Είχε μια νότα πολεμικής ατμόσφαιρας εξ αντιγραφής από το πρώτο εξάμηνο του ''15, και κυρίως από το Καλοκαίρι του ίδιου έτους, η χθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ.
Σκληρές εκφράσεις, επιθετικό ύφος (στο μόνο που βρίσκει τον εαυτό του), αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση (θα νόμιζε κανείς ότι η ΝΔ είναι κυβέρνηση), και μια ασαφή προειδοποίηση που κάλλιστα θα μπορούσε να εκληφθεί και ως προειδοποίηση προς τους θεσμούς, ότι αν δεν αποδεχτούν τους όρους του θα πάμε σε εκλογές.
Είπε ότι ενδεχόμενη αποτυχία στις διαπραγματεύσεις θα σήμαινε εκλογές και 4ο μνημόνιο.
Φυσικά μιλούσε επιτιθέμενος οργίλως στον αρχηγό της ΝΔ, καταγγέλλοντάς τον ότι αυτός επιδιώκει εκλογές και 4ο μνημόνιο: «αυτό που αποκρύβει είναι ότι σε μια τέτοια περίπτωση, δηλαδή σε ένα ενδεχόμενο αποτυχίας των διαπραγματεύσεων και της δεύτερης αξιολόγησης, που ενδεχομένως να οδηγούσε και σε εκλογές, όπως διακαώς ζητά η Ν.Δ., ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα αποτελούσε την τέλεια καταστροφή για την οικονομία.
Θα χάναμε οριστικά το τραίνο της ποσοτικής χαλάρωσης, αλλά και της εξόδου της οικονομίας στις αγορές, της έγκαιρης εξόδου, δηλαδή πριν από τη λήξη του προγράμματος. Και σε αυτό το ενδεχόμενο, ποια θα ήταν η μοναδική επιλογή για όποιον και αν ήταν στην κυβέρνηση;
Μα, προφανώς, όταν λήγει το πρόγραμμα («τα ζήσαμε», υπενθύμισε) και δεν υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης στις αγορές για να δανειστείς, να ζητήσεις νέο δάνειο. Να, λοιπόν, το 4ο Μνημόνιο. Αυτό είναι το σχέδιο του κ. Μητσοτάκη.»
Όμως, από την παρατεθείσα παράγραφο συνάγεται ότι προέβη σε δύο παραδοχές:
α) αποτυχία στις διαπραγματεύσεις σημαίνει εκλογές β) αφού μετά τις εκλογές ο κ. Μητσοτάκης θα φέρει το μνημόνιο, προεικάζεται ότι θα είναι αυτός ο νικητής των εκλογών (ο πρωθυπουργός κάνει ασυναισθήτως (;) μια πρώιμη παραδοχή ήττας!).
Επίσης: Διαβεβαίωσε στην ομιλία του ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσει στα εργασιακά, έκανε εκ νέου έκκληση για πολιτική διαπραγμάτευση, θα προβεί σε νέο γύρο τηλεφωνικών συνομιλιών (παλιά του τέχνη κόσκινο) με ευρωπαίους ηγέτες και αξιωματούχους για να κλείσει η διαπραγμάτευση, δηλώνει ότι επιδιώκει πολιτική συμφωνία (και αυτά τα ζήσαμε).
Τα ανωτέρω δημιουργούν μια αντίφαση με την ακόλουθη παράγραφο:
Θεωρεί ρεαλιστικό και αναγκαίο να κλείσει σύντομα η διαπραγμάτευση ώστε στις 5/12 να υπάρξει πολιτική συμφωνία και να ανοίξει ταυτόχρονα η συζήτηση για το χρέος. Να ληφθούν άμεσα τα βραχυπρόθεσμα μέτρα και να ανοίξει η συζήτηση για τα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, καθώς και η συζήτηση για τα μέτρα που θα οδηγήσουν στη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων για το 18. Για να γίνει αυτό «οι διαφορές που απομένουν σε δημοσιονομικό, εργασιακά και ενεργειακά μπορούν να γεφυρωθούν».
Μα η λέξη γεφύρωση σημαίνει κίνηση και των δύο πλευρών προς ένα κοινό τόπο. Πώς συμβιβάζεται αυτό με την αρειμάνια διαβεβαίωση ότι δεν πρόκειται να κάνει πίσω στα εργασιακά, αφού για την κυβέρνησή του αυτά είναι θέμα αρχών;
Απλούστατα: Δεν υπάρχει ούτε ένας υπουργός εξ όσων έχει μιλήσει το liberal (και οι οποίοι έχουν βαρύνουσα άποψη στο πρωθυπουργικό περιβάλλον), ούτε ένας βουλευτής με τον οποίο μιλήσαμε, που να μην είναι πεπεισμένος ότι η διαπραγμάτευση θα κλείσει, με αμοιβαίες υποχωρήσεις (παρά το ανυποχώρητο στις αρχές).
Απλώς ο πρωθυπουργός είχε ανάγκη να τονώσει το ηθικό του στρατεύματος. Γι'' αυτό και επέλεξε μια ομιλία που είχε ως κύριο στόχο τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε αυτό άλλωστε αποσκοπούσε και η μετάθεση της ημερομηνίας διεξαγωγής των εργασιών της Κ.Ο. Να απαντήσει στον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος νωρίτερα είχε μιλήσει στην δική του Κ.Ο.
Τέλος, αν κάτι έδειξε η χθεσινή συζήτηση, είναι ότι η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε φάση πλήρους αποπολιτικοποίησης. Μοναδικό τους διαχρονικό πρόβλημα είναι ο συντονισμός μεταξύ υπουργών και βουλευτών και η έγκαιρη ενημέρωση για το έργο τους.
Ουδέν μεγάλο πρόταγμα ετέθη, ουδέν θέμα αρχών, ουδεμία αντίρρηση για την πορεία της κυβέρνησης. Πλήρης παθητική προσαρμογή στις επιλογές του αρχηγού, όταν κάποιοι άλλοι κάποτε, παραιτούνταν στο περιστύλιο της Βουλής, μπροστά στις κάμερες, με τους δημοσιογράφους να στοιχηματίζουν «ποιος έχει σειρά σήμερα;».
Στον ΣΥΡΙΖΑ κανείς!
Γιάννης Σιδέρης
