Ένα σαφές «Όχι» σε μια ιστορικής σημασίας συμφωνία για την συνεργασία με την Γαλλία ως προς την αμυντική θωράκιση της χώρας, ένα επικείμενο «Όχι» στη συμφωνία με τις ΗΠΑ, ένα παρών που προηγήθηκε στη συμφωνία με την Αίγυπτο για τη χάραξη ΑΟΖ, επαναφέρουν στο προσκήνιο την… εφηβική, προς εξουσίας, επαναστατικότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Η ερώτηση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το κέντρο εκπαίδευσης στην Καλαμάτα, έρχεται να επιβεβαιώσει πως ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει στην κινηματική λογική της άρνησης και της πεζοδρομιακής αντίδρασης.
Η θετική στάση που υπάρχει από την πλειοψηφία των ελλήνων για την ελληνογαλλική συμφωνία προκαλεί αναταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ που επέλεξε να σταθεί για μια ακόμη φορά στην λάθος πλευρά της ιστορίας. Είναι χαρακτηριστικό πως 24 ώρες μετά την καταψήφισή της η Κουμουνδούρου επιλέγει τη συμφωνία με ισραηλινή εταιρεία για την ανάπτυξη κέντρου εκπαίδευσης χειριστών στην Καλαμάτα προκειμένου να δημιουργήσει εντυπώσεις, με αιχμές για οσμή σκανδάλου στη συγκεκριμένη συμφωνία.
Στο πλαίσιο αυτό σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα κατέθεσε ερώτηση ζητώντας εξηγήσεις για τους λόγους επιλογής της συγκεκριμένης εταιρείας και για το αυξημένο όπως υποστηρίζει κόστος. Κάτι που έθεσε και πέρυσι κατά την συζήτηση στη Βουλή όταν και καταψήφισε και αυτή τη συμφωνία.
Από τις δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα και κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Νίκος Βούτσης, ο Νίκος Φίλης και άλλοι, προκύπτει πως η αξιωματική αντιπολίτευση κινείται στη λογική της καταψήφισης της συμφωνίας με τις ΗΠΑ, η οποίο όπως με σαφήνεια δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ανανεωθεί για 5 χρόνια και όχι επ’ αόριστον όπως υποστηρίζει η Κουμουνδούρου.
Στο πλαίσιο αυτό τα ερωτήματα για τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα εθνικά θέματα πολλαπλασιάζονται. Πολύ δε περισσότερο τη στιγμή κατά την οποία ο Αλέξης Τσίπρας μεταξύ των λόγων που ανέφερε ως αιτία καταψήφισης της ελληνογαλλικής συμφωνίας συμπεριέλαβε τη θέση πως «μας απομακρύνει από μια προοπτική έντιμης λύσης και αποκλιμάκωσης με την Τουρκία» αλλά και την άποψη ότι η Τουρκία υπερισχύει ως δύναμη στους εξοπλισμούς κάτι που η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει.
Μάλιστα το ίδιο υποστήριξε χθες και ο Νικος Βούτσης δηλώνοντας πως «η Τουρκία έχει τετραπλάσιο ΑΕΠ, χρέος μόνο 36% και παρ’ όλ’ αυτά βρίσκεται κοντά στη χρεοκοπία, οκταπλάσιο πληθυσμό και μία αμυντική βιομηχανία οι μηχανές της οποίας δουλεύουν στο φουλ τα τελευταία χρόνια. Καταλαβαίνουμε ότι η Τουρκία μπορεί άνετα να απαντήσει στους δικούς μας υπερεξοπλισμούς και θα το κάνει. Μην έχουμε καμία αμφιβολία».
Παράλληλα ο ΣΥΡΙΖΑ ρίχνει στη ρουλέτα της αντιπολίτευσης και την παλαιά συνταγή της αντικαπαταλιστικής κουλτούρας του κόμματος με τις καταγγελίες προς την κυβέρνηση πως επιχειρεί να κάνει την Ελλάδα «προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης». Άλλωστε δεν πέρασε πολύς καιρός που ο επικεφαλής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρέθηκε να μετέχει στην πορεία προς την πρεσβεία των ΗΠΑ (έστω μέχρι το ύψος της Μεγάλης Βρετάνιας) αφού επί 4,5 χρόνια ως πρωθυπουργός απέφευγε σχετικές ενέργειες και έσπευδε να ζητήσει τη συνδρομή της υπερατλαντικής υπερδύναμης δηλώνοντας ακόμη και για τον Ντόναλντ Τραμπ πως «διαπίστωσα από τη συνάντηση που είχα με τον Πρόεδρο ότι η προσέγγιση του στα πράγματα και ο τρόπος με τον οποία αντιμετωπίζει την πολιτική ορισμένες φορές μπορεί να μοιάζει διαβολικός, αλλά γίνεται για καλό».
Σε κάθε περίπτωση η προσπάθεια να συνταχθεί με το κομμάτι της άρνησης που διαβιεί εντός της Κουμουνδούρου και να διατηρήσει σε επαναστατική γυμναστική τους γηρασμένους… ημιπιτσιρικάδες του ΣΥΡΙΖΑ που αναζητούν τη χαμένη εφηβική τους επαναστατικότητα δύναται να οδηγήσει σε επικίνδυνες ατραπούς.
Τα δημοσιεύματα των τουρκικών εφημερίδων αναφορικά με τη συζήτηση στη Βουλή ενδεικτικά. Όπως και οι αντιδράσεις για τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο εσωτερικό τη στιγμή που η συναίνεση, ειδικά ως προς την αμυντική συμφωνία με την Γαλλία (έστω και με αστερίσκους) θα μπορούσε να στείλει μηνύματα και δυτικά και ανατολικά…
