυρίαρχο ρόλο.
Ειδικά ως προς τη στάση και τελική επιλογή του ΠΑΣΟΚ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός φυσικά αν είχε συζητήσει και με άλλους πλην του κ. Χαρίτση και είχε ισχυρές διαβεβαιώσεις και υποσχέσεις, οι οποίες στη συνέχεια αθετήθηκαν. Τέτοια εικόνα δεν προκύπτει προς το παρόν, αλλά αν υφίσταται, ο κ. Ράμμος θα το εκμυστηρευθεί σύντομα. Εκτός και αν πραγματικά παρανόησε τα όρια της σχέσης που ανέπτυξε με τον Νίκο Ανδρουλάκη αλλά και τον Αλέξη Τσίπρα, στο πλαίσιο των χειρισμών του σχετικά με τις υποκλοπές.
Το ναυάγιο της υποψηφιότητας του δεν το προκάλεσαν τα «εμπαθή και υβριστικά λιβελογραφήματα» και η «απόπειρα δολοφονίας του χαρακτήρα του», όπως διατείνεται. Προκλήθηκε, διότι ξεκάθαρα εξέλειπαν οι λόγοι της χρησιμότητάς του, για τις δυνάμεις που τον προσεταιρίστηκαν και τον χρησιμοποίησαν στο πρόσφατο παρελθόν.
Οι αιτιάσεις του, ίσως η πιο χειροπιαστή απόδειξη γιατί κάποιοι δεν θα έπρεπε ποτέ να τον σκεφτούν στη θέση της κυρίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου…
Αν και εφόσον έρθει η ώρα, η σημερινή ΠτΔ να αποχωρήσει, θα έχει αφήσει στο Προεδρικό Μέγαρο πολύ ψηλά τον πήχη της ατόφιας προσωπικής σεμνότητας, της υψηλής θεσμικής αισθητικής και της αναγκαίας ανοχής ακόμη και στην πιο κακόβουλη και εχθρική κριτική. Η ευεργετική επίδραση της κυρίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου στο δημόσιο και τον πολιτικό βίο είναι αδιαμφισβήτητη γιατί ποτέ δεν την εκβίασε…
